Ο εικαστικός και performer Σταύρος Παλταδάκης, πραγματοποιεί την έκθεσή του με τίτλο “Bodyjuice” στο χώρο του Booze Cooperativa, Κολοκοτρώνη 57. Σκοτεινά και underground πορτραίτα, που δίνουν την αίσθηση των “damaged goods”, αφήνουν το χρώμα να ξεχειλίζει από μέσα τους ή να τα “τραυματίζει”. Μία έκθεση που στόχο έχει να αναδείξει την ομορφιά των ατελειών της ανθρώπινης φύσης.
Γιατί bodyjuice; Τι σημαίνει ο τίτλος για σένα;
Ο τίτλος προέκυψε απο την ανάγκη μου να ταυτοποιήσω το ίδιο μου το σώμα, την έκφρασή του σε σχέση με τα σώματα διάφορων ανθρώπων που με περιβάλλουν, με εμπνέουν, μου κινούν οπτικά το ενδιαφέρον. Το σώμα και ο χυμός του, οτιδήποτε μπορεί να περιλαμβάνει αυτό. Σε αυτό ενυπάρχει ο ιστορικός παραλληλισμός της γης και των χυμών της, με το ανθρώπινο σώμα και τα υγρά του. Οι τοξίνες του, ο ιδρώτας, τα σεξουαλικά υγρα, τα δάκρυα. Υπάρχουν γύρω μας, απλώς αλλάζουν έννοια υπόσταση και πηγή. Ειναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε έμψυχου πλάσματος. Γίνονται η δίοδος, το μέσο έκφρασης συναισθημάτων. Είναι η υλική έκφραση της ύπαρξής μας, η υλική εκδήλωση των συναισθημάτων μας. Το κλάμα από λύπη ή χαρά, από πόνο. Ο έρωτας, η αγάπη, η κούραση βρίσκουν επίσης τη δική τους δίοδο.
Η ζωγραφική ήταν κάτι που προέκυψε ή υπήρχε πάντα στη ζωή σου;
Η ζωγραφική υπήρχε στη ζωή μου απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Παρατηρώντας τη δουλειά σου βλέπουμε μια μετάβαση από το ρεαλισμό στο σουρεαλισμο, ίσως μία μίξη. Πώς προκύπτει ο συνδυασμός αυτός;
Ίσως προκύπτει απο την εμμονη μου με ότι έχει να κάνει με τη μεταφορά.Την έννοια της αντίθεσης.
Οι θεματικές σου αποτελούνται πάντα από ανθρωπους; Γιατί;
O θεματικές μου αποτελούνται κυρίως απο ανθρώπους και εν συνεχεία από ανθρωπόμορφα πλάσματα. Με συναρπάζει η ιδέα του να “φιλτράρω” κάθε άνθρωπο μέσα απο την όπτικη μου. Κάθε πρόσωπο, κάθε κορμί γίνεται αντικείμενο εξέτασης. Η αύρα του. Ο χαμαιλεοντισμός του. Η ωρίμανση του στο χρόνο. Οι αλλαγές του. Η διάπλασή του. Η ταυτότητά του. Η δόμη του. Οι ουλές του. Η διαδικασία της παρατήρησης, για μένα αποτελεί έμπνευση από μόνη της.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που προσπαθείς να περάσεις μέσα την έκθεσή σου αυτή;
Ι’m channeling God. Unconditional Love. Embrace your Darkness. Embrace your Light.
Τι σκοπό εξυπηρετεί το έντονο χρώμα στα ασπρόμαυρα έργα σου;
Τα έντονα παιδικά χρώματα είναι η ανάμνηση. Η λύτρωση. Η πηγή όλων των αυθεντικών αναμνήσεων και συναισθημάτων. Εκφράζουν μια πνευματική υπόσταση αγνή, διάφανη, απελευθερωμένη απο κάθε φόβο. Σε συνδυασμό με την απουσία χρώματος θα έλεγα ότι συμβολίζουν την αρχή και το τέλος.
Κάποιος ίσως χαρακτήριζε το ύφος της τέχνης σου διαταραγμένο. Τι θα του απαντούσες;
Ζωγραφίζω το σήμερα.
Όταν κοιτάζεις έναν άνθρωπο για να τον ζωγραφίσεις, μιας και τα υποκείμενά σου είναι υπαρκτά πρόσωπα, τι είναι αυτό που σε εμπνέει συνήθως; Πού επικεντρώνεσαι;
Επικεντρώνομαι στα μάτια του, στην υφή του δέρματος του, τη σχέση του με το φως και το σκοτάδι, την οστεϊκή δομή του προσώπου του, την κατατομή του.
H έκθεση θα κρατήσει από την Παρασκευή 04/04 μέχρι τις 14/04. Τα εγκαίνια πραγματοποιούνται αύριο στις 8μ.μ.
Φωτογραφία: Aleksa Χρυσίδη
***