Δεν ξέρω και εγώ πόσα «Να προσέχεις» άκουσα τις τελευταίες 24 ώρες. Από συγγενείς, από φίλους, από γνωστούς, από ανθρώπους που δεν ήξερα καν. Πόσο θα ήθελα να διαβεβαιώσω πρώτα τον εαυτό μου και μετά τους άλλους πως αρκεί μόνο να προσέχω. Και έτσι κανείς δεν θα ΜΑΣ πειράξει. Νομίζετε πως οι θεατές του Bataclan δεν πρόσεχαν; Όσοι πήγαν να φάνε noodles στο Petit Cambodge και να χαρούν τη ζεστή βραδιά του Νοεμβρίου, δεν πρόσεχαν; Όσοι διέσχιζαν την Boulevard Voltaire για να πάνε σπίτι τους, δεν πρόσεχαν; Όσοι πήγαν να παρακολουθήσουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα σε ένα από τα μεγαλύτερα στάδια της Γαλλίας, δεν πρόσεχαν;
Δεν ξέρω αν είναι αρκετό να προσέχω. Δεν ξέρω καν αν θα με πιάσει πλάκωμα στο στήθος όταν τη Δευτέρα θα πρέπει να μπω στο μετρό. Δεν ξέρω αν θα κοιτάζω καχύποπτα όποιον ακούω να μιλάει αραβικά στο κινητό. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να διαχειριστώ το φόβο που αισθάνομαι αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρω πότε θα ξαναπάω σε εστιατόριο στο Παρίσι. Δεν ξέρω αν θα νιώθω καλύτερα ή χειρότερα περικυκλωμένη παντού από αστυνομικές δυνάμεις. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να ξεχάσω την εικόνα με τον ορό και τις ματωμένες πετσέτες στο παγκάκι έξω από το σπίτι μου.
Πάντως θα προσέχω. Τουλάχιστον θα προσέχω τι λέω, τι γράφω τις σκοτεινές ώρες σαν αυτή. Επειδή, σε αυτή την περίπτωση, είμαι εγώ αυτή που ορίζει την πραγματικότητα. Και αυτή που φέρει την ευθύνη όσων ακολουθήσουν. Προσέχετε και εσείς λοιπόν. Πριν βγάλετε αυθαίρετα συμπεράσματα για αυτό το αιματηρό χτύπημα το οποίο υπερβαίνει τα όρια της αναλυτικής μας ικανότητας, και γι αυτό δεν περιγράφεται παρά μόνο επιφανειακά και αμήχανα. Προσέχετε τους τοίχους ισλαμοφοβίας και ξενοφοβίας που θέλουν να μας υψώσουν. Προσέχετε. Όταν βάζετε σε μέτρο σύγκρισης νεκρούς ανάλογα με την συμπαράσταση που αναπτύσσεται μέσω social media. Δεν είναι διαγωνισμός κοινωνικής ευαισθησίας, ο θάνατος. Προσέχετε, αναζητώντας την άκρη του νήματος να κοιτάζετε προς όλες τις κατευθύνσεις, να αναρωτιέστε, να αμφισβητείτε, πριν καταλήξετε σε κάποια γνώμη. Προσέχετε σαν τα μάτια σας τις θεμελιώδεις αξίες την ανοιχτή κοινωνίας και αν κάποιος προσπαθεί να τις καταπατήσει. Προσέχετε όλους όσους καταδικάζουν την βία, τροφοδοτώντας την με την βιομηχανία του πολέμου. Προσέχετε τις απλουστεύσεις σχετικά με το που αποδίδονται οι ευθύνες. Προσέχετε και τους διαδικτυακούς κριτές των πάντων που κουνάνε το δάχτυλο σε μια τρικολόρε σημαία. Προσέχετε πριν η προσφυγική κρίση γίνει ο καταλύτης για εξελίξεις που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Προσέχετε για ποιο λόγο προσεύχεστε.
Και εγώ θα προσέχω, το υπόσχομαι.
LENA GKOVARI