Σαν σήμερα, πριν από 42 χρόνια, στις 25 Ιουλίου 1983, γράφτηκε ιστορία σε αυτό που σήμερα αποκαλούμε Αθηναϊκή ριβιέρα. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ένας από τους πιο αγαπημένους μουσικούς της ελληνικής σκηνής, έστησε στην παραλία της Βουλιαγμένης το πιο ξέφρενο πάρτυ που είχε δει ποτέ η Αθήνα. Και το αποτέλεσμα; Ένα ελληνικό “Woodstock” που έμεινε για πάντα χαραγμένο στη μνήμη όσων το έζησαν – αλλά και σε όσους απλώς το άκουσαν σαν θρύλο.
Το “Πάρτυ στη Βουλιαγμένη” δεν ήταν απλά μια συναυλία. Ήταν ένα τεράστιο open-air beach party, με πάνω από 30.000 άτομα να κατακλύζουν την πλαζ, φορώντας μαγιό, φλοράλ πουκάμισα και, φυσικά, διάθεση για χορό. Τα 25 χιλιάδες εισιτήρια στην τιμή των 300 δραχμών εξαντλήθηκαν γρήγορα, με αποτέλεσμα να συμβεί το μεγαλύτερο ντου που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Ήταν η πρώτη φορά που οι Αθηναίοι της εποχής εκείνης έζησαν κάτι τόσο “ελεύθερο” σε δημόσιο χώρο, χωρίς φραγμούς – μόνο μουσική και καλοκαιρινή ενέργεια.
Ο Λουκιανός, με το χαρακτηριστικό του χαμόγελο και τον πολιτικο-καλλιτεχνικό του αέρα, τραγούδησε κομμάτια που μιλούσαν στην καρδιά του κόσμου: “Πως θ’ αντέξω χωρίς εσένα”, “Ο μορφονιός”, “Τα θερινά σινεμά”. Κι ο κόσμος – από πιτσιρικάδες μέχρι φαντάρους και οικογενειάρχες – χόρευε μέσα στη θάλασσα, πάνω στην άμμο, στην περίφραξη της πλαζ, παντού. Μαζί με τον Κηλαηδόνη εμφανίζονται στην πλωτή εξέδρα που στήθηκε 15 μέτρα από την ακτή, από την Μαργαρίτα Ζορμπαλά, την Αφροδίτη Μάνου και τον Βαγγέλη Γεμανό μέχρι τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Γιώργο Νταλάρα.
Για τα δεδομένα της εποχής, το event ήταν επαναστατικό. Όχι μόνο γιατί έσπασε τους κανόνες της ψυχαγωγίας και την έβγαλε εκτός γηπέδων και σταδίων, αλλά γιατί έδειξε ότι η μουσική μπορεί να ενώσει χιλιάδες ανθρώπους χωρίς “μαγνητόφωνα”, χωρίς social media, χωρίς hashtags. Ήταν viral… πριν υπάρξει το viral! Στη σημερινή εποχή των μεγάλων στημένων παραγωγών όπως πάρτυ σε λατομεία, Γλυπτοθήκη και Πύργο Πειραιά μπορεί άραγε να σκεφτεί κανείς μας κάτι αντίστοιχα αυθόρμητο με τον πάρτυ στη Βουλιαγμένη;
Σήμερα, 42 χρόνια μετά, το πάρτυ στη Βουλιαγμένη παραμένει σημείο αναφοράς. Είναι το απόλυτο παράδειγμα του πώς ένα απλό κάλεσμα για διασκέδαση μπορεί να γίνει πολιτισμικό φαινόμενο. Ίσως να μην μπορούμε να το ξαναζήσουμε με τον ίδιο τρόπο, αλλά κάθε καλοκαίρι που ακούμε Λουκιανό στην παραλία, ξέρουμε πως κάτι, ίσως ελάχιστο από εκείνη τη μαγεία υπάρχει ακόμα γύρω μας.