Η ιδέα να τους εντοπίσουμε και να μιλήσουμε για τη σύνδεσή τους ήρθε με αφορμή την παρουσίαση της νέας καμπάνιας ‘’Old Meets Knu’’ της Vans, μια μνεία σε διηγήσεις που ενώνουν το παρελθόν, το παρόν και δείχνουν το μέλλον. Ενώσαμε δύο διαφορετικές στιγμές στο χρόνο φέρνοντας εκπροσώπους της κάθε εποχής να μας διηγηθούν τα προσωπικά τους βιώματα απο τα τέλη 90s-αρχές 00s μέχρι σήμερα.
Αυτή τη φορά βρεθήκαμε στου Ψυρρή, την καρδιά του Αθηναϊκού graffiti για να συναντήσουμε δύο νέους φίλους: τον “ζωντανό θρύλο” της εγχώριας street art σκηνής Billy Gee και τον νεότερο ταλαντούχο Σπύρο Φιλόπουλο. Από τη μία ένας καθαρόαιμος πρωτοπόρος της δεκαετίας του ’90 με τεράστια εμπειρία και από την άλλη ένας ελπιδοφόρος εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς της Αθηναϊκής street σκηνής, δύο νέοι φίλοι με κοινό πάθος για δημιουργία.
Ξεκινάμε με τον Billy Gee κάνοντας τις πρώτες ερωτήσεις.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τις τοιχογραφίες; Ποιές σκηνές ήταν ζωντανές εκείνα τα χρόνια και από που δεχόσασταν επιρροές;
Η ενασχόληση με τις τοιχογραφίες ήρθε στη ζωή μου το 1994. Ένα χρόνο πριν είχα γνωρίσει σε ένα skate spot στην Αγία Παρασκευή, δύο Ελληνο- Γάλλους Graffiti artists και είδα για πρώτη φορά να κάνουν σχέδια στο χαρτί, μου έδειξαν ένα περιοδικό με έργα καλλιτεχνών από όλο το μέρη του κόσμου! Εκεί ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που είπα στον εαυτό μου, θέλω να μάθω να το κάνω και εγώ, ήταν το ίδιο συναίσθημα όταν είδα το skate πρώτη φορά.
Οι σκηνές που υπήρχαν εκείνη την εποχή ήτανε το skateboarding το BMX, λίγο Break dance,τα αρχικά στάδια του ραπ και το graffiti. Οι επιρροές μας ήτανε μηδαμινές – είτε θα μας έφερναν κάποια περιοδικά και βίντεοκασέτες φίλοι που σπούδαζαν στο εξωτερικό ή ό,τι βρίσκαμε από κάποιον μεγαλύτερο που και είχε κάποιο υλικό και μπορούσε να μας το δανείσει για λίγο καιρό. Το βασικό inspiration ήταν τα στοιχεία περνάμε ο ένας από τον άλλον και διαμορφώναμε το δικό μας στυλ.
Πώς βίωσες τις τέχνες του δρόμου την περίοδο τέλη 90s-αρχές 00s;
Το να κάνεις τέχνη του δρόμου την περίοδο του 90 μέχρι το 2000 ήταν πραγματικά κάτι μαγικό αλλά και ταυτόχρονα πολύ επικίνδυνο. Κουβαλάμε πάρα πολλές ιστορίες, μπορούσες να μπλέξεις πολύ εύκολα τότε. Εγώ πήγαινα με φίλους σε άλλες περιοχές για να ζωγραφίσουμε και μπορεί να μας την έπεφταν οι locals, ή όταν σε κυνηγούσε η αστυνομία για να σε πάει στο τμήμα. Η πόλη εκείνα τα χρόνια ήταν πεντακάθαρη οπότε εμείς θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι πολύ όμορφο το οποίο δεν θα κάνει τον άλλον να το σβήσει. Τότε ότι και να έκανες φαίνοταν “πάρα πολύ”, ήταν κάτι πολύ περίεργο στα μάτια του κόσμου.
Σε τι πιστεύεις διαφέρει η Αθηναϊκή σκηνή του street art στα τέλη 90s-αρχές 00s σε σχέση με σήμερα; Πόσο έχει αλλάξει η σκηνή από τότε έως τώρα;
Για μένα προσωπικά η σκηνή από τότε μέχρι σήμερα όχι απλά έχει αλλάξει, αν κάποιος μας έλεγε εκείνα τα χρόνια ότι θα γίνει αυτό που βιώνουμε στο μέλλον θα γελούσαμε ένα μήνα. Σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλά ρομαντικά στοιχεία από εκείνη την εποχή που σήμερα έχουν χαθεί. Τότε, όταν υπήρχε μία άδεια πηγαίναμε και ζωγραφίζαμε όλοι μαζί και γινότανε μία γιορτή- υπήρχε επικοινωνία μεταξύ μας με στόχο να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε. Σήμερα τα πράγματα δεν είναι ίδια γιατί εξελίσσονται και εννοείται ότι δεν αποφασίζουμε εμείς για αυτό. Eλίσσομαι μέσα στην εξέλιξη και προσπαθώ να κάνω τις σωστές επιλογές ώστε να γίνει η δουλειά μου καλύτερη και να εξελιχθώ σαν άνθρωπος, παλιότερα δεν υπήρχε τίποτα οπότε καταλαβαίνετε πως φαίνονται όλα αυτά σήμερα στα δικά μου μάτια.
