Owen Schmit interview at OZON Raw

dark paint and californian sun

Text: Maria Laina | owenschmit.com

Σκοτεινά τοπία, μπογιές που παραβιάζουν η μία τα σύνορα της άλλης και ηλεκτροφωταυγή συρμάτινα γλυπτά. Η Owen Schmit, ένα 26χρονο κορίτσι από την Καλιφόρνια έχει δημιουργήσει κάποια απο τα πιο έντονα και ιδιαίτερα έργα που έχουμε δει τελευταία. Κόρη του μπασίστα των Eagles, έχει προκαλέσει αίσθηση για τις συνεργασίες που έχει κάνει με μουσικά γκρουπ του LΑ όπως οι Green & Wood και με μάρκες ρούχων όπως οι Ai for Ai. Η Schmit, που ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Νylon ως μια από τις πλέον ανερχόμενες νέες καλλιτέχνιδες είναι κάποια που θα ξανακούσουμε σίγουρα στο μέλλον.

-Μεγάλωσες σε οικογένεια καλλιτεχνών: ο πατέρας και η ετεροθαλής σου αδερφή είναι τραγουδιστές ενώ όταν ήσουν μικρή εσύ και η αδερφή σου Jeddrah, πήρατε μέρος στη παιδική χορωδία που συνόδευε το συγκρότημα του πατέρα σου στο τραγούδι ‘For the Children’. Σκέφτηκες ποτέ ότι θα μπορούσες να είχες αποφύγει να ακολουθήσεις την κληρονομιά της οικογένειάς σου;

Το να έχεις μεγαλώσει σε οικογένεια που σέβεται την δημιουργικότητα, είναι αναμφίβολα μεγάλο ευτύχημα. Ωστόσο ειλικρινά δεν πιστεύω ότι η ανατροφή μου είχε απαραίτητα να κάνει με την απόφαση μου να ασχοληθώ με την τέχνη. Απλώς είναι αυτό που μ’ αρέσει να κάνω και πιστεύω πως όποιος το θέλει πολύ, βρίσκει αργά ή γρήγορα τον τρόπο να το κάνει. Οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει καλλιτέχνης. Πραγματικά δεν πιστεύω στο μύθο της ‘καλλιτεχνικής γενεαλογίας’.

-Το σκοτάδι είναι κυρίαρχο στοιχείο στη δουλειά σου, σαν μια καταστροφή που αναμένεται να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή. Αυτό δημιουργεί ένα συναίσθημα σχεδόν αποκαλυπτικό στον θεατή. Πιστεύεις ότι η ομορφιά και η ελπίδα εμπεριέχονται στο σκοτάδι;

Για μένα η δουλειά μου δεν έχει να κάνει με καταστροφή και σκοτάδι αν και είναι πολλοί αυτοί που την περιγράφουν έτσι. Αυτό που κάνω είναι να πειραματίζομαι με υλικά που εντείνουν την φαντασία και την επιθυμία και που με τη σειρά τους μπορεί να είναι σκοτεινά.

-Σε μερικά έργα σου βλέπουμε surfers να αναδύονται από κύματα σκότους και ασχήμιας. Στο Λος Άντζελες, πόλη που μεγάλωσες και ζεις και τόπος που διαρκώς προσπαθεί να παρουσιάσει ένα πρόσωπο ομορφιάς, πόση ασχήμια πραγματικά υπάρχει; Η έμπνευσή σου έρχεται από τον κόσμο γύρω σου ή από έναν ονειρικό και υποσυνείδητο κόσμο;

Για μένα το Λος Άντζελες είναι απίστευτα όμορφο. Είμαι παθιασμένη μαζί του, ακόμα και με τις πιο άσχημες και τρομακτικές του πλευρές. Η έμπνευση από την άλλη, έρχεται από το πραγματικό αλλά και από αυτό που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια.

-Ο Iggy Pop λέει στο τραγούδι που μας ενέπνευσε σε αυτό το τεύχος: ‘raw power got a healing hand’. Κατά τη γνώμη σου η τέχνη που ικανοποιεί τους πολλούς μπορεί να έχει το ίδιο αποτέλεσμα; Θα έκανες όμορφη τέχνη μόνο και μόνο για να πουλήσεις;

Συμφωνώ! Όσον αφορά την τέχνη, δεν είμαι σίγουρη ποια η διαφορά ομορφιάς και ασχήμιας αφού τα δυο συγχέονται εδώ και καιρό. Όταν επισκέπτομαι ένα μουσείο ή μια γκαλερί για να δω τέχνη, αναζητώ κάτι που θα μου εκτινάξει το μυαλό ανεξάρτητα από το πώς δείχνει.

-Έχεις δηλώσει ότι προτιμάς ένα στούντιο σε απόσταση 20 λεπτών από το σπίτι σου γιατί διαφορετικά θα κατέληγες να βλέπεις τηλεόραση. Χρειάζεται να κινητοποιηθείς για να παράγεις έργο;

Το σχόλιο για την τηλεόραση ήταν απλά ένα αστείο. Δουλεύω ασταμάτητα και ο λόγος που προτιμώ το στούντιο μακριά από το σπίτι είναι γιατί θέλω να αποστασιοποιούμαι από τη δουλειά μου. Είναι σημαντικό για μένα να απομακρύνομαι και να σκέφτομαι για αυτό που κάνω και μετά να επιστρέφω πάνω του με καθαρή ματιά. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος για να κινητοποιήσεις τον εαυτό σου αλλά κάθε καλλιτέχνης που γνωρίζω έχει τον δικό του τρόπο. Προσωπικά θέλω να δουλεύω κάθε μέρα, έστω και αν αυτό σημαίνει απλά να παρατηρώ τα στάδια ενός έργου ή να κάνω έρευνα. Πολλά μπορούν να συμβούν ακόμα και τότε.

-Προτιμάς να δουλεύεις με συνοδεία μουσικής και αν ναι, τι είδους;

Εξαρτάται, μερικές φορές ακούω μουσική, άλλες audiobooks. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη μέση της Άννα Καρένινα του Τολστόι που είναι απλά εκπληκτική. Όταν ξεκινώ ένα έργο αποφεύγω να ακούω μουσική γιατί προσπαθώ να αφοσιωθώ στις σκέψεις μου και η μουσική μπορεί να μου αποσπά την προσοχή. Μετά τα πρώτα στάδια βέβαια τα δεδομένα αλλάζουν. Τελευταία ακούω πολύ Joy Division, Sisters Of Mercy και τον δίσκο ‘Hell Bent For Leather’ των Judas Priest.

-Έχεις λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις, ομαδικές και προσωπικές, παρ’ όλη την μικρή σου ηλικία. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια και ποια η μεγαλύτερη επιθυμία που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις κάποια στιγμή;

Αυτόν τον καιρό δουλεύω για το προσεχές μου σόου και συγκεκριμένα σε έναν μεγάλου μεγέθους πίνακα ενός τεράστιου κύματος και σε γλυπτά με latex και χάντρες. Στα άμεσα μου σχέδια είναι να καταφέρω να αποφοιτήσω αυτό το χρόνο καθώς και να υποβάλω αιτήσεις για χορηγίες και residencies προκειμένου να συνεχίσω να δουλεύω. Η μακρινή μου επιθυμία είναι κάποια μέρα να πραγματοποιήσω μια φωτογράφηση υψηλής μόδας με τα έργα μου ως σκηνικό στο πνεύμα των φωτογραφιών της Cecil Beaton με έργα του Pollock για τη Vogue το 1951.