Η ηθοποιός με τα χρυσά μαλλιά, το iconic στιλ και το απαράμιλλο νάζι κατάφερε να κλέψει την καρδιά όλων των Ελλήνων και να μείνει χαραγμένη στην κοινή συνείδηση ως μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του ελληνικού κινηματογράφου.
Ήταν 23 Ιουλίου του 1996 όταν το λαμπερό άστρο της ηθοποιού Αλίκης Βουγιουκλάκη “έσβησε”, βυθίζοντας στη θλίψη τους δικούς της ανθρώπους αλλά και όλο το ελληνικό κοινό, που την υπεραγαπούσε. Σαν σήμερα συμπληρώνονται 23 χρόνια από το θάνατό της, όμως η κληρονομιά που άφησε πίσω της δεν θα σβήσει ποτέ. Η “εθνική σταρ” της χώρας μας, πέρα από το υποκριτικό της ταλέντο και την εκρηκτική της προσωπικότητά, κατάφερε να αφήσει το στίγμα της και στον χώρο της μόδας, αφού με το αξεπέραστο στιλ της έγινε ένα διαχρονικό style icon.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 στο Μαρούσι. Τα παιδικά της χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και φτωχικά. Στην κατοχή ο πατέρας της δολοφονήθηκε και η μητέρας της ανέλαβε μόνη της να μεγαλώσει τα τρία της παιδιά, την Αλίκη, τον Αντώνη και τον Τάκη. Από μικρή η Αλίκη αγαπούσε την υποκριτική ενώ το ταλέντο της φάνηκε ήδη από τα παιδικά της χρόνια, αφού πρωταγωνιστούσε στις περισσότερες σχολικές θεατρικές παραστάσεις.
https://www.instagram.com/p/BsEAcVEH74O/
Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, κρυφά από την οικογένειά της, καθώς το επάγγελμα του ηθοποιού θεωρούνταν ντροπή την εποχή εκείνη. Το 1953, και ενώ ακόμη φοιτούσε στο δεύτερο έτος της σχολής, της ανατέθηκε ο μικρός ρόλος της Λουιζόν στον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου, ενώ τον ίδιο χρόνο πήρε και το ρόλο της Ολυμπίας στις «Φουσκοθαλασσιές» του Δημήτρη Μπόγρη. Το καλοκαίρι του 1954, πριν ακόμα τελειώσει τη δραματική σχολή, την κάλεσε ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος για να αντικαταστήσει την Άννα Συνοδινού στο ρόλο της Ιουλιέτας. Και μολονότι η ερμηνεία της μπορεί να μην ήταν υποδειγματική, κοινό και κριτικοί εκτίμησαν την προσπάθειά της.
Η πρώτη εμφάνισή της στον κινηματογράφο γίνεται το 1954 με την ταινία «Το Ποντικάκι» ενώ το 1961 συγκροτεί τον δικό της θίασο, ανεβάζοντας τα έργα «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», «Χτυποκάρδια στο θρανίο» κ.α. Ακολούθησε η συνεργασία της με τη «Φίνος Φιλμ» και μαζί πολλές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η Λίζα και η άλλη», «Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια», «Η Μαρία της Σιωπής», «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας», «Το κορίτσι με τα παραμύθια», «Διακοπές στην Αίγινα», «Έρωτας στους αμμόλοφους», «Αστέρω», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Μανταλένα», «Η Υπολοχαγός Νατάσσα», «Η ψεύτρα» και πολλές ακόμη.
https://www.instagram.com/p/BuBKzo0Hf3J/
Κομβικό σημείο στη ζωή της υπήρξε η γνωριμία της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ το 1959, που αποτέλεσε την απαρχή της ιστορίας του διασημότερου ζευγαριού στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκαν και απέκτησαν ένα παιδί, τον Γιάννη. Ωστόσο, ο θυελλώδης έρωτάς τους δεν κράτησε για πάντα και ο γάμος τους διαλύθηκε, έπειτα από δικαστικές μάχες, στις 4 Ιουλίου του 1979.
Πέρα από ηθοποιός όμως, η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν εκείνη που αγαπούσαν οι άντρες, θαύμαζαν οι γυναίκες και λάτρευαν τα παιδιά και κατάφερε να γίνει το απόλυτο style icon της εποχής της. Με τα ξανθά πλούσια μαλλιά της, συνήθως στολισμένα με κάποιο καπέλο ή λουλούδι, τις τεράστιες βλεφαρίδες, το θεατρικό μακιγιάζ και το αμίμητο ταμπεραμέντο και νάζι της έφερε την επανάσταση στο γυναικείο ντύσιμο και έγινε εκείνη στην οποία ήθελαν να μοιάζουν όλες οι γυναίκες. Ήταν η star που αδιαφόρησε για τις ζουμερές της αναλογίες, καθιέρωσε το μακρύ μαλλί, το έντονο βάψιμο, τα αβυσσαλέα ντεκολτέ, τα μίνι φορέματα, τις cocktail δημιουργίες και τις ψηλοτάκουνες γόβες και απενοχοποίησε την γυναικεία σεξουαλικότητα σε μία εποχή που η θηλυκότητα ήταν ακόμη ταμπού.
https://www.instagram.com/p/Bv7SbiYHNbA/
Όταν το 1996 η ηθοποιός έφυγε από τη ζωή, μετά από μία άνιση μάχη με τον καρκίνο, ολόκληρος ο ελληνισμός βυθίστηκε στο πένθος. Ωστόσο, όσα χρόνια και αν περάσουν, το κορίτσι με τα χρυσά μαλλιά, το ναζιάρικο χαμόγελο και την γλυκιά όψη που άλλαξε το πρόσωπο του ελληνικού κινηματογράφου και το πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς θα μείνει ζωντανό στη μνήμη όλων μας.