Η Ομόνοια είναι πλέον μία περιοχή παρεξηγημένη, μια περιοχή που «αποφεύγουμε» παρότι αποτελεί το κέντρο της πόλης. Μια περιοχή που αναγκαστικά διασχίζουμε. Η συνύπαρξη της ακμής και της παρακμής, του σύγχρονου και του διαχρονικού, της ομορφιάς και του χάους.
Η παράσταση «Ο Κύκλος της Ομόνοιας» μέσα από ιστορικά κείμενα, προσωπικές καταγραφές, πλάνα του «σήμερα», εικόνες του «τότε» και έναν ζωντανό περίπατο γύρω από την πλατεία μας έδειξε σε μόλις μία ώρα και ένα τέταρτο όλες τις ομορφιές και τα ιστορικά κρυφά σημεία που βρίσκονται τριγύρω της. Το υλικό της παράστασης έχει ως αφετηρία τα «Ημερολόγια Ομονοίας» της Κωνσταντίνας Θεοδώρου και συνδυάζεται με παράλληλη performance και οπτικοακουστικό υλικό.
«Η Ομόνοια είναι το τέλος, δεν είναι η αφετηρία. Οι πλατείες και οι άνθρωποι παίρνουν το σχήμα που υπάρχει γύρω τους. Για να σχεδιάσουμε το παρόν, πρέπει να ξεκινήσουμε από το παρελθόν. Νοσταλγία. Νομίζουμε πως είναι ελληνική λέξη, αλλά δεν είναι. Ξεκίνησε ως ιατρικός όρος. Η επιστροφή στο «σπίτι» ίσως και να μην καταλήγει πάντα σε κάτι καλό. Ειδικά όταν το αντικείμενο της επιθυμίας μεταφέρεται σε μακρινούς τόπους. Η πλατεία χάθηκε ξανά και ξανά πολλές φορές μέσα στον χρόνο. Οι τουρίστες συρρέουν για να δουν την πόλη που πήρε την απόφαση να αυτοαναφλεγεί».
Η πλατεία παρουσιάζεται ανάλαφρη, σαν μια ρομαντική ταινία, και η αφήγηση ξεκινά από τα χρόνια που «η Αθήνα ονειρευόταν να γίνει Ευρώπη». Η Ομόνοια θεωρούνταν το κέντρο καθώς εκεί θα φιλοξενούσε το Παλάτι. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Ήταν η αφετηρία ενός εξοχικού περιπάτου προς την Κηφισιά, ένας χώρος για φλερτ καθώς τα κορίτσια μπορούσαν και εκείνα να πηγαίνουν στα καφέ που βρίσκονταν τριγύρω, ένας χώρος συναθροίσεων και κοινωνικών συναναστροφών. Το 1880 σηματοδοτεί το τέλος της ρομαντικής εποχής και η Ομόνοια χάνει τον κοσμικό της χαρακτήρα και μετατρέπεται σε συγκοινωνιακό κόμβο. Πλέον δεν βλέπεις ψυχές, αλλά φώτα και η όψη του κέντρου αλλάζει, όσο αλλάζουν και οι εποχές.
«Πως να ξεμπλέξεις από αυτήν; Η Ομόνοια έχει μια μαγνητική δύναμη που σε κρατάει εκεί. Είναι από μόνη της ένα περίπλοκο δίκτυο».
«Για τρία πράγματα ξεχωρίζει η Ομόνοια: τα λουλούδια, τους καλούς καφέδες και τις αποτυχημένες επαναστάσεις. Τη νύχτα στην Αθήνα, νομίζεις πως ο κόσμος ξεκινά από εδώ. Ένα κουβάρι δρόμων ξετυλίγεται μπροστά σου. Δρόμοι δίχως προορισμό. Ο ταξιδιώτης θα φτάσει. Ίσως. Σε χίλια χρόνια το μόνο που θα έχει μείνει είναι οι δρόμοι που χαράξαμε μαζί. Ο κύκλος είναι ένα δυνατό σχήμα. Ο κύκλος είναι παγίδα. Ο κόσμος ρέει».
Δημιουργία: συλλογική/η ομάδα
Συμμετέχουν: Κωνσταντίνα Θεοδώρου, Γεωργία Καρύδη, Μαίρη Λούση, Γκίγκη Αργυροπούλου/Ευαγγελή Φίλη
Σκηνοθεσία: Γκίγκη Αργυροπούλου
Βίντεο: Κωνσταντίνα Θεοδώρου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ευαγγελή Φίλη
Βοηθός παραγωγής: Καρολίνα Καλλικούρδη
mkultraperformance.wordpress.com
Περισσότερες πληροφορίες: https://8athens.wordpress.com
Από την Όλγα Κουτρουμάνου