Η Φλω είναι Σαντορινιά, σπούδασε Νομική στην Κομοτηνή και ζει στο κέντρο. Είναι ασκούμενη δικηγόρος, τις Κυριακές κάνει την δασκάλα στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών και, ενίοτε, γράφει για το Popaganda.
Η γενιά μας -και όχι μόνο- βιώνει, λόγω κρίσης, μεγάλο άγχος και ανασφάλεια. Ποιό θεωρείς εσύ το πιο απαραίτητο προσόν για έναν νέο άνθρωπο, προκειμένου να πετύχει όσα θέλει σε μια δύσκολη περίοδο όπως αυτή; Και γιατί.
Είναι όλα τόσο αβέβαια που ακόμα και τα “απαίτουμενα” προσόντα μπορούν να αποδειχθούν άχρηστα και το αντίθετο. Συνταγές σίγουρα δεν υπάρχουν ή τουλάχιστον εγώ δεν τις γνωρίζω. Προσωπικά πιστεύω, ότι πέρα από το αντικείμενο, τις σπουδές και τον προσανατολισμό του καθενός, πρέπει να έχουμε ευελιξία, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία, να θέλουμε να αναλάμβάνουμε ευθύνες και να ξεκολλήσουμε από μίζερες αντιλήψεις. Να ξέρουμε καλή και αληθινή -όσο γίνεται- ιστορία, να ψάχνουμε, να θέλουμε να ζήσουμε όσα περισσότερα γίνεται και να μεταφράζουμε “το όσα θέλει να πετύχει” διαφορετικά από την προηγούμενη γενιά, ακριβώς για να μην κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη. Να “χτίζουμε” τον εαυτό μας, να μπορούμε να στεκόμαστε μόνοι μας σε όλα και να είμαστε ανεξάρτητοι, για να μπορούμε κατ’ επέκταση να είμαστε πραγματικά χρήσιμοι στους άλλους.
Αν κάποιος, που αντικειμενικά είχε άδικο, σου ανέθετε την υπόθεσή του, θα την αναλάμβανες;
Δεν θα αναλάμβανα ποτέ βιαστή και κατηγορούμενο για έγκλημα με ρατσιστικά κίνητρα. Σίγουρα όμως θα έβρισκε πολύ γρήγορα συνήγορο. Για την ώρα δε θέλω να γίνω δικηγόρος , έχει τόσους άλλους πιο ενδιαφέροντες -κατά προσωπική άποψη πάντα- τομείς η Νομική επιστήμη.
Λοιπόν. Θέλω να μου πεις αν έχεις κάποια περίεργη συνήθεια. Κάποια συνήθεια που ενδεχομένως να μην έχει κάποιος άλλος. Ή που, τελοσπάντων, να μην έχεις γνωρίσει ποτέ κάποιον-α άλλη που να την έχει.
Λίστες και πάλι λίστες και διαφορετικά τετράδια / σημειωματάρια / τεφτέρια για άπειρα πράγματα, από τα πιο σημαντικά εως τα πιο αδιάφορα, για ταινίες, εκθέσεις, τις καλύτερες lemon pies της Αθήνας, τα 100 πιο εκνευριστικά πράγματα, βιβλία που θέλω να διαβάσω, μέρη που θέλω να πάω, τα καλύτερα εστιατόρια ξένων κουζίνων, τους αγαπημένους δρόμους της Αθήνας και άλλα… Καλά, αυτό μπορεί να το κάνουν και άλλοι – σίγουρα το κάνουν! Όταν διαβάζω, σχεδόν πάντα, ό,τι και αν είναι αυτό, από μυθιστόρημα / ποίηση / περιοδικά / εφημερίδες μέχρι και συγγράμματα της σχολής, έχω στυλό και stabilο για υπογράμμιση.
Αγαπημένος σκηνοθέτης / ταινία / σάουντρακ…
Ο Federico Fellini για τις ονειρικές ταινίες του. Ο Jacques Tati για την έντονη ειρωνία του και ο Lars von Trier για τα πλάνα και τις σκηνές που είναι σαν ζωγραφικός πίνακας. Αγαπημένη ταινία σταθερά εδώ και πολλά χρόνια η “Hiroshima, Mon Amour” του Alain Resnais, γιατί σκαλίζει τον γυναικείο ψυχισμό, τη μνήμη με φόντο την κατεστραμένη μεταπολεμική Ιαπωνία και για την φράση “Tu me tues. Tu me fais du bien”. Ίσως το soundtrack του “La Pianiste” και όλα τα soundtracks της Disney με τα οποία μεγαλώσαμε (σνιφ!).
Και μιας και κοντοζυγώνει το 2014, ποιά είναι η ευχή σου γι΄αυτό;
Ταξίδια με φίλους, βράδια με έρωτες και υγεία σε μια λιγότερο συντηρητική κοινωνία…
