O γερμανός εικαστικός John Bock ήρθε στήν Αθήνα για να παρουσιάσει μια πρωτότυπη performance: ως χώρο δράσης επέλεξε ένα αστικό λεωφορείο κι εμείς επιβιβαστήκαμε για μια διαφορετική διαδρομή στους δρόμους της πόλης.
O John Bock, από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες της σύγχρονης γερμανικής εικαστικής σκηνής, είναι γνωστός για τις δράσεις του, όπου η ιδιότυπη χρήση του λόγου συνδυάζεται με αυτοσχέδια σκηνικά που απαρτίζονται από τα γλυπτά του και αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Έτσι και το μεσημέρι της 29ης Οκτωβρίου, στο εσωτερικό του λεωφορείου κυριαρχούσαν οι απροσδιόριστες κατασκευές του καλλιτέχνη: μπαλες γεμάτες αφρό ξυρίσματος, τουριστικά αγαλματίδια, το κεφάλι του Ιπποκράτη με πολύχρωμες πέτρες καρφωμένες πάνω του και πολλά σωληνάρια οδοντόκρεμας, ενώ τα πλοκάμια ενός “χταποδιού” από αλουμινόχαρτο και πλαστικό ξετυλίγονταν στις χειρολαβές.
Ο Bock εμφανίστηκε με το πρόσωπο βαμμένο άσπρο και μεγάλους μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια. Ενδεδυμένος την περσόνα ενός ξεναγού ή ενός λέκτορα, ξεκίνησε να εξηγεί με σοβαρό ύφος τους πολύπλοκους τρόπους λειτουργίας των φανταστικών οργανισμών που αναπαριστούσαν τα γλυπτά. Στα αγγλικά – και με χαρακτηριστικά βαριά γερμα- νική προφορά που γινόταν ακόμα πιο δυσνόητη με την χρήση δικών του επινοημένων λέξεων – έδωσε το στίγμα απαγγέλλοντας τους “πέντε κανόνες του τίποτα”.
Για 45 λεπτά κι ενώ το λεωφορείο συνέχιζε την πορεία του στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, ο Bock διέσχισε πολλές φορές τον διάδρομο, ανέβηκε στις καρέκλες, πέρασε πάνω από τα κεφάλια των θεατών, σκαρφάλωσε στο παράθυρο απαγγέλλοντας ποίηση, άλειψε τα πόδια των παρευρισκόμενων με οδοντόκρεμα και τους φόρεσε τις κατασκευές του, σε μία διαδραστική performance. Η ατμόσφαιρα μεταβαλλόταν συνεχώς, από αμήχανες, κυρίως για τους θεατές, στιγμές, σε κωμικά στιγμιότυπα, σε ένα ενορχηστρωμένο παιχνίδι εναλλαγής διαθέσεων.
Στο τελικό στάδιο της δράσης, ο Bock φόρεσε στο κεφάλι μία τρύπια βαλίτσα και παρουσίασε μία ιδιότυπη παράσταση κουκλοθέατρου εμπνευσμένη από τον μύθο του Οδυσσέα, την συνάντηση του με τις σειρήνες και την μάχη με τον Κύκλωπα.
Βγαίνοντας από το λεωφορείο και επανερχόμενοι στην γνώριμη χαοτική εικόνα του κέντρου της Αθήνας το μεσημέρι, συνειδητοποιήσαμε ότι όσα – εκ πρώτης όψεως παράλογα – βιώσαμε στη σύντομη αυτή δια- δρομή, ίσως και να μην απέχουν τόσο πολύ από την σύγχρονη καθημερινή μας πραγματικότητα.