Το καλοκαίρι του 2017 συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τη λειτουργία της γκαλερί Δύο Χωριά και η Μαρίνα Βρανοπούλου, ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων, μίλησε στο OZON Raw 120 για την μεγάλη επιτυχία που έχει σημειώσει ο χώρος τέχνης.
Για όσους δε γνωρίζουν, τα ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ είναι μία γκαλερί σύγχρονης τέχνης και πολιτισμού η οποία δημιουργήθηκε το 2015. Μέσα από ένα ζωντανό πρόγραμμα από εκθέσεις, residencies, εκδηλώσεις, εκδόσεις και pop-up βιβλιοπωλεία, τα ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ διεγείρουν τη συζήτηση, τον πειραματισμό, τη δημιουργικότητα και την ανταλλαγή γνώσης με το κοινό.
Ας δούμε πιο αναλυτικά το πρόγραμμα για το φετινό καλοκαίρι
Βασίλης Καρούκ
Sex With The Machine
Ατομική Έκθεση
(5 Απριλίου – 23 Μαΐου, 2018)
Ο Βασίλης Π. Καρούκ (γ. 1977, Αθήνα, Ελλάδα) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στο Πανεπιστήμιο Τεχνών της Ουτρέχτης. Η πρόσφατη δουλειά του Βασίλη Καρούκ σχολιάζει τη διάχυση της προσωπικότητας των σύγχρονων ανθρώπων, μέσα στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η τελευταία του ατομική έκθεση έγινε στην Αθήνα, το 2017, στη Στοά Ζερμπίνι, σε επιμέλεια της Νάντιας Αργυροπούλου. Ανάμεσα σε άλλες, έχει συμμετάσχει στις ακόλουθες ομαδικές εκθέσεις: Paratoxic Paradoxes, Μουσείο Μπενάκη (Αθήνα, 2017) | Nterti Humanism, Αίθουσα Τέχνης Fagionato (Λονδίνο, 2011), Others, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης RISO (Παλέρμο, 2010) , Heaven, 2η Μπιενάλε της Αθήνας, (Αθήνα, 2009), Destroy Athens, 1η Μπιενάλε της Αθήνας (Αθήνα, 2007).
Caroline Larsen
Φιλοξενούμενος καλλιτέχνης | Ατομική έκθεση
(28 Απριλίου – 24 Μαΐου, 2018)
Η Caroline Larsen (γ. 1980, Tορόντο, Καναδάς) ζει και εργάζεται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Γουότερλου και στο Pratt Institute της Νέας Υόρκης. Στη δουλειά της καταπιάνεται με ζωγραφικά έργα που μοιάζουν με πλεκτά σχολιάζοντας έτσι, την απαρχαιωμένη κατηγοριοποίηση του έργου τέχνης με βάση το υλικό κατασκευής του αλλά κυρίως, προσθέτοντας στη συζήτηση του ‘τι είναι η ζωγραφική σήμερα και τι καινούργιο έχει να πει’. Οι πιο πρόσφατες ατομικές εκθέσεις της ήταν στις αίθουσες τέχνης: The Hole (Νέα Υόρκη), Craig Krull Gallery (Σάντα Μόνικα) και Gordon Gallery (Τελ Αβίβ). Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις σε όλον τον κόσμο και της έχουν απονεμηθεί επιχορηγήσεις και βραβεία από μεγάλους πολιτιστικούς οργανισμούς στο Τορόντο (Toronto Arts Council), στο Οντάριο (Ontario Arts Council) και στη Νέα Υόρκη (Merit Based Scholarship και Calrow Memorial Scholarship).
Trudy Benson
Φιλοξενούμενος καλλιτέχνης | Ατομική έκθεση
(27 Μαΐου- 23 Ιουνίου, 2018)
Η Trudy Benson (γ. 1985, Ρίτσμοντ, ΗΠΑ) ζει και εργάζεται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και στο στο Pratt Institute της Νέας Υόρκης. Η δουλειά της εμπνέεται από τον τρόπο που το Διαδίκτυο και τα γραφιστικά προγράμματα παραποιούν τις εικόνες σε βαθμό που τις κάνουν να δείχνουν διαφορετικές από αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Αυτό οπτικοποιείται με τη χρήση πυκνών υφών στις επιφάνειες τον καμβάδων της. Συγκεκριμένα οι πίνακες της Benson έχουν πολλά επίπεδα ζωγραφισμένα το ένα πάνω από το άλλο, δημιουργώντας πλούσια σε μπογιά ζωγραφικά έργα που επιβάλλονται στον χώρο και φαίνονται όπως πραγματικά είναι στην οθόνη του υπολογιστή.
