Tareq: Come on boy, put a record on (Interview)

Τυλιγμένος μέσα στο κουκούλι του, ο Tareq ανεβάζει τον ήχο στα πικάπ. Με έδρα πλέον την Αθήνα κινείται κάτω από τους τίτλους του μουσικού παραγωγού και dj, δηλώνει λάτρης της εικόνας και συστήνεται ως νέο όνομα στο χώρο της ηλεκτρονικής ποπ μουσικής.

-Τι σημαίνει η ηλεκτρονική μουσική για σένα;

Ξεκίνησα με κλασικές σπουδές στο πιάνο, αλλά η αγάπη μου ήταν πάντα η ηλεκτρονική μουσική, γι’ αυτό κιόλας τελικά ασχολήθηκα με αυτήν, έχοντας αποκομίσει τα απαραίτητα εφόδια. Μου αρέσει που μπορείς να έχεις πολλά συναισθήματα με αυτήν. Μπορείς να γελάσεις, να κλάψεις, να χορέψεις, να αράξεις. Είναι απλοί λόγοι ενστίκτου που με κάνουν να την επιλέγω, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.

-Το 2002 δημιουργήθηκαν στη Θεσσαλονίκη οι TechSoir (με τους οποίους βγάλατε δίσκο και εμφανιστήκατε πλάι σε Fischerspooner, Digitalism, UNKLE κ.α.) Πώς πήρες την απόφαση να μετακομίσεις στην Αθήνα, ειδικά λίγο μετά την κυκλοφορία του δίσκου σας;

Θεώρησα ότι ήταν ένα βήμα που έπρεπε να κάνω για να μπορέσω να μπω στα πράγματα που με ενδιέφεραν. Καλή η Θεσσαλονίκη, αλλά μπορεί να σου προσφέρει μέχρι ένα σημείο, από εκεί κι έπειτα το νιώθεις ότι δεν έχεις να πάρεις ή να δώσεις κάτι παραπάνω, οπότε αν έχεις στόχους τους κυνηγάς.

-Ο πρώτος σου δίσκος ονομάζεται ‘Cocoon’ και κυκλοφόρησε φέτος. Σε αυτόν φαίνεται να συνδυάζεις ’80s electropop με disco punk στοιχεία…Ποια φιλοσοφία κρύβεται πίσω από αυτόν;

Να σου πω την αλήθεια ήθελα να κάνω pop τραγούδια. Όμορφες μελωδίες με απλά beats. Έχω μεγάλη αγάπη στην disco και στην electro-pop. Ήθελα έναν συνδυασμό αυτών μέσα στο άλμπουμ, με τραγούδια που θα είχαν όμορφους στίχους και μουσική που θα αγγίζει τον ακροατή. Είναι ένας πολύ συναισθηματικός δίσκος για μένα και είναι αφιερωμένος στη μνήμη ενός αγαπημένου μου προσώπου. Η δημιουργία του ήταν ένα είδος ψυχοθεραπείας, μια μεταμόρφωση και γι’ αυτό το ονόμασα ‘Cocoon’.

-Με βάση ποια κριτήρια επέλεξες να γίνουν οι συνεργασίες στο δίσκο;

Όλοι όσοι συμμετέχουν στο δίσκο είναι καλλιτέχνες που εκτιμώ αφάνταστα και νιώθω πολύ τυχερός που συνεργαστήκαμε στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά. Οι συνεργασίες ήρθαν αβίαστα και προέκυψαν εντελώς μαγικά και μοιραία. Οι Marsheaux, η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Lacquer, o V-Sag, o Χάρης Αττώνης, ο Niadoka, ο Rob Dust βοήθησαν να έχω το αποτέλεσμα που ακούγεται στο ‘Cocoon’, φωνητικά, στιχουργικά και μουσικά.

-Έχεις ασχοληθεί και με μουσική επιμέλεια/παραγωγή σε ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές. Θεωρείς ότι η μουσική πρέπει να οπτικοποιείται; Πόσο γοητευτικός είναι αυτός ο χώρος;

Νομίζω ότι είναι μαγικός ο συνδυασμός ήχου και εικόνας. Το ένα αναδεικνύει το άλλο και μαζί προκαλούν εντονότερα συναισθήματα σε έναν θεατή. Θα ήθελα πολύ να γράψω ολόκληρο το score για μια ταινία, θα είναι μεγάλη πρόκληση. Η τελευταία δουλειά που έχω κάνει είναι η θεατρική παράσταση ‘Rejected’, στο Αγγέλων Βήμα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σαρακατσάνη, όπου έχω διασκευάσει στο ύφος μου, δικά μου αλλά και ξένα κομμάτια και είμαι πολύ περήφανος γιατί πρόκειται για μια εξαιρετική κωμικοτραγική παράσταση. Must See!

-Πρόσφατα δημιούργησες (μαζί με d:tek και D.j. Girl) το DJ team Sally Spektra…Ποια είναι η σχέση σας με τη σειρά ‘Τόλμη και Γοητεία’;

Ξεκίνησε σαν αστείο και μάλιστα το πήραμε απόφαση στο πρώτο 4FASHIONSHAKE! Καθόμασταν με τα παιδιά και είπαμε να κάνουμε ένα music-fashion blog, όπου θα ανεβαίνουν φωτογραφίες με γκριμάτσες ή ‘άτυχες’ στιγμές ανθρώπων που παρευρίσκονται στα events που βρισκόμαστε κι εμείς. Όντες και οι τρεις DJs αποφασίσαμε να γίνουμε πιο δραστήριοι και να κάνουμε θεματικά parties. Επιλέξαμε αυτό το όνομα μιας και η Sally είναι icon των ’90s και είχε έναν δηκτικό camp τρόπο να σχολιάζει τα πράγματα, σε σημείο που να θυμίζει ‘μαμά’. Περισσότερα στο sallyspektra.blogspot.com.

-Η χορευτική μουσική μπορεί να προκαλέσει το μυαλό πέρα από το σώμα; Με ποιο τρόπο;

Αυτό είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Η μουσική γενικά στον καθένα λειτουργεί διαφορετικά. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος για να ενεργοποιήσεις αυτήν την πρόκληση. Υπάρχουν χορευτικά tracks που σου δημιουργούν αυτήν την πνευματική ευφορία. Ένα τέτοιο είναι το ‘Shed My Skin’ των D-note.

-Τι θα ευχόταν ο Tareq για τον εαυτό του;

Εύχομαι να συνεχίσω να κάνω όνειρα και να τα πραγματοποιώ. Είναι πολύ όμορφο project.

Κείμενο: Ελευθερία Ιωαννίδου | Photo: Νίκος Κατσαρός | Styling: Χαράλαμπος Νικολάου |
Link: myspace.com/tareqsouleiman