O Andy Warhol έγινε γνωστός την δεκαετία του ‘60 μέσα από μια σειρά έργων, που είχαν κοινά στοιχεία την αναπαράσταση δημόσιων προσώπων ή αντικειμένων της επικαιρότητας και την επαναληπτικότητα, καθώς βλέπουμε στα έργα του, τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά.
Ο Andy πήρε στοιχεία που η κοινωνία είναι εξοικειωμένη και τα γνωρίζει πολύ καλά. Ασχολήθηκε με διάσημους, αγελάδες, λουλούδια, τρακαρίσματα και φυσικά, συσκευασίες αντικειμένων καθημερινής χρήσης. Μπορεί το χαρακτηριστικό της υψηλής αναγνωσιμότητας που έχουν τα θέματα που απεικονίζουν τα έργα του να είναι αυτό τελικά που τα καθιστά ως pop art, και πιο συγκεκριμένα, ως art;
Η οικειότητα που εκπέμπουν τα έργα του Andy Warhol, ακόμη και μέσα από μια σύγχρονη οπτική, κάνει πολλούς να αναρωτιούνται αν ο κόσμος χρειάζεται έναν Andy Warhol. Μήπως, αυτό το αναπάντητο ερώτημα τίθεται, επειδή υπάρχουν ακόμα γύρω μας αρχετυπικές εικόνες από έργα του Warhol;
Όταν ο Warhol, ήταν ένα παιδί που βρισκόταν ως μετανάστης στην Αμερική, ο Walter Benjamin, στο βιβλίο του «Το Έργο Τέχνης στην Εποχή της Αναπαραγωγής» είχε γράψει κάτι που ίσως είχε προβλέψει τον ερχομό της POP ART. Συγκεκριμένα, αναφέρει, πως σε μεγάλο βαθμό το έργο τέχνης θα μετατραπεί σε έργο που σχεδιάστηκε για να αναπαραχθεί μαζικά. Φυσικά, τα έργα του Warhol, δεν βρίσκονται μόνο σε μουσεία ή γκαλερί. Πολλά από τα έργα του έγιναν μπλουζάκια, ποτήρια, πιάτα, μπουκάλια, ακόμη και ποτήρια για το Martini. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι στην σύγχρονη εποχή, δεν χρειάζεται να πάει κανείς να δει τα έργα από κοντά, επειδή τα έχει ήδη μέσα χάρη της μαζικής αναπαραγωγής τους. Παρόλα αυτά, στην τελική, κανείς δεν βλέπει το έργο.
Παρά την βιομηχανική αίσθηση που αφήνουν οι μεταξοτυπίες του Warhol, αν παρατηρήσει κανείς τα έργα του από κοντά, μπορεί να δει την πινελιά και κάποιες μολυβιές. Πολλές φορές νομίζουμε πως πρόκειται για εκτυπωμένα αντίγραφα ενός έργου. Στην πραγματικότητα όμως, οι μεταξοτυπίες του Warhol, ήταν κατά κόρων χειροποίητες.
Στο γνωστό έργο του Warhol, Cambell’s Soup Cans, του 1962, μας δίνεται η αίσθηση ότι το έχει φτιάξει μια μηχανή, όμως τα γράμματα και ο σχεδιασμός μας φανερώνουν ότι είναι χειροποίητα. Ο Warhol, είχε δηλώσει πως έφτιαξε το συγκεκριμένο έργο, γιατί ήταν κάτι banal για εκείνον, καθώς ήταν ένα στοιχείο της ρουτίνας του. Αυτοβιογραφικό κομμάτι του έργου, αποτελεί το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες κονσέρβες ήταν το μεσημεριανό του καλλιτέχνη. Την μέρα που αποφάσισε να ζωγραφίσει το συγκεκριμένο έργο, έστειλε την ηλικιωμένη τότε, μητέρα του, να του αγοράσει 32 διαφορετικές γεύσεις της συγκεκριμένης κονσέρβας.
Αν ο Warhol, ζωγράφιζε μόνο μια κονσέρβα ή μόνο ένα πορτρέτο του Mao, δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα. Η επαναληπτικότητα έχει να κάνει με την γρήγορη ταχύτητα της επαναλαμβανόμενης εικόνας που συμβαίνει μέσω της διαφήμισης και των media. Ο Warhol, ήταν ένας τυπικός κάτοικος της Νέας Υόρκης, που του άρεσαν τα πάρτι και το glamour. Και σε ποιον δεν αρέσουν αυτά άλλωστε;
Μπορείς όμως να αγαπήσεις την τέχνη ενός καλλιτέχνη χωρίς να γνωρίζεις αυτοβιογραφικά στοιχεία; Ο Andy Warhol το έκανε και αυτό είναι που κάνει το κοινό να τον αγαπά ακόμα.
Από την Αγγελική Μπάρα