Art & Design

Η ζωή του σπουδαίου σκηνοθέτη Robert Wilson

Ο Ρόμπερτ Γουίλσον (Robert Wilson) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης και συγγραφέας. Πολύπλευρο καλλιτεχνικό ταλέντο, έχει διακριθεί και ως σκηνογράφος, χορογράφος, εικαστικός, περφόρμερ και αρχιτέκτονας.

Γεννήθηκε στο Γουάκο (Waco) του Τέξας στις 4 Οκτωβρίου του 1941 από εύπορους γονείς και μεγάλωσε σε συντηρητικό περιβάλλον. Στα νεανικά του χρόνια αντιμετώπιζε πρόβλημα στην εκφορά του λόγου (τραυλισμό) και δυσκολία στην κοινωνική προσαρμογή. Μία 70χρονη δασκάλα χορού και θεραπεύτρια, η δεσποινίς Byrd Hoffman, λειτούργησε όμως σαν μέντοράς του και τον βοήθησε να απελευθερώσει την εσωτερική του ένταση με αργές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Η επίδραση της στον νεαρό τότε Γουίλσον αργότερα θα γίνει φανερή και στην κινησιολογία των σκηνοθετικών του έργων.


Αποφοίτησε από το τοπικό πανεπιστήμιο (Διοίκηση Επιχειρήσεων) και το 1963 πήγε στη Νέα Υόρκη για να παρακολουθήσει μαθήματα αρχιτεκτονικής στο Brooklyn’s Pratt Institute. Εκεί ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος (στο «America Hurrah» στο θέατρο La Mama) και έπειτα με την ομάδα του, που ονόμασε Byrd Hoffman School of Byrds προς τιμήν της δασκάλας του. Στα 24 του, υποφέροντας από κατάθλιψη, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει και κατόπιν χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Όταν βγήκε ωστόσο, τάραξε τα καλλιτεχνικά δρώμενα δημιουργώντας μια εικαστική εγκατάσταση από 676 τηλεφωνικούς στύλους και και μια σειρά περίπου 60 υβριδικών παραστάσεων στη Νέα Υόρκη. Με τα πρώτα έργα του («Deafman Glance», 1971, «Το Βλέμμα του Κωφού») έδωσε το δείγμα γραφής του και κέρδισε την αναγνώριση. Επρόκειτο για μια σιωπηλή όπερα στην οποία πρωταγωνιστούσε ένας κωφάλαλος έφηβος που ο σκηνοθέτης είχε υιοθετήσει κάποια χρόνια νωρίτερα.

Το 1972 λίγο προτού αναχωρήσει για το Ιράν όπου θα σκηνοθετούσε το «KΑ MΟUNTain and GUARDenia Terrace» και ενώ έκανε διακοπές στην Κρήτη, συνελήφθη για κατοχή χασίς και φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε με εγγύηση και τελικά ολοκλήρωσε την παράσταση που είχε διάρκεια 7 ημερών.

Η φήμη του εξαπλώθηκε το 1976, όταν παρουσίασε στο φεστιβάλ της Αβινιόν και σε συνεργασία με τον Φίλιπ Γκλας το έργο «Αϊνστάιν στην ακρογιαλιά» . Ακολούθησε διεθνή καριέρα στην σκηνοθεσία με λαμπερές συνεργασίες από τον χώρο της ροκ μουσικής (Τομ Γουέιτς, Λου Ριντ, Ντέι­βιντ Μπερν), της όπερας (Τζέσι Νόρμαν), του μπαλέτου (Συλβί Γκιγιέμ) και ακόμα της μόδας και της πολιτικής.

Από το 1995 διατηρεί το θεατρικό εργαστήριο Γουετερμιλ Σέντερ (Watermill Center,Κέντρο του Νερόμυλου σε ελληνική απόδοση) .

Προσεχώς αναμένεται να σκηνοθετήσει στο Εθνικό Θέατρο, με Έλληνες ηθοποιούς και στην ελληνική γλώσσα μια δική του εκδοχή της Ομηρικής «Οδύσσειας».