COMME DES GARçONS
“Roses and Blood”
Tα ρούχα ήταν σαν λουλούδια. Λουλούδια μεγάλα. Μεγάλα και κόκκινα. Σαν φρέσκο αίμα που ρέει και βάφει ό,τι φοράς και όχι τυχαία: αυτά αντικατοπτρίζουν τον εσωτερικό μας πλανήτη. Και ο πλανήτης της Kawakubo είναι εμφανώς διαταραγμένος, ανήσυχος, βυθισμένος σε μία σχεδόν εμπόλεμη κατάσταση. Φοβάται, όμως, την έκθεση και οχυρώνεται με το όπλο που χρησιμοποιεί επί χρόνια, την αποδόμηση. Την αντιμετωπίζει κι αυτή την φορά εννοιολογικά, χρησιμοποιώντας στοιχεία που υποδηλώνουν βία για να περάσει το δικό της μήνυμα ειρήνης. Μπορεί να φανεί άτοπος ο συσχετισμός της Comme Des Garcons με το σύγχρονο πολιτικό γίγνεσθαι, αν ανατρέξει κανείς στη συνέντυξη που η Kawakubo έδωσε στο βιβίο “100 CONTEMPORARY FASHION DESIGNERS”. Όταν ρωτήθηκε αν μέσω της μόδας μπορεί κανείς να επικοινωνήσει πολιτικές του απόψεις απάντησε “όχι, για μένα τουλάχιστον”. Αυτή τη φορά, ωστόσο, δε μπορεί να κρυφτεί. Πολεμά. Και ο εχθρός της είναι αρκετά απροσδιόριστος. Πολλές φορές φαντάζει δυνατός, απτός, απ’τον οποίο αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να προστατευθείς. Πολλές φορές φαντάζει βγαλμένος από παραμύθι. Οι γκρί μπούκλες κάνουν τα μοντέλα να φαίνονται σαν αυλικοί του δέκατου όγδοου αιώνα, βγαλμένοι από ένα έργο του Βολταίρου. Ή ίσως σε παραπέμπει στους αδερφούς Γκριμ και την κοκκινοσκουφίτσα, με τις κόκκινες μπότες και το ογκώδες παλτό. Άλλες φορές ίσως είναι και πιο συγκεκριμένος. Ίσως είναι και ο ίδιος μας ο εαυτός. Ο μικρόκοσμός μας, οι πράξεις και οι ενέργειες μας. Το “υπερεγώ” μας.
Τα τριαντάφυλλα που στολίζουν τις δημιουργίες της Rei είναι οι επιλογές μας, τα αγκάθια τους, οι συνέπειες αυτών. Το κόκκινο, η μόνη λύση. Την λύση που η Rei επιλέγει να βάψει όχι με το κόκκινο χρώμα που συμβολίζει το αίμα, αλλά με αυτό που συμβολίζει την επανάσταση. Αυτό συμβουλεύει έντονα και το soundrack του show, “Προχώρα”.
LANVIN
“Shadow Play”
Το show της Lanvin σε μεταφέρει σε ένα θέατρο σκιών, με τον Εlbaz να κινεί τις φιγούρες. Στόχος δεν είναι η δημιουργία μυστηρίου, αλλά η ενεργοποίηση του θεατή, και πιό συγκεκριμένα της γυναίκας. Η Lanvin γιορτάζει τα 125 χρόνια της και αυτοσκοπό της θέτει -τί άλλο;- τη γυναίκα. Αυτή που υπηρέτησε με τόση λατρεία η Jeanne Lanvin, προσπαθώντας να την κάνει να πιστέψει στη δύναμή της: σατέν και πέρλες, ζέρσεϊ και μπροκάρ, μετάξι και δαντέλες συνθέτουν το παζλ του τότε και του τώρα. Τώρα ο Elbaz. Παίρνει τη σκυτάλη και προσπαθεί εμμονικά να ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι, τα ίδια μέτρα. “Πάω πίσω στα κορίτσια που αγαπώ”, είπε ο σχεδιαστής, αναφερόμενος στην ισχυρή και συνάμα συναισθηματική έναρξη του show. Επιλέγει μεταξύ των άλλων μοντέλων τις Amber Valletta, Kirsten Owen, Violetta Sanchez και Natasa Vojnovic να περπατήσουν για την επετειακή συλλογή. Είναι οι γυναίκες που έχουν συνδεθεί με την φιλοσοφία του οίκου, που επί χρόνια περπατούσαν για αυτόν. Είναι οι γυναίκες αυτές που δεν αισθάνονται αμήχανα σε ένα ρούχο Lanvin, αντιθέτως, συμπεριφέρονται πιο φυσικά από ποτέ, χωρίς να χρειάζονται τις λεπτομέρειες ή το μακιγιάζ. Εξάλλου, όπως πιστεύει και ο Elbaz, η εμπειρία είναι το καλύτερο μακιγιάζ. Πίσω από αυτό, βρίσκεται η ιδέα του Elbaz να καλύψει τις ανάγκες όχι μόνο μίας συγκεκριμένης κατηγορίας, αλλά της σύγχρονης πραγματικότητας, της γυναίκας που περπατά στο δρόμο, που κινείται γρήγορα.
Μπορεί να είναι σημαντικό το γεγονός πως οι δύο μεγάλοι άξονες που επηρεάζουν το αγοραστικό κοινό σήμερα, η Lanvin και η Prada, επέλεξαν το μπροκάρ για το ερχόμενο καλοκαίρι. Υπάρχει, ωστόσο, μία ειδοποιός διαφορά. Η Prada προσπαθεί να εντάξει τα κλασικά μέσα που χειρίζεται σε έναν μηχανισμό αρκετά μοντέρνο, ενώ ο Elbaz μένει πιστός στην ιστορία του οίκου του. Η ιστορία, όμως, της Lanvin δεν την καθιστά κλασική, αλλά άκρως διαχρονική. Αυτός είναι και ο λόγος που τo show ανέπτυξε και ένα έντονο συναίσθημα οικειότητας. Ρούχα σχεδιασμένα για τη ζωή, είναι ρούχα που θες να τα αποκτήσεις.
