Σίγουρα όταν ξεκινούσε, δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η μικρή του επιχείρηση θα μεταλλασσόταν σε έναν από τους μεγαλύτερους κολοσσούς στη βιομηχανία της μόδας και ότι θα κατάφερνε σε περίοδο Χριστουγέννων να πωλείται ένα μαντήλι του κάθε εικοσιπέντε δευτερόλεπτα. Ο λόγος για τον ThierryHermes, τον ιδρυτή του θρυλικού οίκου, που έχει καταφέρει μέσα από τα υπερπολυτελή ρούχα και αξεσουάρ του να κατέχει σταθερά τα πρωτεία της παγκόσμιας βιομηχανίας της μόδας. Μεγάλοι σχεδιαστές, μεταξύ των οποίων oι Jean-Paul Gaultier, Martin Margiela και Lola Prusac, συνθέτουν την κινητήριο δύναμη που εκτόξευσε τον οίκο στην κορυφή.
Η χρονολογία 1837 αποτέλεσε την αφετηρία για τον Γερμανό σελοποιό, ο οποίος ίδρυσε το πρώτο του εργαστήρι στο Παρίσι, αφιερωμένο αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των Ευρωπαίων ευγενών. Η αρχική του απασχόληση περιοριζόταν στην κατασκευή σελών, λουριών και ηνίων για άλογα και άμαξες. Τα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς διαδέχονταν το ένα το άλλο, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Thierry να επεκτείνει το εργαστήρι του, και εντέλει με τον θάνατό του, να το κληροδοτήσει στον γιό του, Charles-Emile. Πρωταρχική μέριμνα του νέου ηγέτη, ήταν να μεταφέρει το εργαστήρι στην περίφημη οδό 24 ru e du Faubourg Saint Honore, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα. Ακολουθώντας την τακτική του πατέρα του, καταφέρνει να εξάγει τα εμπορεύματα του και να συνεργάζεται με την ελίτ της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και της Αμερικής. Το πρώτο βήμα, που σκιαγραφεί εν πολλοίς και την εικόνα που έχουμε σήμερα για τον οίκο, γίνεται με τη δημιουργία της Hauta Courroie τσάντας, ειδικά σχεδιασμένη για την μεταφορά των σελών από τους αναβάτες.
Φτάνοντας στο 1914 και τη συνταξιοδότηση του Charles Emile, η παράδοση θέλει και πάλι για διάδοχο έναν άνθρωπο της οικογένειας, κάτι που υλοποιείται με την μεταφορά της επιχείρησης στον πρωτότοκο υιό, Emile- Maurice. Θέλοντας να δώσει ένα νέο στίγμα, ο Emile Maurice μετονομάζει την εταιρία σε Hermes Freres και χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον μηχανισμό του φερμουάρ στις τσάντες και τα δερμάτινα είδη. Ο μύθος ήθελε τον Emile να προβαίνει σε αυτή την απόφαση, μετά τα παράπονα της γυναίκας του, που έψαχνε ανεπιτυχώς μια μεγάλη και κλειστή τσάντα, για να παραμένει πάντα ασφαλής. Το φερμουάρ ονομάζεται “το κούμπωμα Hermes” και ο οίκος κατέχει για πρώτη φορά την αποκλειστική χρήση του.
Η Ηauta Courroie και η προσθήκη του φερμουάρ ήταν μόνο η αρχή. Μετά από έναν, περίπου, αιώνα ζωής, ο οίκος ξεκίνησε να δημιουργεί τον χαρακτήρα του, που δεν είναι άλλος από την παροχή πολυτελούς ένδυσης, και η απόπειρα του Emile Maurice αρχίζει να δικαιώνεται. Σταδιακά, εδραιώνει την παρουσία του και εγκαινιάζει άλλα δύο καταστήματα στη Γαλλία. Ακολουθεί η πρώτη γυναικεία συλλογή, η οποία παρουσιάζεται στο Παρίσι, καθώς και μερικά απ’ τα πιο δημοφιλή προϊόντα του οίκου. Το 1956 η μέχρι πρότινος Hauta Courroie τσάντα μετονομάζεται σε “Kelly bag”, μετά την δημοσίευση φωτογραφίας, που απεικόνιζε της Grace Kelly να την κρατά μπροστά από την κοιλιά της, για να κρύψει τη φημολογούμενη εγκυμοσύνη της. Ταυτόχρονα, αρχίζουν να προωθούνται τα πολυπόθητα μαντήλια, η έμπνευση των οποίων προέρχεται από πίνακες ζωγραφικής, βιβλία και αντικείμενα τέχνης.
Η φήμη του οίκου αρχίζει να παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις και οι σταθεροί αγοραστές ολοένα και αυξάνονται. Tο οικονομικό και βιομηχανικό παρασκήνιο, ωστόσο, της Γαλλίας του ΄90 έχει αλλάξει αισθητά, και παρά την συνεχή αυξανόμενη ζήτηση που είχε ο οίκος, υπό την ηγεσία πλέον του Robert-Dumas, αρχίζει σταδιακά να εμφανίζει προβλήματα. Πολλοί αποδίδουν την ευθύνη στην επιμονή του Dumas για αποκλειστική χρήση των φυσικών υλών για τα προϊόντα, σε αντίθεση με άλλες εταιρίες που αξιοποιούσαν πλέον τα νέα τεχνητά υλικά. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και προκειμένου να εξοικονομήσει χρήματα, η Hermès συνέχισε σε μεγάλο βαθμό να μειώνει τον αριθμό των καταστημάτων της, με αποκορύφωμα την πώληση του 35% του μεριδίου στον Gaultier. Τα μαύρα σύννεφα δεν έφυγαν ποτέ, ωστόσο, ο οίκος τα κάλυψε περιτέχνως.
Σήμερα, ο οίκος παραμένει πιστός στην πάγια φιλοσοφία του, με την πολυτέλεια και την άνεση να βρίσκονται στο επίκεντρο. Και σε μία εποχή που τα πάντα γίνονται φθηνά, είναι προς τιμήν του που εμμένει σε αυτά τα δύο χαρακτηριστικά.