Φέτος το καλοκαίρι, από 22 Ιουνίου μέχρι 20 Σεπτεμβρίου, η γκαλερί SYLVIA KOUVALI στον Πειραιά φιλοξενεί δύο παράλληλες εκθέσεις που προσκαλούν τον επισκέπτη σε μια εμπειρία εσωτερικής περιήγησης, μνήμης και μεταμόρφωσης. Η Χάρις Επαμεινώνδα επιστρέφει με το VOL. XXXIII, μια νέα προσθήκη στη σειρά των εικαστικών της «κεφαλαίων», ενώ η ενότητα unalivelihood του Ian Law παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε γκαλερί – φέρνοντας στο φως μια σιωπηλή, επίμονη πορεία ετών στο στούντιο.
VOL. XXXIII | Η γλώσσα της σιωπής
Η δουλειά της Χάρις Επαμεινώνδα μοιάζει με υπόγειο ρεύμα: δεν σηκώνει θόρυβο, αλλά σε παρασύρει. Στο VOL. XXXIII, η καλλιτέχνις χτίζει έναν φαντασιακό χώρο γεμάτο μνήμη, αρχιτεκτονικά θραύσματα, βιβλία και σιωπηλά αντικείμενα.
Εδώ, τα έργα δεν σου φωνάζουν τι είναι. Σε καλούν να μπεις, να μείνεις λίγο παραπάνω, να παρατηρήσεις. Οι χώροι που δημιουργεί είναι άλλοτε οικείοι, άλλοτε απροσπέλαστοι — σαν δωμάτια μνήμης ή απομεινάρια από σπίτια που δεν υπήρξαν ποτέ, αλλά όλοι κουβαλάμε μέσα μας.
Πίσω από κάθε τοίχο, άνοιγμα ή φωτογραφικό απόσπασμα, υπάρχει μια διακριτική δύναμη που μιλά για τον χρόνο, την απώλεια και τη σιωπηλή επιμονή του βλέμματος. Είναι ένα οικοδόμημα φτιαγμένο για να το κατοικήσεις — έστω και νοερά.
unalivelihood | Ο χρόνος ως συνεργάτης
Στον διπλανό χώρο, τα δεκαπέντε έργα της σειράς unalivelihood του Ian Law ξεδιπλώνονται σαν προσωπικές καταγραφές — σχεδόν ημερολογιακές. Δημιουργημένα από το 2007 έως το 2025, τα έργα προέκυψαν μέσα από την καθημερινή, αθόρυβη πρακτική στο στούντιο, έξω από το πλαίσιο της «έκθεσης» και του «πρέπει».
Είναι κομμάτια που φέρουν πάνω τους το ίχνος του χρόνου: αλλεπάλληλα στρώματα, χειρονομίες που έγιναν και ξαναέγιναν, ίχνη από παρεμβάσεις, διορθώσεις, προσαρμογές. Το αποτέλεσμα είναι έργα που μοιάζουν να εξελίσσονται ακόμη – σαν να συνεχίζουν να αναπνέουν στον τοίχο.
Η unalivelihood μας δείχνει τι σημαίνει να είσαι παρών στο στούντιο όχι για να παράγεις, αλλά για να ακούς. Να συνεργάζεσαι με τον χρόνο, την ύλη και την σιωπή. Και αυτό είναι από μόνο του μια πράξη επιμονής και ποίησης.
Δύο φωνές, δύο σύμπαντα, μία εμπειρία
Η συνύπαρξη των δύο εκθέσεων δεν είναι απλώς τυπική. Υπάρχει μια υπόγεια συνομιλία ανάμεσά τους. Και οι δύο καλλιτέχνες μιλούν για τον χώρο — όχι απαραίτητα ως αρχιτεκτονική, αλλά ως μνήμη, ως εμπειρία, ως συνέχεια. Και οι δύο αφορούν τον χρόνο — όχι ως χρονολογία, αλλά ως παλλόμενη παρουσία.
Φωτογραφίες: Στάθης Μαμαλάκης
All images courtesy the artist and Sylvia Kouvali, London / Piraeus.