BALENCIAGA
“Wang for Balenciaga or Wang for Wang?”
Μέχρι αυτό το σημείο o Alexander Wang αποδείχθηκε αρκετά πιστός, όχι μόνο στον Cristóbal Balenciaga και τους κώδικες υψηλής ραπτικής του, αλλά και στον Nicolas Ghesquiere, τον άμεσο προκάτοχό του. Τώρα ήρθε η σειρά του. Και μάλλον δεν ήρθε την σωστή στιγμή. Ακούγεται πραγματικά βάρβαρο το να επιμελείσαι όχι μόνο τις ανδρικές και γυναικείες συλλογές ενός οίκου, αλλά και δύο ακόμη που σου ανήκουν (φυσικά γίνεται αναφορά στην Αlexander Wang και στην Τ by Alexander Wang). Ακόμη και για έναν άνθρωπο νέο και γεμάτο ενέργεια, όπως ο Wang. Διάχυτος μοντερνισμός και έντονο μαύρο: τα δύο χαρακτηριστικά της συλλογής. Το μοντέρνο για την Balenciaga ορίζεται ως η ανάμειξη του αθλητισμού με την έμμεση προσπάθεια ενός couture χαρακτήρα, όπως τότε. Αυτός είναι και ο λόγος που τα κεντήματα είναι αυξημένα. “Υπήρχε ένα μεγάλο κεφάλαιο διακοσμητικής στη συλλογή”, τόνισε. Περίπλοκα μονοπάτια για τον Wang; Η couture προσέγγιση έχει αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση στα δύο χρόνια της ζωής του στον γαλλικό οίκο.
Δεν έχει βρεθεί ακριβώς η σύνδεση της ιστορίας του οίκου με την νέα κατεύθυνση στην οποία οδηγείται. Αυτό ίσως, όμως, να είναι και το ενδιαφέρον. Η λύση, ίσως, να είναι η διαφοροποίηση των δύο εταιριών, αυτή της Βalenciaga και της Alexander Wang. Καιρός για περισσότερη Balenciaga, όπως πριν.
Céline
“Βeauty behind the chaos”
Το show της Céline ήταν μια ωδή στην αναποφασιστικότητα. Δεν ήταν μια πνευματώδης ανάδειξη της υποτιθέμενης αδυναμίας των γυναικών να πάρουν μία απόφαση σχετικά με το τί θα φορέσουν. Όχι μόνο δικαιολογεί τη γυναίκα, τη βοηθάει κιόλας. Ενισχύει το δικαίωμα της αλλαγής γνώμης και της ποικιλομορφίας: στη μόδα, το στυλ, το ύφασμα, τη διακόσμηση.΄Ηταν σχεδόν ένα ρεύμα που παρέσυρε τη συνείδηση, όχι τη λογική. Μια τυχαία βαλίτσα από τη διάθεση και τα συναισθήματα της σύγχρονης γυναίκας. Δημιουργίες που την εξυπηρετούν όταν φεύγει γρήγορα από το σπίτι, όταν νιώθει κουρασμένη ή όταν δεν ξέρει πως να ντυθεί (είτε επηρεάζει η ψυχολογία, είτε εξωτερικοί παράγοντες, ακόμη και ο καιρός). Αυτή η κατεύθυνση, ωστόσο, δεν κάνει τη Celine να χάνει την καλλιτεχνική της υπόσταση. Η ιδέα αυτή σκέπασε ολόκληρο το show.
“Ήθελα να δημιουργήσω μία τρυφερή γυναίκα. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποίησα τα floral prints. Δεν υπάρχει κάτι πιο ζεστό από τα λουλούδια”, είπε η Phoebe Philo στα παρασκήνια, υπό τη συνοδεία της μικρής της κόρης. Τα floral prints ήταν μια νέα αστική εισαγωγή στην μέχρι τώρα φιλοσοφία του οίκου. Και η Philo δεν στάθηκε μόνο εκεί. Τα παπούτσια ήταν επίπεδα, ελαστικά, λειτουργικά. Απλές μπλούζες που συνδυάζονται με φούστες, που μπορείς με την ίδια ευκολία να φορέσεις στο γυμναστήριο ή το σπίτι. Ποιο είναι το έργο μιας γυναίκας; “Το να είσαι μητέρα, αδελφή, φίλη, ή ακόμη και μία σχεδιάστρια μόδας” είπε η Philo. “Ένας τεράστιος συνδυασμός διαφορετικών πραγμάτων”.
Φαίνεται ενδιαφέρουσα η ιδέα πως οι γυναίκες μπορούν να τα έχουν όλα – τουλάχιστον στη ντουλάπα τους. Αυτή η συλλογή μοιάζει αρκετά διαφορετική από τις τολμηρές αφρικανικές εμπνεύσεις έναν χρόνο πριν. Οι αναφορές τώρα δεν είναι τόσο συγκεκριμένες.
Αυτό, όμως, είναι κάτι που δεν ενοχλέι. Υπάρχει ποίηση στην τυχαιότητα – ειδικά για τις απασχολημένες γυναίκες, των οποίων οι ζωές περνούν από μία καθημερινή ρουτίνα. Αναμφισβήτητα, η πιο επαναστατική συλλογή για το καλοκαίρι του 2015.