Λίγα χρόνια μετά τον πρώτο του ατομικό κατάλογο, “Untitled ( )”, ο Αντώνης Πίττας κυκλοφόρησε τον δεύτερο με τίτλο “Road to Victory (Δρόμος στην Νίκη)”. Σε συνέντευξή του στην Κατερίνα Νίκου για το OZONWeb, ο καλλιτέχνης ο οποίος ζει και εργάζεται στην Ολλανδία μιλά για το πώς προέκυψε ο τίτλος “Road to Victory”, τη διαφορά από τον πρώτο του κατάλογο, όπως και τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα στη μοντέρνα και στη σύγχρονη εννοιολογική τέχνη.
Road to Victory (Δρόμος στην Νίκη): Ακούγεται ένας πολλά υποσχόμενος τίτλος για κατάλογο. Πώς προέκυψε;
Ένα βασικό μέρος της δουλειάς μου σχετίζεται με το κίνημα Bauhaus δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα σχέδια του Herbert Bayer. Το 1942, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης οργάνωσε την έκθεση με τίτλο Road to Victory βασισμένη στα σχέδιά του.
Ο Herbert Bayer αφομοίωσε τις αρχές του Bauhaus στην καθημερινότητά του ως γενική αρχή και ως τρόπο ζωής. Η έκθεση Road to Victory ουσιαστικά συνέδεε την εμπλοκή της Αμερικής στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με το πρωτοπόρο δημιουργημένο αφήγημα – οι πολιτικές της έκθεσης θεωρήθηκαν προοδευτικές: αντι-φασιστικές, προ-δημοκρατικές, ανθρωπιστικές.
Η έκθεση προσπάθησε να εξωθήσει το κοινό στο να παραμείνει δραστήριο στον αγώνα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Συνεπώς, μέσω της εικαστικής μου πρακτικής που ενεργοποιεί και προσαρμόζει ξανά το περιεχόμενο του τίτλου, σε μια ιδιαίτερη χρονική περίοδο της πολιτικό-κοινωνικής πραγματικότητας, επιχειρώ να δώσω μια άλλη προοπτική για να εστιάσω στο momentum.
Ο κατάλογος Road to Victory είναι ο δεύτερος ατομικός σου. Ποιά είναι η διαφορά από τον πρώτο κατάλογο;
Την εποχή, δηλαδή το 2009, που κυκλοφόρησε το Untitled ( ) ήταν περισσότερο ένας κατάλογος-πρότζεκτ που αποπειράθηκε να ενσωματώσει μαζί με τις εικόνες και δύο φωνές- αυτές των συνεισφερόντων. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο κατάλογο με βασικό άξονα την έκθεση και την συμμετοχική εγκατάσταση.
Το Road to Victory επικαλέστηκε αυτή την στιγμή που είναι αρθρωμένη στην ιστορία της τέχνης και της πολιτικής όχι μόνο κριτικά αλλά επίσης και υπό την έννοια της επιτελεστικότητας. Ο κατάλογος πλέκει την καλλιτεχνική και τη στοχαστική συγγραφή υπενθυμίζοντας στον αναγνώστη ότι τα αισθητήρια λεξιλόγιά μας δεν είναι αθώα αλλά εμποτίζονται από την ιδεολογία.
Οι κατάλογοι σου ακολουθούν το εννοιολογικό περιεχόμενο της εικαστικής σου δουλειάς. Θα έβλεπες μια έκδοση σαν ένα έργο τέχνης, σαν ένα αντικείμενο στο χώρο;
Σαν απάντηση της ερώτησής σου, για τη σχέση με το βιβλίο, πράγματι αυτή η έκδοση-πρότζεκτ είναι μια διαχωριστική γραμμή κατοικώντας τον χώρο που διασυνδέει το βιβλίο που παρέχει πηγές γνώσης με το βιβλίο ενός εικαστικού.
Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές εντοπίζεις στη μοντέρνα και στη σύγχρονη εννοιολογική τέχνη;
Αρχικά η μοντέρνα και η σύγχρονη τέχνη έχουν μια γραμμική σχέση που ίσως μοιάζει με αυτή της μητέρας και του παιδιού. Η αισθητική και η γλώσσα της υλικότητας συχνά παραμένει η ίδια, όταν προσθέτεις τον όρο σύγχρονο προσδίδει ένα είδος φασαρίας, κάτι που αντανακλά στην καθημερινή σύγχρονη πραγματικότητα.