David Hockney: Άγγλος ζωγράφος, σχεδιαστής, χαράκτης, σκηνογράφος και φωτογράφος, αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, που σημάδεψε με το δικό του τρόπο το κίνημα της pop-art της δεκαετίας του 1960.
Ο David Hockney γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 1937 στο Bradford του Δυτικού Γιορκσάιρ της Αγγλίας. O ίδιος ξεκίνησε να ανακαλύπτει και να εξελίσσει το ταλέντο του από τότε που κέρδισε υποτροφία για το τοπικό σχολείο μέσης εκπαίδευσης. Από τότε άρχισε να θριαμβεύει με αποτέλεσμα να είναι γνωστός για τα έργα του μέχρι και σήμερα.
Υπάρχουν, όμως, και πράγματα για αυτόν που δεν είναι γνωστά σε όλους. Με αφορμή, λοιπόν, τα γενέθλιά του, ας δούμε εννέα πράγματα, τα οποία δεν ξέραμε ως τώρα για εκείνον.
1. Είναι κατά κάποιον τρόπο αναρχικός
Ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει τα πολιτικά του πιστεύω, ως ένα είδος αναρχισμού, με στοιχεία που προέρχονται τόσο από τη δεξιά, όσο και από την αριστερά. Έχει δηλώσει πως «η προσωπική ευθύνη μπορεί κατά κάποιον τρόπο να προέρχεται από τη δεξιά ωστόσο θα την υποστήριζαν και οι αναρχικοί. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Το να σε ενδιαφέρει το καλό της γειτονιάς σου προέρχεται από την αριστερά. Και εξίσου το υποστηρίζω. Είμαι υπέρ της ελευθερίας και πιστεύω ότι πρέπει να την υπερασπιζόμαστε».
2. Είναι συναισθητικός
Μπορεί να μην το γνωρίζετε αλλά ο Hockney γεννήθηκε με συναισθησία και βλέπει τα συναισθητικά χρώματα ως απάντηση στα μουσικά ερεθίσματα, γεγονός που εφαρμόζει και στη δουλειά του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα σκηνικά παραστάσεων μπαλέτου και όπερας μεταξύ αυτών τα “The Rake’s Progress” και “Magic Flute“, όπου τα χρώματα και ο φωτισμός βασίστηκαν στους τόνους και τις αποχρώσεις που έβλεπε ενώ άκουγε τις παραγωγές.
3. Μια ιστορία από το Royal College of Art
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Royal College of Art, αρνήθηκε να εκπληρώσει το στάδιο της έκθεσης που απαιτείτο, με το σκεπτικό ότι το έργο του έπρεπε να κριθεί εξ’ολοκλήρου από την πρακτική του. Τελικά, το RCA του παραχώρησε το δίπλωμα, άλλαξε τους κανονισμούς και επέτρεψε στον Hockney να αποφοιτήσει με χρυσό μετάλλιο στη ζωγραφική.
Διαβάστε ακόμη: Γιατί ο David Hockney είναι ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής μας
4. Για εκείνον, υπάρχει μόνο το τώρα
Ο ίδιος έχει δηλώσει πως, «…όλοι έχουμε μία διάρκεια ζωής, ο καθένας διαφορετική αλλά όλοι έχουμε από μία». «Γιατί τη σημερινή εποχή όλα συνδέονται με τη μακροβιότητα; Εάν όλα τα σχεδιάζουμε με γνώμονα τη μακροβιότητα, είναι σαν να αρνούμαστε την ίδια τη ζωή. Υπάρχει μόνο το τώρα», συμπλήρωσε.
5. Λυπάται για το θάνατο της Βοημίας
Αναφορικά με την εγκατάλειψη του μποέμικου τρόπου ζωής, ο Hockney έχει δηλώσει στη The Guardian, ότι «η Βοημία ήταν ενάντια στα προάστια και σήμερα τα προάστια έχουν κυριαρχήσει. Η Βοημία πέθανε. Όταν ακούω κάποιους να λένε ότι ήταν εκπληκτικό τη δεκαετία του ’60 να δηλώσεις ανοιχτά πως είσαι ομοφυλόφιλος, τους απαντώ πως εγώ έζησα στη Βοημία και ξέρω ότι οι άνθρωποι ήταν ανοιχτόμυαλοι. Δε γινόταν να υπάρξει Βοημία χωρίς τσιγάρα, ναρκωτικά, ποτά».
6. Όπως και avant garde
Σύμφωνα με τον Hockney κανείς δε δίνει σημασία τo avant garde πλέον. «Διαπιστώνουν ότι έχουν χάσει την αυθεντία τους. Πίστεψαν ότι θα την έχουν καταστρέφοντας το υπάρχον κατεστημένο. Αλλά κάνοντας αυτό, χάνεις την αυθεντία», είπε.
7. Είναι ένας πιστός φίλος
Ο Hockney έχει διατηρήσει στενές επαφές με πολλούς από τους πρώην συντρόφους του Παρόλο που δεν ενδιαφερόταν για γάμο και παιδιά, έχει διατηρήσει επαγγελματική σχέση με τον Gregory Evans εδώ και 40 χρόνια. Μάλιστα, έχει παραδεχτεί πως δεν είναι από τους ανθρώπους που θα «κολλήσει» πραγματικά με κάποιον άλλον.
8. H γοητεία του για τις πισίνες συνεχίζεται
Το πιο εμβληματικό κομμάτι του Hockney με τον αινιγματικό τίτλο “A Bigger Splash”, ήταν στην πραγματικότητα ένα μέρος από μια σειρά. Η σειρά έργων του με τις πισίνες απεικόνιζαν την εκτόξευση του αφρού μετά από μία βουτιά, στην οποία περιλαμβάνονται τα “The Splash” και “A Little Splash“.
9. Είναι αισιόδοξος, παρά τα όλα
Παρά τη φυσική του προδιάθεση για απαισιοδοξία, ο Hockney περιγράφει τον εαυτό του ως αισιόδοξο. «Όντως, δεν είναι ωραίο να είσαι απαισιόδοξος τελικά. Και εγώ έχω έναν καλό λόγο για να γελάω κάθε μέρα. Όλοι πρέπει να το κάνουν αυτό, γιατί μας βοηθά να συνεχίσουμε. Και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δε γελούν καθόλου», έχει πει στο The Guardian.
Κείμενο: Κωνσταντίνα Ράικου