Ο χαρακτήρας της Carrie Bradshaw ήταν iconic. Και κατά μία έννοια εξακολουθεί να είναι, μιας και επηρέασε μία ολόκληρη γενιά, άλλαξε την οπτική πολλών γυναικών σε ταμπού θέματα όπως το σεξ και στιλιστικά αποτέλεσε έμπνευση που εξακολουθεί να έχει επιρροή μέχρι σήμερα.
Και όλα θα έδειχναν φυσιολογικά και θα λέγαμε πως η κληρονομιά του συγκεκριμένου χαρακτήρα προκύπτει εν μέρει από την ανάγκη μας να γράφουμε και να αναπαράγουμε συνεχώς κομμάτια αυτού του ρόλου ως blast-from-the-past αφιέρωμα και αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που ξεφεύγει από τα όρια της νοσταλγικής και απολαυστικής υπενθύμισης: η ανάσταση του συγκεκριμένου χαρακτήρα ξανά και ξανά για διαφημιστικούς λόγους. Τα ρούχα της, οι απόψεις της, οι φίλες της, ακόμα και η δουλειά της έχουν εδώ και χρόνια ανυψωθεί σε ένα βάθρο ιερότητας και αθανασίας. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την λατρευτική αξία της Carrie Bradshaw αλλά για πόσο ακόμα ο χαρακτήρας αυτός θα χρησιμοποιείται προπαγανδιστικά για την προώθηση προϊόντων;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη διαφημιστική καμπάνια της Intimissimi για την φθινοπωρινή σειρά εσωρούχων που κυκλοφόρησε κάποιους μήνες πριν. Η Carrie περπατά αμέριμνη στους δρόμους της πόλης φορώντας το σουτιέν της και τις μεταξωτές της πιτζάμες. Η διαφήμιση προκαλεί πλήθος διθυραμβικών άρθρων που αποθεώνουν την θηλυκότητα, την διαχρονική ομορφιά και τι άλλο; Το αιώνια ξεχωριστό στιλ της Carrie Brandshaw! Γιατί πραγματικά, κανείς δεν θα ενδιαφέρονταν για ακόμα μία διαφήμιση εσωρούχων, αν δεν πρωταγωνιστούσε εκείνη. Κανείς δεν θα «γιόρταζε» το empowering μήνυμα της καμπάνιας εάν το μοντέλο ήταν άγνωστο. Ή ακόμα χειρότερα, εάν το μοντέλο ανήκε σε «περιθωριοποιημένη» κατηγορία, όπως non-binary ή transgender. Γιατί εν τέλει κανείς δεν εστίασε στο μήνυμα, αλλά στην «αναβίωση» του role model Carrie.
Τελευταία, η νοσταλγική διάθεση για λατρεμένους χαρακτήρες σειρών και ταινιών φαίνεται να αποτελεί πάγια τακτική των διαφημιστικών. Γιατί αν τα έχεις πει όλα για ένα brand, τι σου μένει; Η προβολή του μέσω μιας καθιερωμένης φιγούρας, fictional ή μη. Αυτό είδαμε και στο πρόσφατο Super Bowl στην διαφήμιση της μπύρας Stella Artois. Η Carrie και ο The Dude, ο cult χαρακτήρας από την ταινία The big Lebowski, παραγγέλνουν μία μπύρα αντί για το συνηθισμένο τους ποτό. Η χρήση αυτών των δύο δεν ήταν τυχαία: όλοι ξέρουν πως η Carrie πίνει πάντα Cosmopolitan και ο Lebowski, White Russian. Η διαφήμιση διακωμωδεί αυτή την ξαφνική τους αλλαγή και περνά εύστοχα το πολύ απλό μήνυμα: άλλαξε την κλασσική σου παραγγελία με μια μπύρα Stella Artois. Γιατί αν μπορούν αυτοί, σίγουρα μπορείς και εσύ.
Γνωρίζοντας πως το κοινό του SuperBowl είναι άτομα μεγαλύτερα σε ηλικία που τους χαρακτηρίζει η νοσταλγική διάθεση, η διαφήμιση πατά στην επιρροή των χαρακτήρων αλλά και στην δίψα του κοινού να τους ξαναδεί, έστω και σε μία διαφήμιση. Η καμπάνια ωστόσο δημιουργήθηκε για φιλανθρωπικό σκοπό αφού σκοπός της είναι να προμηθεύσει με καθαρό νερό τις περιοχές που το έχουν ανάγκη, μέσω του οργανισμού Water.org. Ήταν όντως, όμως, αυτός ο πρωταρχικός σκοπός; Σίγουρα η Sarah Jessica Parker δεν το έκανε αφιλοκερδώς και σίγουρα η συζήτηση που προκάλεσε η καμπάνια απέφερε μεγάλα κέρδη στην εταιρεία. Ποιος θα προσέξει τον φιλανθρωπικό χαρακτήρα της διαφήμισης όταν το μήνυμα έχει ως μέσο διάδοσης δύο iconic χαρακτήρες του αμερικάνικου σινεμά που αλλάζουν τις παγιωμένες συνήθειές τους για χάρη ενός brand;
Συνοψίζοντας, η δύναμη που έχει το σινεμά είναι τεράστια. Το κοινό είναι αυτό που δίνει την δύναμη τους χαρακτήρες και τους ανάγει σε παγκόσμια και αδιαμφισβήτητα σύμβολα. Όταν όμως η επανεμφάνισή του δεν έρχεται, κατά πόσο μας ικανοποιεί η χρήση τους για διαφημιστικούς σκοπούς; Και κατά πόσο, εν τέλει, μπορούμε να παραμείνουμε «πιστοί φανς» σε αυτά, όταν εκείνα από πηγή έμπνευσης καταλήγουν προωθητικά εργαλεία;
Από την Όλγα Κουτρουμάνου