Fashion News

SAINT LAURENT Spring 2015: Orgasmic ’70s

_A2X0028

Όταν όλοι προσπαθούν να προσεγγίσουν τoν ιδεαλισμό της δεκαετίας του ’70, o Slimane όχι απλώς τον πλησιάζει αισθητά, τον προσαρμόζει στα δικά του μέτρα και σταθμά. Μέτρα που έχουν καθιερωθεί από το 2013 . Σχεδόν αυταρχικά. Μέτρα που δεν σου αφήνουν περιθώρια: αποδέχεσαι ή απορρίπτεις.

“Un, deux, trois, coucher avec toi”, λέει το soundrack του show. Μην ξεγελάσει ο τίτλος. Όχι, ο Slimane δεν μας τοποθετεί σε ένα club που συχνάζει η αφρόκρεμα της γαλλικής πρωτεύουσας, αλλά στη “δική του πατρίδα, τον δικό του παράδεισο”, όπως ο ίδιος λέει, το Los Angeles. Και για σκηνικό επιλέγει έναν δρόμο που ίσως μοιάζει με την Sunset Strip, το κοσμοπολίτικο σημείο γεμάτο εστιατόρια, rock clubs, κατακλισμένα από την επιθυμία των ανθρώπων για σαρκική επαφή. Και την επαφή αυτή το μοντέλο του Slimane είναι έτοιμο να την ικανοποιήσει.


Τώρα, τη γυναίκα του Saint Laurent δεν την ενδιαφέρει να είναι στυλάτη. Θέλει να προκαλεί. Πότε δεν ήθελε, άλλωστε. Φοβάται την αδιαφορία. Τώρα, τη γυναίκα του Saint Laurent την ενδιαφέρει να τραβά όλα τα ανδρικά βλέμματα πάνω της: βαθιά ντεκολτέ, φορέματα με επικίνδυνα κοντά μήκη, διαφάνειες που αφήνουν ακάλυπτο το στήθος, μία λευκή γούνα που καλύπτει μόνο τον ένα ώμο, πάντα σε ψηλοτάκουνα peep toe . Και μέσα σε όλα, ένας απροσδόκητος δυναμισμός.

Υπάρχει μαγεία στο χάος. Και ο Slimane το γνωρίζει καλά. Ένα ριγέ, lurex πουλόβερ συνδυάζεται με ένα μικρό δερμάτινο jacket, διακοσμημένο με κεντήματα και μία ασημένια αλυσίδα. Το Ριγέ με το λεοπάρ και το floral.

Τα αξεσουάρ φέτος βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Ζώνες κοσμούν την πλειονότητα των looks και φυσικά τα μαντίλια που στενέυουν στον λαιμό ( είχε δίκιο η Prada όταν είχε πει στα παρασκήνια της χειμερινής της συλλογής πως “το μαντίλι θα κουραστούμε να το βλέπουμε φέτος”). Το αξεσουάρ, ωστόσο, το οποίο χρειάζεται περισσότερο η Saint Laurent γυναίκα είναι το καπέλο. Αυτό που όταν το φορά στραβά, κρύβεται. Όχι απαραίτητα γιατί ντρέπεται- όχι πως θα έπρεπε και να ντρέπεται.

Η συλλογή του Slimane ηχεί σαν ένα παλιό κομμάτι ενός ξεχασμένου κασετόφωνου. To κομμάτι μιλά για μία γυναίκα- αόριστα, όχι συγκεκριμένα. Ο Slimane αγαπά να παίζει με τη γυναίκα του. Και παίζει χωρίς όρια, του αρέσει να την μπερδεύει. Γνωρίζει καλά εξάλλου πως ο άνθρωπος μετατρέπεται εύκολα σε κάτι που σιχαίνεται. Αυτό που τον απασχολεί δεν είναι το τί είσαι, αλλά το κατά πόσο μπορείς να το υποστηρίξεις. Εξάλλου, στον κόσμο του όλα επιτρέπονται.

Λάζαρος Τζοβάρας

[slideshow_deploy id=’59816′]