Τα έργα της στέκονται σαν υπενθύμιση της αναγκαιότητας της ζωγραφικής σήμερα. Μόνο το τελευταίο έτος παρουσίασε ατομικές εκθέσεις στις αίθουσες τέχνης Lyles & King, στη Νέα Υόρκη, Ribordy Contemporary, στη Γενεύη και Ceysson & Bénétière στο Παρίσι. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί στους The New York Times, στο Artforum and σε άλλα μεγάλα πολιτιστικά έντυπα και της έχει δώσει τις ακόλουθες διακρίσεις: Joan Mitchell Foundation Painters and Sculptors Grant (2014) και Painting Fellowship από το New York Foundation for the Arts (2012).
Ηλιοδώρα Μαργέλλου
Ατομική Έκθεση | Καλλιτέχνης των Δύο Χωριών
(27 Μαΐου – 23 Ιουνίου, 2018)
Η Ηλιοδώρα Μαργέλλου (γ. 1985, Μινεάπολις, ΗΠΑ) ζει και εργάζεται στη Γενεύη και στην Αθήνα. Σπούδασε εικαστικά στο Yale University και έπειτα φωτογραφία και χαρακτική, στο Columbia University, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν στο στούντιο του Peter Halley. Αργότερα σπούδασε και σχέδιο, στο Salzburg Academy of Fine Arts. Στα έργα της ασχολείται κυρίως, με τη μελέτη των διαφόρων λειτουργιών του ανθρώπινου σώματος και με την οπτική τους απόδοση.
Χρησιμοποιεί αντιφατικά υλικά, όπως νήμα, μαλλί, σύρμα και πλέγματα. Στα τελευταία της έργα φαίνεται να απομακρύνεται από το ανθρώπινο σώμα και να καταπιάνεται με μία κατακερματισμένη απεικόνιση της φύσης και των πλασμάτων της. Τα έργα αυτά είναι φτιαγμένα από κλωστές με ιδιάζοντα χρώματα πάνω σε λεπτά, βιομηχανικά, πλέγματα. Η τελευταία της έκθεση ήταν μια διατομική παρουσίαση στη γκαλερί Baert στο Λος Άντζελες, για την οποία έλαβε μία εξέχουσα κριτική από τους LA Times. Γενικά, η δουλειά της έχει εκτεθεί σε γκαλερί και διεθνείς εκθέσεις όπως στο The Veterans στα Δύο Χωριά, (Μύκονος 2017), στο El Cuor No Se Vende, στο Μουσείο Ιστορικών Αρχείων της Ύδρας (2016) και στην έκθεση Multiples, στην αίθουσα τέχνης της Ελευθερίας Τσέλου (Αθήνα, 2016).
