[Ο σκηνοθέτης Gustav Deutsch εμπνεύστηκε από τα μοναδικά έργα του Hopper που απεικονίζουν τη midcentury Αμερική και αναδημιούργησε 13 έργα του ζωγράφου για τη μεγάλη οθόνη.]
“Ασυναίσθητα, κατά πάσα πιθανότητα, ζωγράφιζα τη μοναξιά μιας μεγάλης πόλης,” είχε πει κάποτε ο Edward Hopper μιλώντας για το αριστούργημά του Nighthawks, την περίφημη σκηνή που απεικονίζει ένα δείπνο στο κέντρο της πόλης αργά το βράδυ. Στην πραγματικότητα, πολλά από τα έργα του Hopper είναι ηλιόλουστα, τονίζοντας το νοσταλγικό στοιχείο ως ενθύμιο της midcentury Αμερικής, περιέχουν μοναχικά στοιχεία και τονίζουν την αντανάκλαση του φωτός και του συναισθήματος. Έτσι είτε βλέπουμε τους ανθρώπους βαθειά βυθισμένους στις σκέψεις τους το πρωί στον φωτεινό ήλιο ή τους βρίσκουμε να πίνουν το ποτό τους σε ένα μπαρ με φόντο το σκοτάδι.
Τα έργα ζωγραφικής του Hopper πλάθουν ένα αίσθημα περιέργειας για το παρελθόν των πρωταγωνιστών του και, μάλιστα, ο Βιεννέζος Gustav Deutsch ήταν τόσο εμπνευσμένος από αυτή την αύρα του μυστηρίου τους που αποφάσισε να δημιουργήσει τους πίνακες με πραγματικούς ανθρώπους. Το Visions of Reality, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της μαγείας του κινηματογράφου με βάση τους πίνακες του Hopper για τον κινηματογράφο.
Η ταινία του Deutsch δεν είναι η πρώτη κινηματογραφική απόπειρα εμπνευσμένη από τους πίνακες του Αμερικανού ζωγράφου. Στην πραγματικότητα, ο Hopper έχει επηρεάσει αμέτρητους κινηματογραφιστές πριν όπως τον Hitchcock στη ταινία Rear Window. Το Shirley, ωστόσο, ξεχωρίζει από ένα βασικό στοιχείο: αναπαράγει πιστά τα έργα του Hopper, δίνοντας τους τρισδιάστατη ζωή στο πλατό. Η υπόθεση της ταινίας είναι η ιστορία μιας ανεξάρτητης και δογματικής ηθοποιού (Stephanie Cumming) στη Νέα Υόρκη της οποίας τη ζωή ακολουθούμε μέσα από τα ταραχώδη χρόνια της αμερικανικής ιστορίας, από το 1931 μέχρι το 1963.
Η διαδικασία που ακολουθείται από τον Deutsch για να επιτευχθεί το επίπεδο της ακρίβειας που βλέπουμε ήταν σχολαστική, δεδομένου ότι επισκέφθηκε τα μουσεία που παρουσιάζουν το έργο του Hopper και τον μελέτησε μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Το υπόβαθρο του κινηματογραφιστή στην αρχιτεκτονική μελέτη του επέτρεψε να αναδημιουργήσει με θεατρικό φωτισμό το φώς του Hopper και να επιτύχει το ίδιο αποτέλεσμα, το οποίο είναι μια απόδοση της πραγματικής ζωής του σουρεαλιστή σκηνοθέτη σε συνδυασμό με ένα συνονθύλευμα πραγματικότητας από τον Hopper.
