Ο διάσημος Αμερικανός σκηνοθέτης επρόκειτο να παρευρεθεί στο Φεστιβάλ των Καννών και στην πρεμιέρα της καινούριας του ταινίας «The French Dispatch», όμως εξαιτίας της πανδημίας αναβλήθηκε επ’ αόριστον.
Την τελευταία φορά που βρέθηκε στις Κάννες, ο Anderson, ήταν στην πρεμιέρα της ταινίας του «Ο έρωτας του φεγγαριού» (Moonrise Kingdom), το 2012. Η ταινία του Anderson, «The French Dispatch», θα κυκλοφορήσει στις 16 Οκτωβρίου αντί στις 24 Ιουλίου, όπως ήταν προγραμματισμένη. Ο διευθυντής των Καννών, Thierry Frémaux, έχει δηλώσει σε αρκετές συνεντεύξεις του ότι το «The French Dispatch» θα παρουσιαστεί σε παγκόσμια πρεμιέρα στις Κάννες. Οι υπεύθυνοι του φεστιβάλ θα ανακοινώσουν την επίσημη επιλογή τους τον Ιούνιο, που μέσα σε αυτή θα είναι σίγουρα και η τελευταία ταινία του σκηνοθέτη.
Πρόσφατα, ο σκηνοθέτης έλαβε μέρος σε μία έρευνα των The New York Times σχετικά με το Φεστιβάλ των Καννών, και του ζητήθηκε να μοιραστεί κάποιες αναμνήσεις και εντυπώσεις του από το πιο φημισμένο φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο. Ο Wes άδραξε την ευκαιρία αυτή για να συστήσει και κάποιες αγαπημένες του ταινίες που είδε την περίοδο της καραντίνας.
Κάπου ανάμεσα στα παιδικά βιβλία της 4χρονης κόρης του και στα μυθιστορήματα που διάβαζε για τον ίδιο, ενώ βρισκόταν στο σπίτι του, ο Anderson κατάφερε να παρακολουθήσει αρκετές από τις αγαπημένες του ταινίες και σου προτείνει τις 11 καλύτερες από αυτές.
- Alice Adams (1935) του George Stevens
- Πιο δυνατός απ’ τον διάβολο (Beat the Devil, 1954) του John Huston
https://youtu.be/EEKlrl33e9A - Nothing Sacred (1937) του William A. Wellman
- Κάνε το σωστό (Do the Right Thing, 1989) του Spike Lee
- Tο μακρύ ταξίδι του γυρισμού (The Long Voyage Home, 1940) του John Ford
- Οι σταυρωμένοι εραστές (A Story From Chikamatsu, 1954) του Kenji Mizoguchi
- Το μεγάλο φαγοπότι (La Grande Bouffe, 1973) του Marco Ferreri
- Το φθινόπωρο μιας αγάπης (The Passionate Friends, 1949) του David Lean
- Station Six-Sahara (1962) του Seth Holt
- What Price Hollywood? (1932) του George Cukor
- 7 φόνοι του χειμώνα (Winter Kills, 1979) του William Richert