Μπορεί να γνώρισαν στιγμές δόξας, λάμψης από τους διάσημους καλεσμένους τους και μεγάλης τουριστικής άνθισης, ωστόσο σήμερα αυτά τα τουριστικά και ξενοδοχειακά θέρετρα στοιχειώνουν εγκαταλελειμμένα… Κάνουμε λοιπόν μία αναδρομή στο παρελθόν και θυμόμαστε όσα έζησαν αυτά τα διάσημα resorts…
Παρακάτω ακολουθεί μία λίστα με 5 πολύ διάσημα resorts, η εγκατάλειψη των οποίων έχει να διηγηθεί μερικές από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες:
Grossinger’s, Η.Π.Α.
Το “Borscht Belt” ήταν κάποτε το παρατσούκλι μίας αλυσίδας ταξιδιωτικών θερέτρων στο Catskill Mountains των Η.Π.Α., τα οποία μεταξύ των δεκαετιών 1920 και 1980, μεσουρανούσαν στις επιλογές των επισκεπτών – κυρίως των Εβραίων – από τη Νέα Υόρκη. Στην εποχή της άνθισης τους προσέλκυαν πολλά διάσημα χορευτικά και κωμικά σόου, με αποκορύφωμα τη γνωστή ταινία “Dirty Dancing”, τα γυρίσματα της οποίας έγιναν εκεί. Από τα πιο μεγάλα και διάσημα resorts της αλυσίδας αυτής ήταν το Grossinger’s. Τα 35 κτήρια του φιλοξενούσαν 150.000 επισκέπτες το χρόνο, όμως το 1986 χάρη στην αυξημένη διαθεσιμότητα αεροπορικών ταξιδίων, η περιοχή έπεσε στις προτιμήσεις του κοινού και έτσι το Grossinger’s αναγκάστηκε να κλείσει τις πόρτες του. Ωστόσο, θα παραμείνει στη μνήμη του κόσμου και ιδίως σε όσους πρόλαβαν να το επισκεφτούν, καθώς ήταν από τα πρώτα πολυτελή τουριστικά θέρετρα που είχε δικό του διάδρομο απογείωσης και προσγείωσης, όπως επίσης είχε εφεύρει το τεχνητό χιόνι, με αποτέλεσμα να προσελκύει και τους λάτρεις του σκι. Σήμερα, δυστυχώς, βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση και οι μόνοι επισκέπτες πλέον είναι καλλιτέχνες του graffiti και φωτογράφοι.
Consonno, Ιταλία
Τη δεκαετία του 1960, ο Mario Bagno, ένας επιχειρηματίας από το Μιλάνο, αγόρασε το μικρό χωριουδάκι Consonno, που απείχε μόλις μερικά χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της μόδας. Κατεδάφισε τα παλιά κτήρια και έχτισε ένα καινούριο πολυτελές θέρετρο, εντός του οποίου στεγάστηκαν, μεταξύ άλλων, μεγάλα πολυκαταστήματα, εστιατόρια, ένα πολυτελές ξενοδοχείο, ακόμη και ένας μιναρές. Είχε προγραμματιστεί και η δημιουργία ενός διαδρόμου προσγείωσης και απογείωσης αεροπλάνων, καθώς και ένας ζωολογικός κήπος, όμως μία κατολίσθηση που συνέβη το 1976 κατέστρεψε τα πάντα στο πέρασμα της από το δρόμο μέχρι την πόλη. Ο Bagno, λίγο αργότερα, επιδιόρθωσε το δρόμο και προσπάθησε να επαναπροωθήσει το Consonno, χωρίς επιτυχία. To Consonno εγκαταλείφθηκε το 1995, χρονολογία που συνέπεσε με το θάνατο του ιδίου. Στα συντρίμμια του, πλέον, πηγαίνουν μόνο καλλιτέχνες graffiti.
Kupari, Κροατία
Το Kupari άνοιξε για πρώτη φορά το 1919, ωστόσο γνώρισε επιτυχία τη δεκαετία του ’60, όταν αποτέλεσε θέρετρο διακοπών για το στρατό του Josep Tito της Γιουγκοσλαβίας. Χιλιάδες αξιωματικοί με τις οικογένειες τους το επισκέπτονταν συστηματικά τα καλοκαίρια, είτε διαμένοντας σε κάποιο από τα πέντε ξενοδοχεία του, είτε στις βίλες, είτε ακόμα και στις κατασκηνώσεις που διέθετε. Όλα αυτά, όμως, μέχρι το 1991, χρονολογία που ξέσπασε ο πόλεμος και έτσι το Kupari λεηλατήθηκε και τυλίχθηκε στις φλόγες, αφήνοντας μόνο στάχτες.
Βαρώσια, Κύπρος
Τα Βαρώσια, που βρίσκονται στην Αμμόχωστο της Κύπρου, αποτελούσαν, μέχρι την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, έναν από τους top προορισμούς τα καλοκαίρια για το νησί. Οι Richard Burton, Elizabeth Taylor και Brigitte Bardot είναι μόνο μερικές από τις διάσημες προσωπικότητες που είχαν επισκεφτεί τα Βαρώσια για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Με την τουρκική εισβολή, όμως όλα άλλαξαν στην περιοχή. Με το στρατό της χώρας να πλησιάζει επικίνδυνα την περιοχή, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή. Εν τέλει, το διάσημο θέρετρο περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, και ακόμη και σήμερα, 40 χρόνια μετά, η περιοχή παραμένει κλειστή στο κοινό.
Bokor Hill Station, Καμπότζη
Το Bokor Hill Station χτίστηκε τη δεκαετία του 1920 ως ορεινό καταφύγιο για τους Γάλλους αποικιοκράτες κατοίκους που «κρύβονταν» εκεί εξαιτίας του υπερβολικά ζεστού κλίματος της πρωτεύουσας Πνομ Πεν. Το Bokor Hill Station αποτελούνταν από ένα ξενοδοχείο, καζίνο και μία εκκλησία. Ωστόσο, εγκαταλείφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’40, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Πολέμου της Ινδοκίνας, ωστόσο αναβίωσε για λίγο τη δεκαετία του ’60. Στην πραγματικότητα, όμως, μετετράπη σε στρατιωτική βάση και αποτέλεσε το τελευταίο φρούριο του καθεστώτος μέχρι και την οριστική παρακμή του στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Κείμενο: Κωνσταντίνα Ράικου