Η λίστα με τα 10 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών σύμφωνα με το ΑΙ ίσως να μην προκαλέσει έκπληξη στους περισσότερους.
Η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα που ενώνει γενιές, πολιτισμούς και συναισθήματα. Από τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν μέχρι τις πιο σύγχρονες δημιουργίες, πάντοτε υπήρχε η ανάγκη να ξεχωρίσουν κάποια έργα ως τα πιο εμβληματικά όλων των εποχών. Στο Time.com διαβάσαμε ότι, μια πρόσφατη ανάλυση, αξιοποιώντας την τεχνητή νοημοσύνη για να συγκεντρώσει δεδομένα από κριτικούς, λίστες, επιρροές και τη διαχρονική απήχηση, παρουσίασε τη δική της δεκάδα με τα σημαντικότερα τραγούδια όλων των εποχών. Η λίστα που ακολουθεί δεν είναι απλώς μια καταγραφή, αλλά μια περιήγηση στη δύναμη που έχει η μουσική να αλλάζει κοινωνίες, να εμπνέει και να σηματοδοτεί εποχές.
Στην κορυφή βρίσκεται το αριστούργημα των Queen, «Bohemian Rhapsody» (1975). Ένα τραγούδι που αψήφησε τους κανόνες της δισκογραφίας, συνδυάζοντας μπαλάντα, όπερα και ροκ σε ένα εκρηκτικό μείγμα. Ο Freddie Mercury δημιούργησε κάτι που δεν έμοιαζε με τίποτα άλλο, με αποτέλεσμα να παραμένει έως σήμερα σύμβολο δημιουργικής ελευθερίας.
Δεύτερο ακολουθεί το «Imagine» του John Lennon (1971), το οποίο με τους στίχους του προτείνει ένα όραμα για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, συγκρούσεις και διχασμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει χρησιμοποιηθεί σε αμέτρητες εκδηλώσεις για την ειρήνη και εξακολουθεί να συγκινεί για τη διαχρονικότητά του.
Ο Bob Dylan, με το «Like a Rolling Stone» (1965), άλλαξε για πάντα τον τρόπο που βλέπαμε τα τραγούδια. Ένας ύμνος στην αμφισβήτηση και την κοινωνική παρατήρηση, που απέδειξε πως οι στίχοι μπορούν να είναι ποίηση με πολιτική και φιλοσοφική βαρύτητα.
Στη συνέχεια, το «Billie Jean» του Michael Jackson (1983) δεν ήταν απλώς μια τεράστια επιτυχία, αλλά η στιγμή που η ποπ κουλτούρα άλλαξε οριστικά. Η εμβληματική μπασογραμμή, το μυστήριο της αφήγησης και η εκρηκτική σκηνική παρουσία του Michael Jackson το καθιέρωσαν ως θεμέλιο λίθο της παγκόσμιας μουσικής.
Από την άλλη, οι Led Zeppelin πρόσφεραν με το «Stairway to Heaven» (1971) έναν ύμνο της ροκ που θεωρείται έως σήμερα η απόλυτη κιθαριστική εμπειρία. Η σταδιακή του κορύφωση και οι μυστηριώδεις στίχοι το έκαναν σημείο αναφοράς για ολόκληρα μουσικά κινήματα.
Η δεκαετία του ’70 έδωσε επίσης το «What’s Going On» του Marvin Gaye (1971), ένα κοινωνικό και πολιτικό σχόλιο μέσα από τη σόουλ αισθητική. Μιλώντας για ειρήνη, φτώχεια και κοινωνική αδικία, παραμένει επίκαιρο πενήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του.
Πιο αμφιλεγόμενη θέση στη λίστα είναι το «Smells Like Teen Spirit» των Nirvana (1991). Ένα τραγούδι που έγινε το έμβλημα της γενιάς Χ, βάζοντας στο προσκήνιο τη γκράντζ αισθητική. Παρά τις αμφιβολίες για το αν αξίζει να συμπεριλαμβάνεται σε μια λίστα «αιώνιων» τραγουδιών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι άλλαξε το τοπίο της δεκαετίας του ’90 και έδωσε φωνή στη γενιά της εποχής.
Οι Beatles, με το «Hey Jude» (1968), πρόσφεραν έναν ύμνο παρηγοριάς και αισιοδοξίας. Έχει γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μουσικά μοτίβα του 20ού αιώνα, αποδεικνύοντας πώς η απλότητα μπορεί να έχει τεράστια δύναμη.
Στην ένατη θέση, το «Hotel California» των Eagles (1976) συνδυάζει την ατμόσφαιρα του αμερικανικού ροκ με μια σκοτεινή αλληγορία για την υπερβολή και την παγίδευση. Η κιθαριστική του σόλο θεωρείται από τα πιο θρυλικά όλων των εποχών. Τέλος, το «Respect» της Aretha Franklin (1967) στέκεται ως ύμνος στη γυναικεία χειραφέτηση και στα δικαιώματα.
Αναμφίβολα, κάθε λίστα με «τα κορυφαία τραγούδια όλων των εποχών» θα προκαλεί συζητήσεις και διαφωνίες.
Διαβάστε επίσης και για την ταραχώδη ζωή του Ozzy Osbourne, του πρίγκιπα του σκότους.
Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να συγκεντρώνει δεδομένα, αλλά η μουσική είναι πρωτίστως θέμα προσωπικής εμπειρίας και συλλογικής μνήμης. Ίσως να έλειψαν εδώ οι Rolling Stones ή οι The Who, όπως σχολιάστηκε, ωστόσο η ουσία είναι πως αυτά τα δέκα τραγούδια καταφέρνουν να διηγηθούν την ιστορία της σύγχρονης μουσικής μέσα σε διαφορετικά είδη, δεκαετίες και κοινωνικά πλαίσια.