Οι στημένες σκαλωσιές που βρίσκονταν στην είσοδο δεν απομακρύνθηκαν ποτέ. Η τελευταία έκθεση του ΕΜΣΤ που φιλοξενείται στον εκθεσιακό χώρο του Ωδείου Αθηνών, πριν την μετακόμισή στο κτίριο ΦΙΞ, τιτλοφορείται “Κάθε Τέλος είναι μια Αρχή”. Πρόκειται για μια αναδρομική-θεματική παρουσίαση του έργου του Ανδρέα Αγγελιδάκη, η οποία ξεκινάει σήμερα Τετάρτη, 14 Μαΐου. Μετά από μια σύντομη εισαγωγή από τη Διευθύντρια του ΕΜΣΤ, κα Άννα Καφέτση, τον ίδιο τον καλλιτέχνη και την επιμελήτρια, κα Δάφνη Βιτάλη, ακολούθησε ξενάγηση και παρουσίαση των εκθεμάτων, παρουσία της Μία Λύντστορμ, η οποία συνέταξε τα κείμενα του καταλόγου.
Η έκθεση καταλαμβάνει ολόκληρο τον εκθεσιακό χώρο του μουσείου και αποτελείται από αρχιτεκτονικές μελέτες, τρισδιάστατες εκτυπώσεις, installation και video animation, αλλά και κομμάτια από την έκθεση System of Objects. The Dakis Ioannou Collection Reloaded την οποία επιμελήθηκε ο ίδιος το 2013 για το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ.
Στην πορεία της έκθεσης και σε μία κεκλιμένη επιφάνεια, προβάλλεται το video Building an Electronic Ruin, 2011, στο οποίο ο Αγγελιδάκης, χρησιμοποιώντας τον εικονικό κόσμο του παιχνιδιού Second Life καταγράφει τις κινήσεις του avatar του, αλλά και την καταστροφή ενός εικονικού κτιρίου. Τα θραύσματά του έχουν έρθει στον πραγματικό κόσμο ως μαξιλάρια, στα οποία ο επισκέπτης κάθεται για να παρακολουθήσει το video.
Ακολουθεί το Crash Pad/Feeder, 2010-2014. Έχοντας ξεκινήσει ως εστιατόριο για λογαριασμό της The Breeder Gallery, μετατράπηκε στην συμμετοχή του Αγγελιδάκη στην 8η Biennale του Βερολίνου. Η εγκατάσταση αποτελείται από ένα κίονα, έπιπλα, χαλιά και άλλα στοιχεία. Ο θεατής έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί, να συζητήσει, όπως σε ένα καφενείο.
Project όπως το Συννεφόσπιτο, παρουσιάζονται με τη μέθοδο της τρισδιάστατης εκτύπωσης, περισσότερες από μία φορές, σε διαφορετικές φάσεις, ως αποτέλεσμα της φθοράς του χρόνου και της ανθρώπινης επέμβασης.
Τα έργα του Walking Building, 2005 (video animation), Troll, 2012 (video animation και εγκατάσταση) και Casino, 2012 (video animation και εγκατάσταση) συνιστούν την Athens Trilogy. Χρησιμοποιώντας τρία χαρακτηριστικά κτίρια της Αθήνας, (το κτίριο ΦΙΞ, την πολυκατοικία Χαρά και το Καζίνο Μον Παρνές), ο Αγγελιδάκης ασκεί κριτική στην ελληνική πραγματικότητα.
Ιδιαίτερο κομμάτι της έκθεσης αποτελεί το έργο Iolas. Πίσω από μία χρυσή κουρτίνα -αναφορά στις χρυσές ταπετσαρίες της βίλλας του γνωστού συλλέκτη-, φιλοξενούνται ένα video, μια σειρά διαφανειών και 7 καρέκλες, τις οποίες ο καλλιτέχνης μάζεψε από το δρόμο, και έντυσε με χρυσό χαρτί περιτυλίγματος.
Η “ευτυχής συγκυρία” της μετεγκατάστασης του ΕΜΣΤ, όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος ο καλλιτέχνης, ήταν που τον οδήγησε στην επιλογή του παλαιού κτιρίου έναντι του καινούργιου ως χώρου στέγασής της έκθεσης. Πρέπει να είναι μια εμπειρία για τον θεατή, η οποία θα θυμίζει την μετακόμιση του μουσείου.
Η επιμέλεια της έκθεσης είναι ένας ακόμα τρόπος να οριστεί η μεταφορά του μουσείου σε ένα νέο χώρο, ο τρόπος που αυτή θα επηρεάσει την Αθήνα, οι αλλαγές που θα επέλθουν στις ζωές των κατοίκων της. Η έννοια της μετάβασης δεν έχει αρχή και τέλος, είναι μια συνεχής διαδικασία, που σαν ντόμινο επηρεάζει όλους μας, και σαν ένας φαύλος κύκλος επιστρέφει στον καθένα ξεχωριστά. Ο Αγγελιδάκης έχοντας αντιληφθεί αυτή την πραγματικότητα, παρουσιάζει μια έκθεση που ανταποκρίνεται τόσο στις δικές του ανησυχίες, όσο και στην σύγχρονη ζωή.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 13 Ιουλίου 2014.
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Ρηγίλλης & Βασ.Γεωργίου Β΄ 17-19, Αθήνα, 106 75, www.emst.gr
Ανδρέας Αγγελιδάκης, andreasangelidakis.com, andreasangelidakis.blogspot.com
