25 χρόνια έκλεισε το London Fashion Week και το Λονδίνο έβαλε τα καλά του για να γιορτάσει τα happy 25 μιας από τις σημαντικότερες εκδηλώσεις της πόλης. Στα πλαίσια του γιορτινού κλίματος η εβδομάδα μόδας μετακόμισε σε καινούρια τοποθεσία, στο εντυπωσιακό Somerset House, είδε την επιστροφή ιστορικών οίκων όπως οι Burberry Prorsum και Pringle of Scotland, ενώ οι πρώτες σειρές των shows γέμισαν με ηχηρά ονόματα της βιομηχανίας και πρωτοκλασάτα celebrities.
Σε κάθε περίπτωση όση αίγλη και να κερδίζει η εβδομάδα μόδας του Λονδίνου στα μάτια της διεθνούς σκηνής τύπου και αγοραστών η δυναμική της βρίσκεται στο γεγονός ότι αποτελεί το βήμα των νέων σχεδιαστών. Το London Fashion Week έχει να προσφέρει πηγαίο και ακατέργαστο ταλέντο, που εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από την σκηνή του δρόμου, την ανεξάντλητη ενέργεια και την πολύ-πολυτισμικότητα της πόλης. Διαφορετικότητα, σκηνές και κουλτούρες στο μπλέντερ αποτελούν τη βάση της Λονδρέζικης μόδας που εδώ και ¼ του αιώνα λατρεύει να «σπάει» τις φόρμες και να προκαλεί.
Αν η μόδα αποτελεί ένα παραμορφωτικό-ίσως-καθρέφτη της κάθε εποχής, τότε μάλλον αυτή την περίοδο έχουμε εισέρθει σε ένα παραμορφωμένο παιδικό παραμύθι. ‘The Loss of Ιnnocence’ ήταν ο τίτλος της κολεξιόν του Kinder Aggugini ο οποίος εμπνευσμένος από την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» παρουσίασε μια συλλογή που έδινε την αίσθηση ότι βρίσκεσαι μέσα σε ένα ονειρικό σκηνικό όπου τα πάντα είναι σε λάθος μέγεθος και τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται με την πρώτη ματιά. Φλούο χρώματα, snakeskin και ψυχεδελικά μοτίβα. Η Αλίκη σε delirium. Υπερμεγέθη καπέλα, απροσδόκητοι συνδυασμοί υφασμάτων και prints που προκαλούν ζάλη. Τα μαλλιά σε προσεγμένες-αλά Μαρία Αντουανέτα- μπούκλες έμφαση στη μέση, που λεπταίνει υπερβολικά κάνοντας τη γυναίκα να μοιάζει με μανεκέν και οι ζωντανές κούκλες του Aggugini φορούν έντονο κόκκινο κραγιόν. «Ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας» του Oscar Wilde, ήταν η ιστορία στην οποία βασίστηκε η συλλογή του Bora Aksu. Ο «Ευτυχισμένος Πρίγκηπας» συναντά το Blade Runner. Ένα σκοτεινό μέλλον, γεμάτο καπνούς και αναθυμιάσεις και τούλινα κοριτσίστικα φορέματα. Δραματικές δημιουργίες όπου το λευκό κυριαρχεί αλλά «λερώνεται» όταν πέφτει πάνω του ροζ και μαύρο.
Με την έννοια της χαμένης αθωότητας έπαιξε και ο Christopher Kane. Στην πολύ-αναμενόμενη συλλογή του πρωταγωνίστησαν τα καρό φορέματα. Ροζ καρό, μπλε καρό, καφέ καρό. Η υπνωτιστική επανάληψη του μοτίβου και το gospel soundtrack ήταν σε πλήρη συμφωνία με την κεντρική ιδέα της συλλογής που έμπλεκε αθώες κοπέλες που πάνε την Κυριακή στην εκκλησία, τη Nancy Reagan στο Λευκό Οίκο και θρησκευτικές αιρέσεις που προωθούν ομαδικές αυτοκτονίες. Έμφαση στο μπούστο, διαφάνειες, τολμηρά κοψίματα που αφήνουν εκτεθειμένο το σώμα και bye-bye Miss American Pie.
