Το βραβείο Pritzker είναι διεθνώς γνωστό ως το πιο σημαντικό βραβείο για το χώρο της αρχιτεκτονικής. Κάθε χρόνο ένα ή περισσότερα άτομα διακρίνονται για τα επιτεύγματά τους, ενώ το βραβείο περιλαμβάνει και χρηματικό έπαθλο που ανέρχεται σε εκατό χιλιάδες δολάρια. Στο παρελθόν, μεταξύ άλλων, έχουν αποσπάσει το βραβείο ο Rem Koolhaas, η Zaha Hadid και ο Renzo Piano.
Για το έτος του 2021, βραβευθέντες είναι το αρχιτεκτονικό δίδυμο Anne Lacaton και Jean-Philippe Vassal. Η Lacaton και ο Vassal γνωρίστηκαν στα ‘70s, κατά τη διάρκεια των φοιτητικών τους χρόνων, ενώ το 1987 ίδρυσαν το αρχιτεκτονικό τους γραφείο(Lacaton & Vassal) στο Παρίσι. Από τότε και μέχρι σήμερα, κύριος άξονας της δουλειάς τους είναι να μη γκρεμίζουν ποτέ ό, τι μπορεί να επισκευαστεί και να σέβονται την πολυτέλεια της απλότητας.
Η αρχιτεκτονική ματιά των νικητών του φετινού Pritzker Prize ξεπερνά το προφανές, σε μία προσπάθεια να φτάσει στο πιο ουσιαστικό κομμάτι των κτισμάτων. Αντί για έντονους και φουτουριστικούς όγκους, επιλέγουν να σχεδιάζουν και να υλοποιούν τα αρχιτεκτονήματά τους με μινιμαλιστική λογική. Στην πολυετή καριέρα τους έχουν αναλάβει πάνω από τριάντα projects, μεταξύ των οποίων ακαδημαϊκά ινστιτούτα και δημόσιοι χώροι, δίνοντας πάντα βαρύτητα στον βιώσιμο χαρακτήρα των κτιρίων τους.
Τα υλικά που επιλέγουν είναι στην πλειοψηφία τους οικολογικά και οικονομικά, ενώ το στιλ τους διακρίνεται από εκτενείς χώρους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με διάφορους τρόπους. Σε κάθε έργο που αναλαμβάνουν, οι Lacaton & Vassal στοχεύουν στο να «ενοχλούν» το φυσικό περιβάλλον στον μικρότερο δυνατό βαθμό.
Στην ανακοίνωση των νικητών του βραβείου, η επιτροπή κάνει λόγο για «αρχιτεκτονική (που είναι) τόσο δυνατή στις φόρμες της όσο και στις απόψεις της, τόσο ειλικρινή στην αισθητική της όσο και στην ηθική της». Από την πλευρά της, η Lacaton αναφέρει: «Η καλή αρχιτεκτονική είναι ανοιχτή – ανοιχτή στη ζωή, ανοιχτή στο να αυξήσει την ελευθερία οποιουδήποτε, όπου οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει. Δεν πρέπει να είναι εκδηλωτική ή επιβλητική, όμως πρέπει να είναι κάτι οικείο, χρήσιμο και όμορφο, με την ικανότητα να υποστηρίζει σιωπηλά τη ζωή που θα λαμβάνει χώρα μέσα σε αυτό».
Από τη Μαργαρίτα Κούτρα
Κεντρική εικόνα: Transformation of G, H, I Buildings, Grand Parc, 530 Units, Social Housing (with Frédéric Druot and Christophe Hutin), photo courtesy of Philippe Ruault