“Νομίζω πως η μόδα έχει μετατρεπεί σε μία μεγάλη επιχείρηση, που αρχίζει πια και δίνει έδαφος σε αυτό που ονομάζουμε παγκοσμιοποίηση. Σήμερα, δε σχεδιάζουμε για μια χώρα, σχεδιάζουμε για έναν κόσμο”. Αυτή ήταν η δήλωση της Αμερικανίδας fashion designer Anna Sui, σε συνέντευξη της στο CNN, το 2006.
Σήμερα, δέκα χρόνια αργότερα, η τοποθέτηση αυτή φαίνεται να χαρακτηρίζει τη μόδα εν γένει, καθώς έχει τον χαρακτήρα μίας μεγάλης επιχείρησης, που κερδίζει πολλά-μα πολλά- χρήματα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα έσοδα της ανέρχονται στα 3 τρισεκατομμύρια δολλάρια ΗΠΑ, κάτι που την καθιστά ως τον “μεγαλύτερο εργοδότη” του κόσμου. Γι’αυτό δε πρέπει να προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους έχουν χτίσει τις περιουσίες τους στο χώρο του ρούχου. Για παράδειγμα, ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, ο Amancio Ortega, κατάφερε να μετατρέψει το κάποτε ταπεινό κατάστημα του Zara σε μια εταιρεία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων σε λίγο περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες.
Mε στοιχεία που συγκεντρώσαμε από το FashionUnited και το Business of Fashion, σας παρουσιάζουμε τους δέκα πλουσιότερους ανθρώπους της βιομηχανίας της μόδας.
Μια γρήγορη ματιά στα διαγράμματα δείχνει ότι λίγα πράγματα έχουν αλλάξει για τους πέντε πλουσιότερους ανθρώπους στο χώρο της μόδας. Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός πως τα δύο πρώτα πλουσιότερα άτομα, Amancio Ortega και Bernard Arnault, έγιναν όλο και πιο πλούσιοι κατά τους τελευταίους έξι μήνες, παρά την τόσο ευρεία οικονομική και πολιτική αστάθεια που επικρατεί στο δυτικό ημισφαίριο. Στην πραγματικότητα, ο Ortega είχε ακόμη καταφέρει να διεκδικήσει τον τίτλο του πλουσιότερου ανθρώπου του κόσμου για τρεις ημέρες τον Σεπτέμβριο του 2016, ξεπερνώντας τον δισεκατομμυριούχο Μπιλ Γκέιτς (καθαρή αξία 78,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων). Μεγάλο μέρος του πλούτου του Orteta έχει συνδεθεί με την επιτυχία του πρώτoυ brand του, Zara, και το μοναδικό επιχειρηματικό μοντέλο που ακολουθεί, γνωστό ως fast-fashion, το οποίο έχει την τρομακτική ικανότητα να παρουσιάζει ένα ρούχο από την ιδέα στο κατάστημα, σε λιγότερο από δύο εβδομάδες.
Και ενώ όλες οι high street εταιρείες προσπαθούν να πατήσουν πάνω στην πολιτική της Inditex, στην απέναντι όχθη βρίσκεται μια σειρά από εταιρείες με πολυτελή είδη, οι οποίες έχουν καταφέρει να αναπτύσσονται κάθε φορά στην εκάστοτε δυνατή καταναλωτική αγορά. Πιο συγκεκριμένα, η LVMH, στην οποία ανήκουν μερικοί από τους πιο γνωστούς οίκους, έχει κατατάξει τον CEO, Bernard Arnault, στην δεύτερη θέση των πλουσιότερων ανθρώπων στη μόδα. Μόνο από τον περασμένο Ιούνιο μέχρι τον Δεκέμβριο, η LVMH είδε αύξηση της αγοραίας αξίας της από 88 δισεκατομμύρια σε 96, γεγονός που αύξησε τα κέρδη του Arnault κατά 3%. Αξίζει να σημειωθεί πως τα βασικά έσοδα προέρχονται από τους οίκους Christian Dior και Louis Vuitton.
Και μπορεί ο πρώτος από τον δεύτερο να έχουν διαφορά μίας θέσης οικονομικά, αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζουν το ρούχο, τη δημιουργικότητα και τον τρόπο παραγωγής απέχουν εντελώς. Δεν είναι λίγες οι φορές, που το Zara ή το H&M έχουν κατηγορηθεί για αντιγραφές διάσημων σχεδίων, ενώ το τελευταίο εξάμηνο, φαίνεται πως έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν ταυτόχρονα και μία νέα στρατιγική: ψάχνουν independent designers, οι οποίοι έχουν φρέσκες ιδέες, αλλά όντας άσιμοι, δυσκολεύονται να διαφημίσουν το έργο τους. Έτσι, οι δυνατές high street εταιρείες αντιγράφουν τα σχέδια και τα παρουσιάζουν για δικά τους, μιας και το πιθανότερο είναι πως δε θα δούμε ποτέ μια συλλογή ενός μικρού designer. Ενώ αν κοιτάξεις από το παράθυρό σου, σίγουρα θα δεις κάποιο ZARA.