Interviews

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ο σκηνοθέτης που δούλεψε στο Game of Thrones κι όμως επέστρεψε στην Ελλάδα

Είναι μόλις 25 ετών, σπούδασε στις Η.Π.Α, εργάστηκε στα πλατό του Game of Thrones και τώρα πίσω στην Ελλάδα συνεργάζεται με τον Σάκη Τανιμανίδη. Πώς είναι, λοιπόν, να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα μετά από τέτοια εμπειρία;

Σπούδασες κι έζησες στην Αμερική για κάποια χρόνια. Αρχικά, πώς πήρες την απόφαση να φύγεις και εν τέλει γιατί γύρισες;

Ήταν μια πρόταση που μου έκαναν οι γονείς μου. Το εξωτερικό ακουγότανε τόσο μαγευτικό και σαν ανερχόμενος σκηνοθέτης, η προοπτική να σπουδάσω στην Αμερική έμοιαζε με όνειρο. Τα φοιτητικά μου χρόνια ήταν φοβερά και παρόλο που το πρόβλημα της βίζας με ανάγκασε να φύγω, δεν μετανιώνω για τα όσα έμαθα. Αγάπησα το σχολείο και τις σπουδές μου. Παρασκευή βράδυ δούλευα στα εργαστήρια και δεν έβγαινα έξω, τόσο πολύ μου άρεσε αυτό που έκανα όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό.

Στην Ελλάδα γύρισα περιμένοντας να ξεκινήσω μια δουλειά στην Αγγλία, η οποία αναβλήθηκε. Ήθελα να φύγω πάλι, αλλά το ένα έφερε το άλλο και τελικά μου ανοίχτηκε μια πόρτα με πολλές προοπτικές.


Πώς είναι η επιστροφή στην Ελλάδα; Το ενδεχόμενο να ξαναφύγεις παραμένει ανοιχτό;

Η επιστροφή στην Ελλάδα είναι μια περίεργη ιστορία. Δεν ξέρω ακόμα πώς να το εκλάβω. Μου αρέσουν οι Έλληνες, απλά νιώθω ότι ζω σε ένα μέρος χωρίς πολλές προοπτικές. Εδώ το παλιό καταστρέφει το φρέσκο και μένουμε παγιδευμένοι σε μια παλιομοδίτικη πραγματικότητα. Δεν λέω, και οι Αμερικές έχουν τα προβλήματά τους, αλλά τουλάχιστον εκεί δούλευες και έβγαζες λεφτά και σου έμεναν, μπορούσες να κάνεις οικονομία. Εδώ όταν ακούω ότι το 50% ή και πολλές φορές παραπάνω πάει στο κράτος χωρίς αυτό να σου παρέχει κάτι ουσιαστικό, όπως στα κράτη της κεντρικής Ευρώπης, τότε σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να πατήσεις γερά στα πόδια σου. Είμαι από τους τυχερούς, δεν θα το αρνηθώ, αλλά η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική μερικές φορές. Τουλάχιστον κάνω κάτι που αγαπώ. Θα ήθελα να φύγω στο εξωτερικό μετά από μερικά χρόνια καλής δουλειάς στην Ελλάδα. Ίσως να μην γίνει και ποτέ… είναι και η Ελλάδα γεμάτη εκπλήξεις.

Σε πόσες πόλεις έχεις ζήσει μέχρι στιγμής;

Εδώ να ξεχωρίσω το ζήσει από το ταξιδέψει! Έχω ζήσει για τέσσερα χρόνια στην επαρχιακή Μασαχουσέτη της Αμερικής με τα γραφικά σπιτάκια των Αμερικάνων και τους περιποιημένους κήπους τους χωρίς φράχτες. Έχω ξοδέψει αρκετό χρόνο στην Βοστόνη και το Λονδίνο και ακόμα περισσότερο στην Νέα Υόρκη. Δούλεψα για έξι μήνες στο Λος Άντζελες και άλλους εφτά στο Μπέλφαστ στην Βόρεια Ιρλανδία. Όλες οι πόλεις έχουν το γούστο τους, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Δεν θα διαλέξω κάποια σαν αγαπημένη, .όλες έχουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου όπως και οι κάτοικοί τους με τους οποίους έζησα ξεχωριστές στιγμές.

Εργάστηκες για αρκετό καιρό στην ομάδα οπτικών εφέ του Game of Thrones. Μίλησε μας αφενός για το πώς βρέθηκες εκεί και αφετέρου για την εμπειρία σου!

Το Game of Thrones είναι από τις εμπειρίες που με σημάδεψαν και με μεταμόρφωσαν σε αυτό που είμαι σήμερα. Είναι μια δουλειά/εταιρεία/παραγωγή/πρότζεκτ, πες το όπως θες, την οποία όλοι πρέπει κάπως να μιμηθούμε. Ο επαγγελματισμός σε συνδυασμό με το φιλικό περιβάλλον και το ταλέντο του κάθε εργαζόμενου είναι απίστευτος. Πώς καταφέρνουν αυτοί οι άνθρωποι να οργανώσουν χιλιάδες εργαζόμενους για χρόνια και να το κάνουν με έναν τόσο ζεστό και ανθρώπινο τρόπο; Πρέπει να το ζήσει κανείς για να το καταλάβει έστω και λίγο.

