Θα μπορούσε να μοιάζει με έναν φουτουριστικό σούπερ ήρωα ή να είναι βγαλμένος από παραμύθι με ιαπωνέζικα μάνγκα. Ο Matty Bovan, ο 27χρονος σχεδιαστής μόδας από το York της Αγγλίας, που για πολλούς αποτελεί έναν από τους μελλοντικούς “σωτήρες” της βιομηχανίας της μόδας, κυκλοφορεί στο δρόμο φορώντας ένα σακάκι hi-vis πάνω από ένα άσπρο μίνι φόρεμα ή μπορεί απλά να φοράει ένα μουσταρδί βελούδινο πανωφόρι, και ιδιαίτερα sneakers. Το εντυπωσιακό look του Bovan είναι ένα κράμα από το “Tank Girl” και το “My Little Pony”, ενώ ο ίδιος διακρίνεται για την ασυνήθιστα φευγαλέα και πρωτότυπη αισθητική του.
«Φαίνεται ότι υπάρχει μία συναίνεση μεταξύ των ανθρώπων της ηλικίας μου», όπως δήλωσε ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του, «οι οποίοι προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να λειτουργήσουν στη μόδα που δεν ανήκει στη μαζική παραγωγή. Αυτό μέσα μου με κάνει να αισθάνομαι καλά. Περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε λιγότερα πράγματα. Η μαζική κατανάλωση και η μαζική παραγωγή δεν μπορούν να συνεχιστούν για πάντα».
Ο εκκεντρικός και απροσάρμοστος στα καλούπια της μαζικής μόδας Bovan παρουσίασε την πρώτη του ατομική επίδειξη μόδας στο Fashion Week του Λονδίνου την περασμένη Παρασκευή (16/2/2018), έχοντας με το μέρος του αρκετούς επιφανείς οπαδούς, όπως την super-stylist Katie Grand, τους οποίους και κέρδισε με την ιδιαίτερη ματιά του, έπειτα από την παρουσίαση κάποιων κολεξιόν του στην πλατφόρμα νέων ταλέντων στο σχέδιο μόδας, το γνωστό Fashion East.
Ο Matty Bovan πρεσβεύει ένα συγκεκριμένο ήθος στο επιχειρηματικό του μοντέλο. Δηλώνει φανατικός υποστηρικτής των χειροποίητων ρούχων και αξεσουάρ, και όπου βρεθεί κι όπου σταθεί κάνει συνεχώς λόγο για την σημασία του να δημιουργούμε μόνοι μας αυτά που φοράμε. Όπως εξηγεί ο ίδιος, τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται πλέον για την κατασκευή των ρούχων, “ακρωτηριάζουν” τη διαφορετικότητα, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία.
Αντί λοιπόν να γίνει ένα με τη μάζα και να επιδιώξει να ζήσει στο Λονδίνο, ο Bovan επέστρεψε στο οικογενειακό του σπίτι στο York, μετά την αποφοίτησή του από το Central Saint Martins το 2015. «Δεν ξέρω πως καταφέρνει κανείς να ζει στο Λονδίνο και να “μένει πάνω από το νερό”», όπως λέει χιουμοριστικά ο ίδιος, θέλοντας να δείξει πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει κανείς και να διατηρηθεί ακέραιος και δημιουργικός σε μία τόσο μεγάλη πόλη. «Ακόμη και οι φίλοι μου που βρίσκονται εκεί μετακινούνται με το πέρασμα του χρόνου όλο και πιο μακριά από το κέντρο της πόλης. Αυτό γίνεται για να διατηρηθεί η αυθεντικότητα. Προκειμένου, λοιπόν, να “σώσουμε” τη δημιουργικότητά μας, πρέπει να είμαστε ευέλικτοι και να έχουμε μία άνεση ελευθερίας για να δράσουμε».
Ο Matty Bovan δεν είναι από αυτούς που δημιουργούν ρούχα με πρωταρχικό στόχο να γίνουν πλούσιοι. Προερχόμενος από μια εργατική οικογένεια είναι συνηθισμένος στα λίγα. Το 2015 ήταν ένας από τους τρεις νέους σχεδιαστές που κέρδισαν το βραβείο LVMH Graduate, στο οποίο συμπεριλαμβάνονταν και εργασία στον οίκο μόδας Louis Vuitton. Περιγράφοντας αυτή του την εμπειρία, είπε στο περιοδικό i-D: «Δεν ήξεραν πραγματικά πού να με βάλουν. Υπήρχαν τόσες πολλές προθεσμίες, τόσα πολλά ρούχα που έπρεπε να φτιαχτούν και δεν μπορούσα πραγματικά να αντέξω το διαμέρισμα στο Παρίσι. Ζήτησα λοιπόν να φύγω, πριν τελειώσει ο χρόνος».
Αντ’ αυτού έλαβε ερεθίσματα από άλλους σχεδιαστές, όπως η Vivienne Westwood, και προσπάθησε να ακολουθήσει μία πιο DIY διαδικασία κατά την δημιουργία των κομματιών του. Όλα τα ρούχα του είναι αριθμημένα, σωστά υπολογισμένα από τον ίδιο και ελαφρώς διαφοροποιημένα το ένα από το άλλο, έτσι ώστε το καθένα από αυτά να έχει ένα ειδοποιό στοιχείο, μία διαφορετική ταυτότητα και να είναι μοναδικό. Ενώ εκ πρώτης όψεως μία τέτοια άποψη στον χώρο της μόδας θα ήταν ελαφρώς περιθωριοποιημένη, η “φωνή των ρούχων” του ιδιότροπου αυτού σχεδιαστή έχει βρει εντυπωσιακή ανταπόκριση στο αγοραστικό κοινό, με τον ίδιο να δημιουργεί τάσεις, κατά την εξερεύνηση του βαθύτερου ψυχισμού της μόδας.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η αισθητική του Bovan περιγράφεται συχνά ως ουτοπική ή δυστοπική. «Μου αρέσει όταν οι άνθρωποι υιοθετούν τα θέματα που δημιουργώ», όπως λέει ο ίδιος στην εφημερίδα “The Guardian”. «Όταν σχεδιάζω, αισθάνομαι σαν να το κάνω για μία ταινία με περιεχόμενο επικό, ή επιστημονικής φαντασίας». Αυτές οι φαντασιώσεις φουτουριστικών κόσμων μπορεί και να μην γίνουν ποτέ πραγματικότητα, όμως αυτός κατορθώνει μέσα από την οραματική ματιά του, να μετουσιώσει ιδέες, όνειρα και απόκοσμες σκέψεις σε ρούχα. Κρατήστε το όνομά του, διότι το πηγαίο ταλέντο και η πολύχρωμη τρέλα αυτού του ανθρώπου αναμένονται να μας απασχολήσουν ιδιαίτερα στο άμεσο μέλλον…
Από τον Νικόλαο Μπάρδη