Interviews

Vivian Girls: Back to New York City Girls


Κείμενο: Παναγιώτης Φέτσης
Photo: Olly Hearsey

Από την ίδρυσή τους το 2007, οι Vivian Girls έχουν καταφέρει πολλά σε μικρό χρονικό διάστημα. Η περσινή τους επιτυχία, ʻEverything Goes Wrongʼ, κατάφερε να τις ωθήσει παγκοσμίως και ήταν η απόδειξη ότι τα κορίτσια είχαν όραμα αλλά και θάρρος. Η Cassie Ramone (κιθάρα/φωνητικά), μιλά στο OZON για το συγκρότημά της, το Μπρούκλιν και την εμμονή της για το βινύλιο.


-Αρχικά ξεκινήσατε με τη φιλοδοξία να γίνετε πολύ γνωστές ή απλώς αυτό προέκυψε;

Ξεκινήσαμε για πλάκα αλλά ταυτόχρονα ό,τι κάναμε, το κάναμε σοβαρά. Δεν είχαμε ιδιαίτερα μεγάλες προσδοκίες, μας αρκούσε το να παίζουμε σε live, να κάνουμε περιοδείες και φυσικά δίσκους. Το γεγονός ότι καταφέραμε πολλά περισσότερα είναι καταπληκτικό, αλλά τίποτα περισσότερο από ένα μπόνους.

-Έχετε κάνει συναυλίες σε Ευρώπη, Αυστραλία, Ασία, κ.α. Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι έχετε αποσυνδεθεί από τους βασικούς σας fans πίσω στη χώρα σας;

Έχουμε σίγουρα αισθανθεί μακριά από τους φίλους και την οικογένειά μας, αλλά είναι μεγάλη τιμή να παίζουμε σε τόσα πολλά μέρη που πραγματικά δεν πειράζει.

-Το ʻEverything Goes Wrongʼ , επέδειξε ένα πλουσιότερο ήχο και παραγωγή σε σύγκριση με το ντεμπούτο σας. Πιστεύετε ότι σαν συγκρότημα, έχετε σαφέστερη εικόνα του πώς επιθυμείτε τονήχο σας;

Νομίζω ότι όσο μεγαλώνουμε σαν συγκρότημα, τόσο πιο ξεκάθαρη ιδέα έχουμε. Στην αρχή δεν μας ένοιαζε καθόλου η παραγωγή αλλά όσο περνάει ο καιρός μας ενδιαφέρει όλο και περισσότερο. Πιστεύω ότι στο μέλλον θα τελειοποιήσουμε τον ήχο μας ακόμη περισσότερο. Επιπλέον οι ιδέες μας διαρκώς εξελίσσονται – το συγκρότημα μας δεν μένει ποτέ το ίδιο για πολύ καιρό.

-Είναι πλέον η μουσική η καθημερινή σας απασχόληση; Δουλεύετε επαγγελματικά και πειθαρχημένα;

Απολύτως, αλλά γενικά θέλουμε πάντα να έχουμε μια χαλαρή, rockfeel αίσθηση σʼαυτά που κάνουμε. Έχουμε πάρει στα σοβαρά τη μουσική καριέρα μας αλλά δεν θέλουμε να καταλήξουμε ρομπότ πάνω στη σκηνή.

-Μαζί με μπάντες όπως οι Crystal Stilts, Cause Co-Motion! και οι The Pains Of Being Pure At Heart, νιώθετε πως εκπροσωπείτε και αποτελείτε μια νέα μουσική σκηνή στη Νέα Υόρκη;

-Τελικά ο καθένας εκεί έχει από ένα συγκρότημα;

Κατά κάποιο τρόπο. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά καταπληκτικά συγκροτήματα από τη Νέα Υόρκη που δεν τραβάνε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και που είναι εξίσου ζωτικής σημασίας για τη σκηνή. Δεν είναι ότι ο καθένας έχει από μια μπάντα, αλλά λίγο πολύ όλοι εμπλέκονται με κάποιο τρόπο – από την οργάνωση των σώους μέχρι την δημιουργική προώθηση τους. Ο ένας βοηθά τον άλλον με κάποιο τρόπο κάνοντας τη μουσική σκηνή να είναι πραγματικά ξεχωριστή.

-Η Wild World Records, η δισκογραφική εταιρία που έχετε ιδρύσει, έχει μέχρι τώρα κυκλοφορήσει μόνο επτά-ιντσα. Σχεδιάζετε να κάνετε κάποιο full-length άλμπουμ;

H αλήθεια είναι πως έχουμε κυκλοφορήσει δύο full-length άλμπουμς μέχρι τώρα – μια συλλογή από κομμάτια των Yellow Fever καθώς και όλες τις ηχογραφήσεις της παλιάς μου μπάντας Bossy. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε αρκετό χρόνο για να αφιερώσουμε στην εταιρία, αλλά ελπίζουμε ότι στο μέλλον θα κάνουμε πολλές περισσότερες κυκλοφορίες από μπάντες που αγαπάμε – LP και επτά-ιντσα.

-Νομίζετε ότι το μουσικόφιλο κοινό θα έπρεπε να αγοράζει βινύλια παρά CD;

Σίγουρα. Κατά τη γνώμη μου, τα CD μπορούν πλέον να αντικατασταθούν από το ψηφιακό downloading. Από την άλλη το βινύλιο είναι πιο όμορφο σαν αντικείμενο και ο ήχος του ακούγεται θερμότερος και πιο μαλακός. Βέβαια ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει.

-Πώς μπορείτε να συνδυάσετε την άγρια ενέργεια της μουσικής σας με τη μελωδική ευαισθησία των φωνητικών σας; Ακούς άλλους πανκ ή ποπ καλλιτέχνες;

Χωρίς αμφιβολία και τα δυο. Οι δυο μουσικοί μου ήρωες είναι ο Burt Bacharach και ο Greg Sage των Wipers, παρότι μοιάζουν τελείως διαφορετικοί. Πιστεύω πως όταν ακούς και τους δυο για καιρό, αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τις ομοιότητες στον ήχο τους. Και οι δυο είναι μεγάλοι δημιουργοί απίστευτα θλιβερής μουσικής που καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα μελωδική και ελπιδοφόρα.

-Ποιές είναι οι αγαπημένες σου μπάντες αυτές τις μέρες;

Τελευταία έχω εμμονή με τους Steely Dan. Ένα από τα καλύτερα νέα συγκροτήματα από το Μπρούκλιν είναι οι Dutch Treat, ακούγονται λίγο σαν τους Fleetwood Mac και γράφουν πολύ καλά τραγούδια.

Link: Vivian Girls MySpace