Βρέθηκα εκεί μέσω γνωστών του πανεπιστημίου που σπούδασα στην Αμερική. Δεν θέλω αυτό να περάσει σαν “είχα κονέ”. Ναι, γνώρισα την Νταιϊάν που με σύστησε στο μελλοντικό αφεντικό μου τον Στιβ στο Game of Thrones, αλλά με σύστησε αφού συνεργάστηκα επιτυχημένα μαζί της για ένα χρόνο. Δεν το έκανε επειδή απλά με ήξερε, αλλά επειδή είδε πόσο εργατικός ήμουν. Ο Στιβ μου εκμυστηρεύτηκε ότι γνώριζε την Νταϊάν δεκαεφτά χρόνια και εγώ ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που του πρότεινε. Θέλω να πιστεύω ότι έκανα κάτι σωστά.

Για να κλείσω, η αγαπημένη μου στιγμή από τα γυρίσματα ήταν όταν στην έκτη σεζόν, στο Battle of the Bastards, μου ζήτησαν να κάνω τον γίγαντα, δηλαδή να στέκομαι με ένα ψηλό κοντάρι στο σημείο όπου αργότερα θα τοποθετούνταν ψηφιακά ένας τετράμετρος γίγαντας. Έγινα έτσι και εγώ κομμάτι της δράσης τρέχοντας πάνω στις λασπωμένες πλαγιές της Ιρλανδίας με τον Τζόν Σνόου και πεντακόσιους μουσάτους κομπάρσους!

Πού σε βρίσκει κάποιος τώρα επαγγελματικά;

Τώρα συνεργάζομαι με τον Σάκη Τανιμανίδη και την καινούργια εταιρεία παραγωγής Baby Blue στην Αθήνα. (Άραγε μετράει και η Αθήνα στις πόλεις όπου έχω ζήσει;) Είμαι ο καλλιτεχνικός διευθυντής και μαζί με τον Σάκη και την ομάδα που έχουμε χτίσει ετοιμάζουμε νέες μοντέρνες τηλεοπτικές παραγωγές. Γι’ αυτό stay tuned!

Πόσο εύκολo είναι να κάνει κάποιος κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές στην Ελλάδα σήμερα; Ποια είναι τα βασικά εφόδια που χρειάζονται;

Αυτό προσπαθώ να ανακαλύψω και εγώ για αυτό όποιος ξέρει την απάντηση ας βγούμε για καφέ! Νομίζω τα κανάλια προσπαθούν να βγουν από τον λήθαργο τους και ίσως για πρώτη φορά αποδέχονται τον μοντερνισμό. Δεν τον έχουν αποδεχτεί πλήρως, αλλά καταλαβαίνουν ότι οι ανταγωνιστές τους είναι πια το Netflix και το HBO. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν πολεμάς έναν μοντέρνο στρατό με μεσαιωνικά όπλα. Γι αυτό ψάχνουν όλοι για νεανικές και φρέσκες ιδέες. Η συμβουλή μου σε όσους προσπαθούν να μπουν στο χώρο: think outside the box.

Μίλησε μας για τις μέχρι τώρα κινηματογραφικές σου δουλειές αλλά και για τα μελλοντικά σου σχέδια!

Η δουλειά μου χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: σε ό,τι έκανα πριν και μετά το Game of Thrones. Πριν ήθελα να μάθω, να πειραματιστώ και τα κατάφερα. Αλλά ό,τι έκανα δεν με εκφράζει πια. Ήταν σκαλοπάτια που έπρεπε να ανέβω για να φτάσω εδώ που είμαι. Είναι πρότζεκτς που έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, περισσότερο από τα πιο πρόσφατα ακριβώς επειδή ήταν τα πρώτα μου. Από εδώ και πέρα όμως και μετά την εμπειρία μου από το Game of Thrones αποφάσισα να μην κάνω δουλειές που να μην μπορούν να σταθούν δίπλα σε οποιαδήποτε επαγγελματική ταινία. Με λίγα λόγια η ποιότητα της εικόνας, του ήχου και της υποκριτικής πρέπει να είναι άκρως επαγγελματικά. Αυτό το κατάφερα με την τελευταία μου ταινία μικρού μήκους, τις “Αναμνήσεις μιας Κούκλας” που μπήκε σε μερικά φεστιβάλ και έχει αποσπάσει μόνο θετικές κριτικές. Πρόκειται για ιστορική ταινία που διαδραματίζεται κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αυτή η ταινία ήταν το πρώτο μου γερό βήμα. Μου απέδειξε πραγματικά ότι μπορώ και εγώ να γίνω ένας σωστός σκηνοθέτης. Σε ένα μήνα από τώρα θα γυρίσω την πρώτη σκηνή της νέας μου ταινίας δράσης στην Θεσσαλονίκη. Θα είναι ό,τι πιο φιλόδοξο έχω κάνει και θα πραγματοποιηθεί με την εθελοντική συμμετοχή περισσότερων από εκατό ανθρώπων.

 

Συνέντευξη στην Μάρθα Οστιούνη