Το έργο του Γάλλου συγγραφέα «Ένας άνθρωπος υπό Χρεωκοπία» που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο πλαίσιο του «Low Budget Festival speaks French”, στον υπόγειο χώρο του Ιδρύματος Μ. Κακογιάννη τον Μάιο του 2012 και το οποίο ανέβηκε στην Comedia de Reins και στο Theatre de la ville του Παρισιού το 2007, άνοιξε από τις 22 Μαϊου την αυλαία του νέου χώρου πολιτισμού επί της οδού Αρχελάου στο Παγκράτι, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου, αποτελώντας μια σχεδόν κλινική προσέγγιση πάνω στην έννοια της «αστικής χρεοκοπίας» ή της διαδικασίας της «προσωπικής ανασύστασης» μέσα από ένα αμείλικτα εγκεφαλικό κείμενο που συρρικνώνει κάθε ανθρώπινη ευαισθησία πίσω από μια οικονομική θεώρηση κάθε έκφανσης της ανθρώπινης ζωής, διακωμωδώντας τον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος έχει θωρακίσει την ζωή του γύρω από έναν υλικό πολιτισμό μέσα στον οποίο νιώθει κυρίαρχος για να διαπιστώσει πόσο μικρός και μόνος είναι μέσα στην εσωτερική του μοναξιά που στο τέλος τον συντρίβει.
“Ταξίδι στο κέντρο του Shrink…”
Συρρικνωμένος στο επίπεδο ενός αριθμού από εκείνους, που απεικονίζουν καθημερινά τα ποσοστά της φτώχειας της ανεργίας και της εξαθλίωσης, ο ήρωας (Shrink) του Ντέιβιντ Λεσκότ, κοιμάται στο μαλακό του πολυτελές κρεβάτι και ξυπνά στην σκληρή πραγματικότητα ενός χαρτόκουτου, έχοντας να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη των αριθμών που αργά, σταθερά και με μαθηματική βεβαιότητα τον οδηγούν προς το περιθώριο της ζωής και παράλληλα στην άκρη της φαντασίας του, εκεί που ως άνθρωπος λίγων μόλις χιλιοστών καλείται ακόμα και να καταστρώσει στρατηγικό σχέδιο για να κατορθώσει να ανοίξει το ψυγείο του.
Στο ρόλο ενός ανθρώπου που συρρικνώνεται (Shrink) o Νίκος Ορφανός τα βάζει με την απείρως πιο ισχυρή δύναμη του χρόνου και ενός διαρκώς περιορισμένου χώρου, σωματοποιώντας όλες τις εκφάνσεις και τα συμπτώματα της οικονομικής κρίσης στην καθημερινή, συναισθηματική, σεξουαλική και οικονομική ζωή ενός μεσήλικα άνδρα υπό χρεωκοπία, η σύζυγος του οποίου (Δανάη Επιθυμιάδη) τον εγκαταλείπει όταν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί επίσης ο Θανάσης Δόβρης ερμηνεύοντας έξοχα τον ρόλο ενός πανούργου εκκαθαριστή που εισβάλει στην ζωή του ήρωα.
Ακολουθώντας μια λιτή σκηνοθεσία που αξιοποιεί όλους τους χώρους και τις τεχνικές δυνατότητες, υποβοηθούμενη από τον φωτισμό και την μουσική, που συνοδεύει τον ήρωα στο μοναχικό, καφκικό του ταξίδι στην οικονομική, συναισθηματική και βιολογική συρρίκνωση, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου καταφέρνει να διαπεράσει την σφαίρα της φαντασίας μας με κινηματογραφικό σχεδόν τρόπο που θυμίζει κόμικς, φτάνοντας ως τον πυρήνα του μικρόκοσμου του ήρωα, για να διαπιστώσουμε με έκπληξη ότι αυτός χωρά με άνεση στο κεφάλι μιας καρφίτσας…
Κριτική για το Ozon Raw
Δέσποινα Ραμαντάνη