Είναι δύσκολο να προσπεράσεις μία φωτογραφία του Gray Malin. Ο Αμερικανός φωτογράφος καταφέρνει να δώσει ζωή σε κάθε αεροφωτογραφία του, ανεξαρτήτου απόστασης από το υποκείμενό του.
Οι παραλίες του είναι γνωστές. Τόσο και τα χιονισμένα τοπία του. Πρωταγωνιστές αγνώστου ταυτότητας, ανυποψίαστοι άνθρωποι, οι οποίοι ζουν την καθημερινότητά τους. Και ο Malin, παρά το γεγονός ότι έχει σχεδόν αφαιρέσει την τρίτη διάσταση από τις εικόνες του, σε πείθει ότι οι μικροσκοπικές φιγούρες κινούνται.
Η προοπτική στον κόσμο του είναι απούσα. Αν και βρίσκεται σαφώς πιο κοντά στο υποκείμενό του, ο Malin πετυχαίνει την απόλυτη μετωπικότητα. Νομίζεις πως βλέπεις ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο, στο οποίο επενέβη χρωματικά κάποιος ζωγράφος. Ίσως ο Edward Hopper.
Και μετά έρχονται οι φωτογραφίες, όπου πλέον μπαλόνια γίνονται το υποκείμενό του. Είτε γράμματα, είτε ζώα, παρατεταγμένα σε μία σειρά ώστε η εικόνα να μεταφέρει πλέον ένα μήνυμα. Και το μήνυμα δεν είναι απαραίτητα μία λέξη. Είναι μία υπόσχεση, ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος. Όπως τον ονειρεύεται ο Malin. Πιο ζωντανός, πιο χρωματιστός, πιο φωτεινός. Eίναι μία υπόσχεση ότι υπάρχουν οι δυνατότητες να βελτιωθεί. Δείτε παρακάτω κάποιες από τις φωτογραφίες του και ονειρευτείτε μαζί του έναν κόσμο γεμάτο χρώματα και χαρά!