Ένα αλλόκοσμο σύμπαν όπου κυριαρχούν γυναικείες μορφές εκτός χρόνου είχε να επιδείξει ο Marios Schwab, που βάσίζει τη συλλογή του σε μια σπουδή πάνω στο «μαγικό» αριθμό 3. Η κάθε δημιουργία χωρίζεται σε τρία μέρη, που συμβολίζουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ενώ τα κομμάτια μπορούν να αποσπαστούν και να χρησιμοποιηθούν σε άπειρους συνδυασμούς. Κοντά μπλουζάκια φτιαγμένα από αλυσίδες πάνω από ρομαντικές μακριές φούστες. Mix and match ή ακόμα και mismatch ήταν η πρόταση-πείραμα του Schwab.
Μια νέα εικόνα της θηλυκότητας φάνηκε να ξεπηδάει μέσα από τις προτάσεις των νεαρών σχεδιαστών . Δημιουργίες που προβάλλουν το γυναικείο σώμα αντί να το κρύβουν, με γραμμές που ακολουθούν τις φυσικές καμπύλες.
Λευκά φορέματα, δαντέλα, μετάξι, σιφόν, πέρλες και κοντά γκρι καλτσάκια για την Eun Jeong που είχε εμπνευστεί από κουστούμια μπαλέτου του 16αι. Από το νέο-ρομαντισμό περνάμε στον δυναμικό ερωτισμό και τα ασφυκτικά στενά πλεκτά κοντά φορέματα του Mark Fast, ο οποίος δε δίστασε να συμπεριλάβει στην πασαρέλα του μοντέλα με μεγάλες αναλογίες. Η γυναίκα-πολεμίστρια του Todd Lynn, βασισμένη σε μια αρχαία Αλγερινή βασίλισσα, φορά σακάκια με πλαστικούς υπερτονισμένους ώμους, ρούχα από κοτον και λινό ενώ οι λεπτομέρειες από τρίχες αλόγου κάνουν τη συλλογή να μοιάζει πρωτόγονη και άγρια. Από τη γυναίκα-παιδί απομακρύνεται και η Louise Goldin . Σουτιέν σε σχήμα κώνου, που θυμίζουν J.P. Gaultier και Madonna. Pin-up girls των 50ς καταλαμβάνουν το Battlestar Galactica. Highlight οι “ενισχυμένες” (από τον Panos Yiapanis) ,με κοφτερά κρύσταλλα Swarovski, κλασικές γυναικείες γόβες. Στο ίδιο πνεύμα και οι ελληνικές παρουσίες της fashion week. O Ioannis Dimitrousis στο γνωστό του ύφος παρουσίασε μια κολεξιόν με ρούχα κεντημένα, fishnet και πούλιες. Επιθετικά αισθησιακές γυναίκες, με μακριά see-through φορέματα ισορροπούν σε πανύψηλα τακούνια ενώ αγόρια με τατουάζ και κοντά τζάκετς παραμένουν παιδάκια μπροστά τους. Η Mary Katrantzou με μια συλλογή όπου εκρήγνυνται χρώματα και prints εμπνεύστηκε από από τους σχηματισμούς του φυσητού γυαλιού. Τα ρούχα της απόλυτα θηλυκά, γεμάτα με αφηρημένα σχέδια προωθούν μια αίσθηση ελευθερίας.
Από τα πανύψηλα σινιόν της Danielle Scutt που η συλλογή της έμοιαζε με καρικατούρα της υψηλής ραπτικής στην «πραγματική» γυναίκα του Mark Fast και τα σκοτεινά παραμύθια του Kinder Aggugini είδαμε μια παιχνιδιάρικη και γεμάτη ενέργεια εβδομάδα μόδας. Σε καιρούς που όλοι νιώθουμε την καταστροφή, το Λονδίνο φαίνεται να οραματίζεται ένα γόνιμο έδαφος για νέα, δημιουργικά ταλέντα με μια fashion week που στα 25 της χρόνια παραμένει περιπετειώδης, πειραματίζεται και πηγαίνει σε ολονύχτια πάρτι.