Ο Igor Samolet είναι 31 χρονών και είναι Ρώσος φωτογράφος. Στο project του Be Happy! που κυκλοφόρησε πέρσι σε ένα βραβευμένο λεύκωμα ακολουθεί μια παρέα νεαρών σε μια πόλη της βόρειας Ρωσίας για τρία χρόνια και καταγράφει την καθημερινότητά τους σπαρακτικά.
Ο ίδιος λέει: «Φωτογράφισα το project μου σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Ρωσίας με πληθυσμό περίπου 100 χιλιάδες κατοίκους. Βρέθηκα εκεί για να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο, έτσι ήταν προφανές να ψάξω για τους χαρακτήρες εκεί. Κάποια στιγμή, μια παρέα νεαρών στο δρόμο τράβηξαν το ενδιαφέρον μου. Τους πλησίασα και έγινα φίλος τους. Όταν τους πρότεινα να τους τραβάω φωτογραφίες είπαν ναι. Η φωτογράφιση κράτησε τρία χρόνια. Η νεότητά τους, ο τρόπος που ανοίγονταν, ο ενθουσιασμός που ζούσαν κάθε μέρα με εντυπωσίαζαν. Σκεφτόμουν ότι μπορούσαν να τρέχουν αδιάκοπα, να πηδούν, να πίνουν και κάνουν σεξ. Για την ηλικία τους, από 18 μέχρι 25 ήταν κάτι κανονικό. Αλλά όσο πιο πολύ δούλευα μαζί τους τόσο πιο πολύ καταλάβαινα ότι η επιθυμία τους να ζήσουν έντονα ήταν μια προσπάθεια να καλύψουν τις ελλείψεις και τις ατέλειες της ζωής τους. Αυτά τα παιδιά είχαν γονείς, πήγαν στο σχολείο, μετά στο πανεπιστήμιο και μάλιστα αποφοίτησαν. Αλλά οι οικογένειές τους δεν μπορούσαν να τους παρέχουν ούτε τα ελάχιστα για να χτίσουν ένα ευτυχισμένο μέλλον, αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ήθελαν να το σκέφτονται. Έτσι, είχαν αποφασίσει να ζήσουν εκεί και να μην σκέφτονται τις συνέπειες. Δεν αγωνίζονταν για τίποτα, προσπαθούσαν να αγνοήσουν τις καταστάσεις και να τις πνίξουν στο αλκοόλ και στην μόνιμη διασκέδαση. Δεν είχα σκοπό να μετατρέψω αυτό το project σε ένα κοινωνικό δράμα. Προσπάθησα να επικεντρωθώ στα συναισθήματα που είναι τόσο σημαντικά σε αυτή τη νεαρή ηλικία: την αγάπη και τη φιλία. Έγιναν οι κύριοι λόγοι για όλες τις πράξεις και τα λάθη τους. Η επιθυμία τους να είναι ευτυχισμένοι είναι όλη την ώρα στο μυαλό τους. Μέρα νύχτα πειραματίζονταν με τις σχέσεις τους. Υπάρχει και η στοργική σχέση δυο αγοριών που είναι αυστηρά απαγορευμένη στη Ρωσία, γι’ αυτό την κάνει ακόμα πιο τραγική. Από εκεί προήλθε και ο τίτλος «Be happy!». Είναι η επιθυμία μου να βρουν την ευτυχία και δεν είναι καθόλου ειρωνικός. Δεν υπάρχει ξεκάθαρο τέλος στην ιστορία αφού τίποτα δεν άλλαξε στις ζωές τους. Τα αγόρια πάντα ονειρεύονταν να πάνε στη θάλασσα, έτσι σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να κλείσω με μια τέτοια φωτογράφιση. Δυστυχώς, κάθε φορά που ήθελα να πάω δεν ήταν δυνατό. Κατάλαβα ότι η πίεση των συνθηκών και το κοινωνικό περιβάλλον είναι πιο δυνατά από ό,τι είναι οι ίδιοι. Έτσι το τελείωσα ξαπλωμένος σε μια λιμνούλα. Είναι η αφήγησή μου, εάν το προτιμάτε. Με αυτόν τον τρόπο η θάλασσα συρρικνώθηκε σε μια λιμνούλα και το μόνο που μου έμεινε να κάνω ήταν να ξαπλώσω, να κοιτάζω τον ουρανό και να ελπίζω ότι το μέλλον τους θα είναι πιο φωτεινό».