Υπάρχουν διαφορές συζητήσεις γύρω από το πως η τέχνη βοηθάει την ψυχική μας υγεία. Το ασπάζεσαι σαν άποψη; Κι αν ναι πως νιώθεις όταν ζωγραφίζεις;
Η/Oι τέχνη -ες βοηθούν μόνο στη ψυχική υγεία του ανθρώπου. Eίναι πιστεύω, η μόνη ενασχόληση που μπορείς να αφιερώσεις χρόνο, βυθίζοντας το μυαλό σου μέσα στην δημιουργία της εικόνας, είναι φανταστικό συναίσθημα. Νιώθεις ηρεμία δεν θες να σε απασχολεί τίποτα άλλο. Έχοντας ανοικτή συζήτηση πολλών ημερών με τον καμβά σου ή τον τοίχο δημιουργείς μία όμορφη εικόνα. Είναι κάτι μοναδικό νιώθω πολύ τυχερός που καλλιέργησα αυτό το προσόν.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου έργο; Μίλησέ μας για αυτό; Τι θυμάσαι από την περίοδο που το ζωγράφισες;
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που θα ήθελες να δώσεις σε κάποιο νέο παιδί που ξεκινάει τώρα να ασχολείται;
Η συμβουλή μου προς τα νέα παιδιά είναι απλή και ταπεινή. Αγάπη, σκληρή δουλειά, υπομονή, επιμονή και σεβασμός.
Τι βλέπεις στην νέα γενιά όπως ο Σπύρος; Και τι σημαίνει για σένα;
Βλέπω ένα παιδί που θέλει να ακολουθήσει τις τέχνες διαχωρίζοντας την εικαστική τέχνη για προσωπική ευχαρίστηση και εξέλιξη και επιλέγει την τέχνη της φωτογραφίας ως μέσω επαγγελματικής πορείας. Σίγουρα στην ΑΣΚΤ που βρίσκεται με την πάροδο του χρόνου θα πάρει πάρα πολλά ερεθίσματα, τα εφόδια που θα αποκτήσει θα του δώσουν μεγαλύτερο όραμα για αυτό που θέλει να κάνει. Πραγματικά του εύχομαι ότι καλύτερο, να είναι υπομονετικός και να αγαπάει αυτό που κάνει.
Τι είναι για εσένα η φιλοσοφία off the wall;
Η σκυτάλη της συνέντευξης δίνεται στον εικοσάχρονο Σπύρο ο οποίος περιμένει υπομονετικά ακούγοντας με μεγάλο ενδιαφέρον τον “δάσκαλο”.
Σε ποια ηλικία ξεκίνησε η καλλιτεχνική σου πορεία στον δρόμο;
Η πρώτη μου επαφή με το street art ήταν σε ηλικία 7 χρόνων, ωστόσο εντατικά ξεκίνησα περίπου στα 13.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου street artist;
Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο, είναι αρκετοί και από Ελλάδα και από εξωτερικό καθως και με διαφορετικά στυλ όπως για παράδειγμα ο Ino, Billy Gee, mr Aryz, Pablo Tomek, Lugosis και άλλοι!
Tι σχεδιάζεις για το άμεσο μέλλον σου;
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από τα 90s;
Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια των 90’s είναι το “Space invaders are smoking grass” από τον I-F.
Σε ποιο σημείο της Αθήνας θα ήθελες να δεις έργο σου;
Θα ήθελα να δω έργο μου σε κάποια πλαϊνή όψη πολυκατοικίας, όχι απαραίτητα σε κεντρικό δρόμο.
Τι θαυμάζεις περισσότερο στο έργο του Billy Gee;
Στον Βilly Gee θαυμάζω περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο η φόρμα σχηματίζει συνολικά το κάθε έργο του καθώς και την χρήση των χρωμάτων όπου είναι πολύ καθαρή.
Όταν ακούς Vans ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό;
Όταν ακούω τη λέξη Vans το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η ελευθερία της έκφρασης.
Φωτογραφίες από τον Χρήστο Τζήμα
Η Κληρονομιά του Old Skool: Από το 1977 μέχρι Σήμερα
Το Old Skool κυκλοφόρησε το 1977 και ήταν το τρίτο κατα σειρά skate shoe, μετά τα Vans Authentic και Era. Από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του, το Old Skool αναδείχθηκε σε ένα από τα εμβληματικότερα παπούτσια στον κόσμο του skate, της μουσικής και της μόδας, εισάγοντας το iconic Sidestripe που έγινε αναπόσπαστο κομμάτι κάθε γκαρνταρόμπας. H συλλογή Vans Knu Skool σχεδιάστηκε το 1997 και αποτελεί τη νέα εκδοχή του κλασικού Old Skool της νέας γενιάς των late ’90’s.
Η συλλογή είναι πλέον διαθέσιμη στα επίσημα καταστήματα της Vans, στο The Mall Athens, στο Golden Hall, στο Mediterranean Cosmos στη Θεσσαλονίκη, στο Nicosia Mall και το My Mall στην Κύπρο, καθώς και σε επιλεγμένα καταστήματα λιανικής.