Πριν μία δεκαετία έβαζες τη μπλούζα ελάχιστα μέσα στο παντελόνι -θέλοντας να φανεί σαν ατύχημα- για να δείξεις όσο χρειάζεται τη μεγάλη αγκράφα της GUCCI. Σήμερα, σε μία εποχή που ακόμα και οι εταιρίες που στηρίζονταν στο branding, έχουν σε μεγάλο βαθμό ελαχιστοποιήσει τη χρήση του, ο Alessandro Michele φέρνει την απενεχοποίησή του: η μπλούζα μπαίνει τελείως μέσα, η ζώνη φωνάζει “GUCCI” και το γυναικείο πρότυπο του Michele αισθάνεται τόσο cool με αυτό.
Μαζί φέρνει και το νέο αέρα του ιταλικού οίκου. Εδώ υπάρχει μόνο ομορφιά, φυσική ομορφιά. Τα μαλλιά είναι ατημέλητα. Οι άνδρες μοιάζουν με γυναίκες και οι γυναίκες με άνδρες. Και κανείς τους δεν ταυτίζεται ούτε με το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον· κατά τον φιλόφοσο Giorgio Agamben αυτή ακριβώς η απουσία του χρόνου είναι ο τρόπος να διατηρήσει κανείς κάτι για πάντα ζωντανό. Κάθε φόρεμα, κάθε πουκάμισο ή παλτό, μπουφάν ή φούστα, παπούτσι ή τσάντα διατηρεί κάτι από το παρελθόν και ταυτόχρονα το αρνείται.
Εδώ δεν υπάρχει σεξουαλισμός, μονάχα sex appeal. To κορίτσι της Gucci φαίνεται σαν να έχει διαλέξει τα ρούχα της από ενα vintage store, που όμως τα συνδυάζει έτσι που φαίνονται σύγχρονα. Μεγάλοι σκελετοί γυαλιών, pom pom καπέλα, loafers με επένδυση από δέρμα αλόγου, botanic print και πλισέ φορέματα πρωταγωνιστούν. Στις λίγες ανδρικές εμφανίσεις εντωπίζεται ένας θηλυπρεπής υπαινιγμός· Μετά την Prada, τον Saint Laurent και άλλους βασικούς οίκους ήρθε η ώρα της Gucci να ενστερνιστεί το pandrogeny πρότυπο. Ως pandrogeny θα μπορούσαμε να ορίσουμε τη συνήθεια των δύο φύλων να ενσωματώνουν στη συμπεριφορά και τον τρόπο ένδυσης αρκετά στοιχεία του αντίθετου φύλου.
