“Συζητούσα με κάποιον και με ρώτησε αν είναι αλήθεια πως ο Lacoste ήταν αυτός που σχεδίασε το πρώτο polo μπλουζάκι “Μα φυσικα.”, του απάντησα. O René Lacoste δεν ήταν ένας σχεδιαστής, ήταν ένας ευφευρέτης”. Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε η έμπνευση για τον Felipe Oliveira Baptista, creative director της Lacoste. Τι αντέχει στον χρόνο; Τι είναι πραγματικά πρωτοποριακό; Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που προσπάθησε να απαντήσει στο show της Παρασκευής.
Πολλοί είναι αυτοί που γνωρίζουν για την ιστορία του polo. Αυτό που σίγουρα αγνοούν είναι πως ο Rene το 1963 εφηύρε ρακέτες από χάλυβα, επανάσταση για τον χώρο του τένις αφού μέχρι εκείνη την εποχή οι ρακέτες ήταν ξύλινες. Επίσης, το μεγάλο πάθος του δεν ήταν το ρούχο, αλλά η μουσική: δούλευε μάλιστα και σαν τραγουδιστής στο Saint-Jean-de-Luz, την περιοχή όπου το 1996 άφησε και την τελευταία του πνοή. Στη βιβλιοθήκη του ΟΖΟΝ υπήρχε ένα παλιό βιβλίο για την ιστορία του René που το επιβεβαίωσε.
Τί αντέχει στον χρόνο; Ο Baptista επαναφέρει τις απλές σιλουέτες της δεκαετίας του ’30 και τις μπλέκει με την πλούσια χρωματική παλέτα και τον έντονο αισθησιασμό των ’70s. Και αυτό το κάρμα δεν το τοποθετεί ούτε στα βασιλικά σαλόνια ούτε στα μεγάλα clubs των αντίστοιχων εποχών. Το τοποθετεί στον δρόμο, εκεί που για τον Baptista “βρίσκεται η πραγματική έμπνευση”. Ενώ στη βάση της περασμένης σεζόν βρισκόταν καθαρά ο αθλητικός χαρακτήρας, αυτή τη φορά επιλέγει να δώσει έμφαση στις φόρμες, χρησιμοποιώντας αρκετά και το αρχείο του οίκου. Παχύ βαμβάκι jersey ή breezier μετάξι και νάιλον, έντονες μονοχρωμίες, ζεστά παλτό και άκρως θηλυκά παπούτσια συνθέτουν την νέα προοπτική.
Τι είναι πραγματικά πρωτοποριακό; Ό,τι κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν άνετα. Η άνεση είναι ξεκάθαρα η νέα γοητεία. Οι άνθρωποι σήμερα μετακινούνται με το metro, τα πόδια ή το ποδήλατο. Λείπουν όλη μέρα από το σπίτι, και σίγουρα αυτό που φορούν πρέπει να τους εξυπηρετεί, να είναι λειτουρικό. “Ήθελα να δημιουργήσω πράγματα που προσαρμόζονται στη ζωή σας και τη διάθεσή σας. Δεν με αφορά ένα ρούχο που δεν μπορεί να φορεθεί, ή μπορεί μόνο για μία συγκεκριμένη περίσταση”.
Λάζαρος Τζοβάρας