Dancing Goddesses – Ομαδική Έκθεση
επιμέλεια Μαρίνα Βρανοπούλου
(27 Μαΐου – 20 Ιουλίου, 2018)
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Jules de Βalincourt | Carlos Betancourt | Katherine Bradford | Sam Friedman | Hulda Guzman | David Harrison | Nir Hod | Robert Lazzarini | Olga Migliaressi-Phoca |
Nina Paley | Rallou Panagiotou | Natasha Papadopoulou | Erik Parker | Alex Ruthner | Kenny Scharf | Kristen Schiele | Emily Mae Smith & Adam Henry
Η έκθεση Dancing Goddeses είναι μία ομαδική έκθεση σε επιμέλεια της Μαρίνας Βρανοπούλου. Αφετηρία της είναι ένα καταλυτικό επεισόδιο που έλαβε χώρα στο νησί της Δήλου και που χαρακτήρισε τη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της έκτοτε. Στη μυθολογία, η Δήλος ήταν αρχικά ένα αδήλωτο πλωτό νησί με ανθρώπινο λόγο, που απέκτησε το όνομα και τη θέση της αποδεχόμενη να γίνει γενέτειρα αρχαίων θεοτήτων, του Απόλλωνα και της Αρτέμης. Υπολογίζεται ότι γύρω στο 90 π.Χ., περίπου 30,000 άνθρωποι έμεναν στη Δήλο, ένα νησί τόσο μικρό, όπως όλοι γνωρίζουμε. Εκείνην την εποχή, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ήταν διαφορετικών εθνικοτήτων και με άλλες κοινωνικές αναφορές, είχαν φτιάξει μία ειρηνική κοινωνία. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, η πόλη- κράτος της Αθήνας επέβαλε την «κάθαρση» του νησιού, απομακρύνοντας τους νεκρούς και εξορίζοντας τους κατοίκους της. Έτσι, η Δήλος μετατράπηκε σε ένα μέρος όπου απουσίαζε τόσο ο θάνατος όσο και η γέννηση.
Με μία κατακερματισμένη, σχεδόν σουρεαλιστική αφήγηση, η έκθεση εστιάζει στη διαβρωτική σχέση που υπάρχει ανά τους αιώνες, ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τη φύση. Τα έργα που εκτίθενται είναι ποικίλων μέσων (ζωγραφικά, βίντεο, γλυπτά και νέον από 17 εικαστικούς από όλον τον κόσμο) Όλα μαζί, αλλά και το καθένα με τον τρόπο του, χρησιμοποιούν το φως και το χρώμα για να ενισχύσουν την αφήγηση της έκθεσης που έχει να κάνει με την αμφισβήτηση της πολιτικής εξουσίας κατά τη διάρκεια των ετών μέχρι και σήμερα. Συγκεκριμένα, στα έργα που εκτίθενται δεν υπάρχει ανθρώπινη παρουσία. Παραδοσιακά τοπία και Απολλώνια ηλιοβασιλέματα, γεμίζουν το χώρο και συνθέτουν ένα ευφάνταστο σύμπαν. Ένα σουρεαλιστικό σύμπαν που δημιουργήθηκε τότε που οι ανθρώπινες ψυχές έφυγαν από τη Δήλο. Έναν κόσμο γεμάτο από ζώα και φιγούρες που προέρχονται από μύθους, θρύλους και πνεύματα και περνούν τις ημέρες και τις νύχτες της έκθεσης στη Μύκονο, μόλις 2 χιλιόμετρα από τα σημερινά ερείπια της Δήλου.
Todd James
Φιλοξενούμενος καλλιτέχνης | Ατομική έκθεση
(15 Ιουνίου – 10 Ιουλίου, 2018)
Ο Todd James (γ. 1969, Nέα Υόρκη, ΗΠΑ) ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Σε νεαρή ηλικία έγινε γνωστός στους Νεοϋορκέζους από τα ταγκαρίσματα που έκανα στο μετρό της πόλης με το ψευδώνυμο Reas. Σήμερα είναι γνωστός κυρίως για τα κωμικούς, καρτουνίστικους και χιουμοριστικούς πίνακες του. Το έργο του εμπνέεται από τη συνεχή ροή των μέσων ενημέρωσης και εκφράζει την πολυσχιδή και συχνά κωμική πτυχή της αστικής ζωής. Παρά τις προφανείς επιρροές της δουλειάς του από την τέχνη του δρόμου και τα καρτούν, ιστορικοί καλλιτέχνες όπως ο Willem de Kooning, ο Peter Saul και ο Matisse αναφέρονται και επηρεάζουν το έργο του. Έχει παρουσιάσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου όπως στην Μπιενάλε της Βενετίας, στην Tate Liverpool, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαλτιμόρης, στo Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Σινσινάτι και της Φιλαδέλφεια, στο Geffen Contemporary MOCA, στο Λος Άντζελες και στο Brooklyn Museum, στο Μπρούκλιν.
