Συνέντευξη: Δάφνη Ανέστη | laurencevonthomas.com
O Laurence von Thomas ξεδιπλώνει το ταλέντο του στη φωτογραφία, τον κινηματογράφο και στην επιμέλεια της παράξενης και ξεχωριστής συλλογής φωτογραφιών διαφόρων καλλιτεχνών υπό τον τίτλο ‘if you leave’. Για αυτόν η ανάμειξη σε τόσους διαφορετικούς τομείς είναι ‘λίγο σαν να καβαλάς τα κύματα’ ενώ ακόμα αναρωτιέται πως καταφέρνει να βγάζει τόσο προσωπικά πορτρέτα. Μιλάει για τη δουλειά του, την φωτογράφιση της Patti Smith, για το project του το οποίο πρόκειται να ταξιδεψει σε όλο τον κόσμο και είναι ένας από τους λίγους που απαριθμεί την τηλεόραση στη λίστα των καλλιτεχνικών του αναφορών!
Νιώθεις ότι πρέπει να μοιράζεσαι ανάμεσα στο ρόλο του φωτογράφου, του κινηματογραφιστή και του curator;
Σε καμία περίπτωση. Για την ακρίβεια είναι καλό για κάποιον σαν εμένα που βαριέται εύκολα. Είναι κάτι σαν ‘να καβαλάς τα κύματα’: όταν ένα project είναι έτοιμο να χάσει το νεύρο του, ένα άλλο οδεύει προς το μέρος σου.
Πώς θα χαρακτήριζες την εμπειρία σου πάνω στη δημιουργία του ‘if you leave’ project;
Ήταν μια ιδιαίτερα διορατική εμπειρία και σε μορφή blog και ως βιβλίο αλλά επίσης και σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο. Η συλλογή ‘If you leave’ δεν προοριζόταν να πάρει τη διάσταση που πήρε , έτσι βλέπουμε να ξετυλίγεται το υπέροχο ταξίδι ενός project, το οποίο εξελίσσεται με οργανικό τρόπο.
Τι θα συμβεί τελικά ‘If he/she leaves’ ;
Θα καταρρεύσει όλος ο κόσμος μου και για τις υπόλοιπες μέρες θα είμαι ένας χαμένος άνθρωπος.
Οι εικόνες σου παραπέμπουν πολύ έντονα στο Λονδίνο. Ποιες είναι οι επιρροές σου από την πόλη που μένεις;
Ο ρόλος του έχει παρασκηνιακό χαρακτήρα αλλά ταυτόχρονα είναι και το ¨τρίτο πρόσωπο¨ που παίρνει διάφορα σχήματα και αλλάζει συχνά διάθεση.
Πώς κάνεις τους ανθρώπους να ανοίγονται μπροστά στην κάμερα και να σου επιτρέπουν να καταγράφεις μια προσωπική στιγμή;
Πιστεύω ότι αποπνέω μία γαλήνη. Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι είμαι απόλυτα πεπεισμένος, πως το να βγάλεις μια φωτογραφία εκείνη τη στιγμή είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Πολλά μπορεί να σου πουν για το αποτέλεσμα. Ευτυχώς εμένα σπάνια “μου τη λένε”.
Οι φωτογραφίες σου ξεχωρίζουν για την ορμητική δυναμική τους και τη σχέση τους με το τώρα. Υπάρχουν και στιγμές που σε ενδιαφέρει το πριν και το μετά; Και αν ναι, πιστεύεις ότι έχεις επηρεαστεί από τον κινηματογράφο;
Καλή ερώτηση. Νομίζω πως ναι…με τη φωτογραφία, προσπαθείς να αιχμαλωτίσεις την ουσία ενός αντικειμένου ή μιας κατάστασης σε μία μόνο εικόνα. Να πω επίσης ότι είμαι ένας καλλιτέχνης πολύ τεμπέλης, οπότε προσπαθώ να είμαι όσο πιο αποδοτικός εκείνη τη στιγμή. Όσο για το πρώτο σκέλος της ερώτησης, πιστεύω ότι η ορμή αιχμαλωτίζει την αλήθεια του αντικειμένου, ενώ το πριν και το μετά αιχμαλωτίζουν τη διάθεση.
Ποιους ανθρώπους φωτογραφίζεις;
Ειλικρινά τον καθένα.
Μπορείς να μου περιγράψεις το photoshoot της Patti Smith; Ποιου το πορτρέτο ονειρεύεσαι να φωτογραφίσεις;
Η φωτογράφιση της Patti Smith ήταν εξ ολοκλήρου γέννημα αυτοσχεδιασμού. Μου ζητήθηκε να καλύψω την παρουσίαση του βιβλίου της ‘Just Kids’ στην Gallery De Pury. Καταλήξαμε να μιλάμε για μια από τις φωτογραφίες του Mapplethorpe από το βιβλίο της. Κάποια στιγμή πρόσεξε την κάμερα μου, η οποία ήταν από εκείνα τα περίεργα τηλέμετρα και το ένα πράγμα έφερε το άλλο…Η φωτογραφία που επέλεξα είναι αυτή που ξεχνάει την παρουσία μου για λίγο. Πιστεύω ότι εντοπίζεις μια ευάλωτη αλήθεια όταν πιάνεις τον άλλον απροετοίμαστο.