Το δίδυμο Michael Elmgreen και Ingar Dragset σχεδίασε το κατάστημα Prada Marfa στο Texas. Σύμφωνα με τους ίδιους, δεν πρόκειται απλώς για μια ρέπλικα καταστήματος, αλλά για ένα pop αρχιτεκτονικό τοπίο (land art) 26 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη Marfa.
Το project υλοποιήθηκε το 2005 από τους αρχιτέκτονες Ronald Rael και Virginia San Fratello με κόστος 120.000$. Η συγκεκριμένη «γλυπτική παρέμβαση», σύμφωνα με αρκετούς μελετητές, είναι μια κριτική στον καταναλωτισμό, στα luxury brands και στο φαινόμενο του gentrification. Ωστόσο, το έργο τέχνης επιδεχόταν και νέες ερμηνείες, που ούτε οι ίδιοι οι καλλιτέχνες είχαν φανταστεί. Σύντομα, εξελίχθηκε σε ένα πολιτιστικό ορόσημο της περιοχής που ενίσχυσε οικονομικά την τοπική κοινωνία.
Ο τρόπος που είναι διαμορφωμένη η συγκεκριμένη εγκατάσταση μέσα στην έρημο συνέβαλε στην ένωση και την αλληλεπίδραση της Prada Marfa με το τοπίο. H πόρτα της εισόδου είναι μη λειτουργική, δηλαδή δεν μπορεί κανείς να μπει μέσα και οι βιτρίνες περιείχαν παπούτσια και τσάντες από την χειμερινή κολεξιόν του 2005, καθώς και παπούτσια. Αυτό όμως δεν ήταν κάτι που ενδιέφερε τους δράστες που βανδάλισαν και έκλεψαν το “κατάστημα”. Παρόλα αυτά, το έργο επισκευάστηκε και τα αντικείμενα επανατοποθετήθηκαν στις θέσεις τους, λόγω του εκτίμησης του έργου από την τοπική κοινότητα και από τους θαυμαστές του οίκου.
Το 2014 το έργο βανδαλίστηκε ξανά, αυτή τη φορά από τον καλλιτέχνη Joe Magnano, ο οποίος έβαψε τους τοίχους με μπλε χρώμα, κόλλησε ψεύτικα λογότυπα στους τοίχους και τοποθέτησε το πολιτικό του μανιφέστο στην είσοδο. Ο Magnano, αργότερα, δήλωσε, πως δεν ένιωθε οικεία με το έργο των δύο καλλιτεχνών. Όταν το δίδυμο ρωτήθηκε σχετικά με την δήλωση αυτή, απάντησε: «Είναι λογικό να μην συμφωνεί κάποιος με την αισθητική και το θέμα ενός άλλου καλλιτέχνη και ένας βασικός κανόνας της κοινωνικής συμπεριφοράς είναι η αποδοχή του ότι υπάρχουν και άλλες απόψεις για τον καθένα, το οποίο σημαίνει, ότι δεν μπορείς να προσπαθείς να καταστρέψεις το οτιδήποτε γύρω σου, επειδή δεν σου αρέσει. Το σχέδιο μας ήταν να αφήσουμε την φύση να αποφασίσει για την μοίρα του συγκεκριμένου έργου και όχι κάποιοι βάνδαλοι».
Το έργο παραμένει μια όμορφη εικόνα που διατηρεί τα elegant στοιχεία της, μέσα σε μια αφιλόξενη ερημιά. Αυτό που μπορούμε να κρατήσουμε από αυτή την ιστορία είναι η πρόσφατη δήλωση των καλλιτεχνών : «Οι καλλιτέχνες βρίσκονται εδώ για να δώσουν το έναυσμα για συζήτηση, να δώσουν έδαφος στις ερμηνείες των άλλων ανθρώπων».
Aπό την Αγγελική Μπάρα