Maja Djordjevic
I Will Find You – Ατομική έκθεση | Καλλιτέχνης των Δύο Χωριών
(6 Ιουλίου – 30 Ιουλίου, 2018)
Η Maja Djordjevic (γ. 1990, Βελιγράδι, Σερβία) ζει και εργάζεται στο Βελιγράδι. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Βελιγραδίου. Τα έργα της είναι κυρίως, αυτοβιογραφικά και αναπαριστούν το καθημερινό της ημερολόγιο. Συχνά στα έργα της παρουσιάζει τον εαυτό της ως θύμα βίαιων πράξεων. Σε αυτά τα έργα αγωνίζεται με τον εαυτό της να καταλάβει ποια είναι, με σκοπό μέσα από την κατανόηση του εαυτού της να κατανοήσει το ευρύτερο κοινωνικό της περιβάλλον.
Η ζωγραφική της τεχνοτροπία είναι πολύ ξεχωριστή. Παρά που ζωγραφίζει με λαδομπογιές και εμαγιέ, τα έργα της φαίνονται σαν να είναι doodles φτιαγμένα στον υπολογιστή. Η Djordjevic έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις και φουάρ διεθνώς. Μόνο τον τελευταίο χρόνο συμμετείχε στο 57ο Διεθνές Σαλόνι του Βελιγραδίου, στη Zona Maco στο Μεξικό, και είχε ατομική έκθεση στην Τhe Hole Gallery στη Νέα Υόρκη- η οποία της έδωσε μία δημοσίευση στο περιοδικό Juxtapoz. Στο Βελιγράδι της έχουν απονεμηθεί τα βραβεία Ristai Beta Vukanović και το βραβείο Maja Djordjevic, One Day I Will Find You, σχεδίου της Σχολής Καλών Τεχνών.
Matthew Palladino
Φιλοξενούμενος καλλιτέχνης | Ατομική έκθεση
(6 Ιουλίου, 2018 – 30 Ιουλίου, 2018)
Ο Matthew Palladino (γ. 1986, Σαν Φρανσίσκο, ΗΠΑ) ζει και εργάζεται στο Μπρούκλιν, της Νέας Υόρκης. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Τεχνών της Καλιφόρνιας. Ο Palladino δημιουργεί πίνακες, γλυπτά και σχέδια που αναπαριστούν σύνθετες εικόνες και διερευνούν πολιτιστικές και πολιτικές ιδέες. Οι τεχνικές του είναι δύο: είτε κατασκευάζει τρισδιάστατα γλυπτά ανάγλυφα, είτε ζωγραφίζει ακουαρέλες σε χαρτί.
Τα ανάγλυφα του έργα κινούνται ανάμεσα στην ζωγραφική και τη γλυπτική. Μοιάζουν με μοντέρνες ιερογλυφικές αναγραφές αλλά την ίδια στιγμή και με πλαστικά προϊόντα συσκευασίας μαζικής κατανάλωσης. Στα σχέδια του σε χαρτί ο Palladino παρουσιάζει στο θεατή ακουαρέλες, ένα μέσο που συχνά, παραβλέπεται στις σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές. Στα έργα αυτά ο Palladino δημιουργεί παραστατικές και αφηρημένες αναπαραστάσεις σε έργα μεγάλης κλίμακας.
Η τελευταία ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα AISHONANZUKA στο Χονγκ Κονγκ, το 2017. Έργα του έχουν συλλεχθεί από το Μουσείο Whitney της Νέας Υόρκης και έχουν παρουσιαστεί σε δημοσιεύσεις στους New York Times, Hyperallergic, Juxtapoz και σε
άλλα πολιτιστικά μέσα.
