H Βασιλική ζει στο δικό της Fantasy World, έναν κόσμο εξωπραγματικών όντων, με λαμπερά και καθαρά χρώματα, όπως στα παιδικά βιβλία και τα κινούμενα σχέδια που βλέπαμε μικροί.
Πριν λίγους μήνες αποφοίτησε από την Καλών Τεχνών, παρουσίασε την πτυχιακή της εργασία με μεγάλη επιτυχία και τώρα πια είναι επίσημα μία ανερχόμενη καλλιτέχνις στην Αθήνα του 2019. Όπως όλοι στην πόλη, η Βασιλική αγωνίζεται για να πετύχει, να διακριθεί, να γίνει μεγάλη και τρανή.
Αν θα γίνει δεν το ξέρει, ξέρει όμως ότι δεν θα σταματήσει ποτέ να παίζει, δε θα αλλάξει για κανέναν και δε θα χάσει αυτή την αθωότητα που τόσο την παρακινεί να δημιουργεί.
Θυμάσαι τον εαυτό σου να ζωγραφίζει για πρώτη φορά;
Πρώτα ξεκίνησα να ζωγραφίζω και μετά να μιλάω. Μεγάλωσα σε μια καλλιτεχνική οικογένεια με δύο γονείς ζωγράφους μέσα στο σπίτι. Θυμάμαι που κάθε καλοκαίρι (ακόμα δηλαδή) γεμίζαμε το αυτοκίνητο μέχρι πάνω με ρολά μουσαμά και χρώματα και πηγαίναμε διακοπές στα νησιά. Εκεί, ανοίγαμε και οι τρείς μας τους μουσαμάδες στην παραλία και αρχίζαμε να ζωγραφίζουμε.
Με τη μητέρα μου παίζαμε ατελείωτες ώρες στο πάτωμα του δωματίου μου και ζωγραφίζαμε. Έχω φωτογραφίες από μηνών να κρατάω πινέλο και να ζωγραφίζω. Μια σειρά έργων που έκανα μικρή στο δημοτικό την είχα ονομάσει «καραμελοχώρα», έβλεπα παιχνίδια μου και τα ζωγράφιζα μέσα σε έναν κόσμο από γλυκά!
Το ότι και οι δύο γονείς σου είναι ζωγράφοι έπαιξε ρόλο στη δική σου ενασχόληση με την τέχνη;
Έπαιξε σίγουρα. Από πολύ μικρή με έπαιρναν μαζί τους σε εκθέσεις σε γκαλερί και χώρους τέχνης από τότε που δεν περπάταγα και ήμουν στο καροτσάκι. Ζούσα και ζω μέσα σε ένα σπίτι που όπου και να γυρίσεις τη ματιά σου βλέπεις ένα έργο τέχνης. Είχα πολλά ερεθίσματα από πολύ μικρή ηλικία αλλά οι γονείς μου ποτέ δεν με πίεσαν να γίνω καλλιτέχνις, με άφησαν ελεύθερη να διαλέξω εγώ τον δρόμο μου.
Ξέρω ότι αγαπάς τα παιχνίδια, μήπως θες να «ξορκίσεις» λίγο την ενηλικίωση;
Το ότι όλοι μεγαλώνουμε είναι γεγονός, είναι κάτι που όσο και αν θέλουμε δεν αλλάζει. Το θέμα είναι να μην γεράσεις μέσα σου για εμένα. Να χαίρεσαι τη ζωή και τα μικρά πράγματα που έχει να σου προσφέρει. Ως παιδί ήμουν τυχερή γιατί έπαιξα πολύ. Πλέον παίζω δημιουργώντας. Όταν βλέπω παιχνίδια εκστασιάζομαι, τρελαίνομαι θέλω να τα στήσω πάλι στο πάτωμα να παίξω, μου βγάζουν μια μαγεία, μια αθωότητα που μου λείπει από αυτόν τον σκληρό κόσμο που ζούμε.
Πόσο εύκολο είναι να εδραιωθείς ως νέος καλλιτέχνης στην Ελλάδα του 2019;
Είναι αρκετά δύσκολο. Θέλει πολύ υπομονή και προσπάθεια. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι έχουν ανοίξει χώροι που είναι πιο προσιτοί για νέους καλλιτέχνες και δίνουν ευκαιρίες, οπότε υπάρχει ελπίδα. Θεωρώ ότι πλέον πολλές γκαλερί και άλλοι πιο εναλλακτικοί χώροι θέλουν να δουν κάτι φρέσκο, καινούργιο.
Στη ζωή δεν έρχονται όλα όπως τα ονειρευόμαστε. Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να μην αναγνωριστεί αυτό που πρεσβεύεις ως καλλιτέχνις; Πώς θα αντιδρούσες;
Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. Είμαι παθιασμένη με τη δουλειά μου. Αγαπάω αυτό που κάνω και δεν θα τα παρατήσω ποτέ, δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. Αν πιστεύεις σε αυτό που κάνεις και είναι αληθινό, ζωντανό και όχι πεθαμένο κάποια στιγμή θα μιλήσει σε κάποιον και θα τα καταφέρεις. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν το βάζει κάτω, αν βάλω έναν στόχο δεν σταματάω μέχρι να τον υλοποιήσω.
Υπάρχει αντικειμενικότητα στην τέχνη; Υπάρχει ωραίο και άσχημο;
Για εμένα υπάρχει το έργο όπως είπα πιο πάνω το πεθαμένο και αυτό που έχει ψυχή. Η τέχνη δεν είναι αναγκαστικά κάτι ωραίο, είναι κάτι αληθινό όμως και αν έχει εξασκηθεί το μάτι σου καταλαβαίνεις πότε κάτι είναι αληθινό και πότε είναι ψεύτικο. Πλέον βλέπουμε πολλά και διαφορετικά είδη τέχνης, τίποτα δεν είναι δεδομένο και αυτό θεωρώ ότι είναι ευχάριστο γιατί δίνεται η δυνατότητα στον θεατή να έρθει άμεσα σε επαφή με διάφορα μέσα και τρόπους έκφρασης. Δεν γίνεται να μιλάμε όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Αν δε ζωγράφιζες, τι θα έκανες;
Τελευταία η αλήθεια είναι ότι έχω ρωτήσει πολλές φορές τον εαυτό μου αυτή την ερώτηση. Και πάντα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν θα ήθελα να κάνω τίποτα άλλο. Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα άλλο επάγγελμα εκτός του καλλιτέχνη που θα με κάλυπτε έστω στις μισές ανάγκες μου και θα είχε αυτή την ελευθέρια που νιώθω όταν δημιουργώ. Αν έκανα κάτι άλλο απλά θα καταπιεζόμουν.
Περισσότερα για τη Βασιλική εδώ ή στο Instagram.
Συνέντευξη: Φέκου Γεωργία