Raul de Nieves
Φιλοξενούμενος καλλιτέχνης | Ατομική έκθεση
(31 Ιουλίου – 25 Αυγούστου, 2018)
Ο Raul De Nieves (γ. 1983, Μιτσοακάν, Μεξικό) ζει και εργάζεται στο Μπρούκλιν. Είναι γλύπτης και περφόρμερ. Θεωρεί ότι η εικαστική του πρακτική βασίζεται στα παιδικά του χρόνια στο Μεξικό όπου διδάχθηκε να ράβει και να κάνει βελονάκι. Τα έργα του είναι γεμάτα χάντρες, κλωστές και άλλα φανταχτερά αλλά και συνάμα ευτελή υλικά. Με αυτά φτιάχνει περιβάλλοντα-σκηνικά στα οποία όπως ο ίδιος λέει, μελετά τις χαρές και τις λύπες της ζωής μαζί και σαν ένα. Έργα του έχουν ήδη αγοράσει για τις μόνιμες συλλογές τους, το Αμερικάνικο Μουσείο του Whitney στη Νέα Υόρκη και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Λος Άνζτελες. Μόνο το προηγούμενο χρόνο εξέθεσε στη διεθνή έκθεση Documenta 14 στο Κάσελ και πριν από αυτό στο MoMA PS1. Το 2017 οι New York Times έκαναν δύο δημοσιεύσεις για τη δουλειά του όπως αντίστοιχα έκαναν και οι NBC, DesignBoom, ArtForum και Vogue ανάμεσα σε άλλους.
Peter McDonald
Φιλοξενούμενος καλλιτέχνης | Ατομική έκθεση
(31 Αυγούστου – 28 Σεπτεμβρίου, 2018)
O Peter McDonald (γ. 1973, Τόκιο, Ιαπωνία), ζει και εργάζεται στο Τόκιο και το Λονδίνο. Σπούδασε στο StMartin’s College και το Royal College of Arts του Λονδίνου. O McDonald δημιουργεί πολύχρωμες ζωγραφικές συνθέσεις που απεικονίζουν σκηνές από την καθημερινή ζωή όλων μας, όπως κοινωνικές συνευρέσεις και μαθήματα γυμναστικής. Ωστόσο οι άνθρωποι στα έργα του δεν απεικονίζονται ακριβώς γήινοι γιατί, αντί για κεφάλια έχουν μεγάλα χρωματιστά μπαλόνια στα πρόσωπα τους. Μέσα από το έργο του, ο McDonald θέλει να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερους θεατές ευτυχείς. Γι΄αυτό και ζωγραφίζει τους ήρωες του μόνο σε κοινωνικές συνευρέσεις όπου περνούν καλά αλληλεπιδρώντας ο ένας με τον άλλον. Η τελευταία του ατομική έκθεση ήταν πριν έναν χρόνο στην γκαλερί Kate Mac Garry του Λονδίνου. Το 2008 ο McDonald κέρδισε το βραβείο John Moore’s Painting Prize.
Δέσποινα Στόκου
Ατομική έκθεση
(31 Αυγούστου, – 30 Σεπτεμβρίου, 2018)
Η Δέσποινα Στόκου (γ. 1978, Αθήνα, Eλλάδα) ζει και εργάζεται στο Λος Άντζελες. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου. Ο ιδεαλισμός, ο φεμινισμός και οι αναφορές στην ζωγραφική παράδοση μεγάλων προγενέστερων ζωγράφων, χαρακτηρίζουν το έργο της.
Στα έργα της η Στόκου διερευνά αφενός σοβαρά πολιτικά ζητήματα και στοιχεία της ποπ κουλτούρας και αφετέρου, τον τρόπο που αυτά παρουσιάζονται και αναμεταδίδονται από τα δημόσια φόρουμ. Στα έργα της συνήθως επικρατεί η χρήση ενός χρώματος πάνω στο οποίο υπάρχουν θραυσματικά αποσπάσματα από κείμενα. Τα κείμενα αυτά συντίθενται από λέξεις που δανείζεται η καλλιτέχνης από το δημόσιο διάλογο και στέκουν, ως άμεση αντίδραση στα αποπροσανατολιστικά κανάλια επικοινωνίας.
Η Στόκου έχει εκθέσει διεθνώς σε μεγάλα δημόσια ιδρύματα και μουσεία όπως στα Kunstverein Gera και στο KW Institute of Contemporary Art στη Γερμανία, στο Midway Contemporary Art, στη Μινεάπολη και στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης στη Γλασκόβη. Η δουλειά της βρίσκεται σε μεγάλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές όπως, στη συλλογή της Deutsche Bank, στην Schwartz Collection στο Χάρβαρντ και στη συλλογή Zabludowicz στο Λονδίνο και το Τορίνο.
Περισσότερες πληροφορίες: Diohoria.com