Το πρώτο στο είδος του μουσείο graffiti εγκαινιάζεται στις 5 Δεκεμβρίου και ο street artist Dream Victim μάς ξεναγεί, βάζοντάς μας στον κόσμο και την ιστορία αυτής της σύγχρονης μορφής τέχνης.
«Η τέχνη είναι μια εξελικτική πράξη. Το σχήμα της τέχνης και ο ρόλος της στην κοινωνία αλλάζει διαρκώς. Σε καμία περίπτωση δεν είναι στατική. Δεν υπάρχουν κανόνες», έχει πει ο Raymond Salvatore Harmon, σε μια δήλωση που φωτίζει την αξία του graffiti ως μορφής σύγχρονης τέχνης.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, σε μεγάλες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτείων, πιτσιρικάδες εφηύραν μια νέα μορφή τέχνης που ξεκίνησε με τη συγγραφή των ονομάτων τους στους τοίχους των γειτονιών τους, την τοποθέτηση πινακίδων στα υπόγεια της Νέας Υόρκης αλλά και το βάψιμο βαγονιών τρένων. Οι τοπικές κυβερνήσεις ξεκίνησαν εκστρατείες καθαρισμού αυτών των «λεκέδων» και έδωσαν εντολή να συλληφθούν οι νέοι writers για τον βανδαλισμό που προκάλεσαν. Αλλά το κίνημα δεν μπορούσε να σταματήσει. Οι νέοι αυτοί, όντας αμείλικτοι στο πάθος και τα πιστεύω τους, σφυρηλατούσαν με πυρετώδη ρυθμό τα θεμέλια του κινήματος που θα αγκάλιαζε γενιές και γενιές καινοτόμων, δημιουργικών και σκεπτόμενων νέων που ήθελαν να συμμετέχουν στη διαδικασία αλλαγής του κόσμου.
Σε ελάχιστο χρόνο, τα όσα αποτυπώνονταν στους τοίχους αναπτύχθηκαν, για να γίνουν πιο περίτεχνα και με διακοσμητική χροιά. Τα μοναδικά και αναγνωρίσιμα σιγά σιγά «αποτυπώματα», όπως βέλη, κορώνες και άλλα μοτίβα, μέσω του περίτεχνου σχεδιασμού και των έντονων χρωμάτων, αποτέλεσαν τις βάσεις των tags, throw-ups, καθώς και όλων των αριστουργημάτων που βλέπουμε σήμερα σε δρόμους όλου του κόσμου. Για μερικούς είναι το μεγαλύτερο και πιο δημοκρατικό κίνημα τέχνης που έχει δει ποτέ ο κόσμος, για άλλους είναι ανεπιθύμητη οπτική ρύπανση. Αλλά το γκράφιτι και η τέχνη του δρόμου έχουν πλέον μόνιμη απαίτηση στον κόσμο της τέχνης.
Πενήντα χρόνια αργότερα, ένα ολόκληρο μουσείο αφιερωμένο στο είδος αυτό δημιουργήθηκε για να διατηρήσει την ιστορία του graffiti και να γιορτάσει την ανάδυση και αναγνώρισή του στο design, τη μόδα, τη διαφήμιση και τις γκαλερί. Το μουσείο αυτό είναι το πνευματικό τέκνο του επιμελητή Alan Ket, ένός γνωστού καλλιτέχνη graffiti , συλλέκτη έργων τέχνης και ιστορικού και της συνεργάτιδάς του, επιχειρηματία και δικηγόρου, Allison Freidin.
Σε κεντρικό σημείο του Μαϊάμι, στο επίκεντρο των χρωμάτων και της δημιουργικότητας, ο χώρος είναι καλυμμένος με ζωηρές τοιχογραφίες και προορίζεται να γίνει ένας σημαντικός πολιτιστικός κόμβος. Το μουσείο περιλαμβάνει μια μόνιμη έκθεση, δύο αίθουσες εκθέσεων, μια περιστρεφόμενη εγκατάσταση και ένα κατάστημα δώρων. Η μόνιμη έκθεση του μουσείου θα περιλαμβάνει πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά και διαδραστικές εγκαταστάσεις από μερικούς από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες γκράφιτι της Νέας Υόρκης, όπως οι Rammellzee, Riff170, Phase2, Tracy168, Blade, Noc167, θρύλους της δεκαετίας του ’80, συμπεριλαμβανομένων των Sonic, Dondi White, Zephyr, Mare139, Lady Pink, Doze Green, Delta2 και καλλιτέχνες από το Μαϊάμι όπως Abstrk, Crome, Raven, Verse, Rasterms, Jona Cerwinske.
Η ειδική έκθεση ανοίγματος του μουσείου θα περιλαμβάνει έργα του Niels Meulman, a.k.a. SHOE. Ένας πρωτοπόρος καλλιτέχνης graffiti από το Άμστερνταμ, ο SHOE θα μπορούσε να περιγραφεί ως ποιητής σε καμβά και κάποιος που συνεχίζει να πιέζει τα όρια της αστικής τέχνης. Ο Meulman είναι γνωστός ως ιδρυτής του κινήματος Calligraffiti, με τη μοναδική στροφή σε μια μορφή τέχνης που συνδυάζει την παραδοσιακή καλλιγραφία με την ακρίβεια του graffiti. Η έκθεση με τίτλο «Negative Space» (Αρνητικός Χώρος) θα περιλαμβάνει συναρπαστικά νέα έργα του καλλιτέχνη που παρουσιάζονται σε ένα εντυπωσιακό περιβάλλον που δημιούργησε ο Meulman για το μουσείο. Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, «ο αρνητικός χώρος είναι μια προσπάθεια εξορκισμού της αρνητικής ενέργειας που φαίνεται να κυβερνά τα πάντα γύρω μου τώρα τελευταία». Ο αρνητικός χώρος, ο χώρος γύρω και ανάμεσα στο θέμα μιας εικόνας, ορίζει τα όρια του θετικού και φέρνει την ισορροπία στον καμβά. Σε αυτήν την έκθεση, ο SHOE αντιστρέφει την προοπτική του. Ο Meulman λέει: «Καθετί που ζωγραφίζω δημιουργεί ένα θετικό σχήμα, αλλά ταυτόχρονα και ένα αρνητικό. Το να ζωγραφίζεις και να εστιάζεις σε αυτά τα αρνητικά είναι παρόμοιο με τον γλύπτη που σκαλίζει ένα μπλοκ από μάρμαρο. Ακόμη και αν δε φαίνεται, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι ο αρνητικός χώρος που διατηρεί τον θετικό χώρο ενωμένο».
Εκτός από το επερχόμενο άνοιγμα, που συμπίπτει με την εβδομάδα καλλιτεχνών του Μαϊάμι, το μουσείο έχει προγραμματίσει να πραγματοποιεί μηνιαίες εκδηλώσεις, όπως καλλιτεχνικές ξεναγήσεις, κινηματογραφικές προβολές, παρουσιάσεις διαδικασίας ζωγραφικής, εκδόσεις προϊόντων περιορισμένης έκδοσης και μια σειρά από ομιλίες τέχνης με τους καλλιτέχνες των οποίων τα έργα εκπροσωπούνται στη συλλογή.
Τέλος, η εκπαίδευση αποτελεί κεντρικό στοιχείο του προγράμματος του μουσείου. Το Μουσείο Γκράφιτι είναι αφιερωμένο στο να αποτελέσει την πηγή έμπνευσης και γνώσης για σπουδαστές, εκπαιδευτικούς και τουρίστες για το εξελισσόμενο κίνημα graffiti και την τέχνη του δρόμου. «Είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε την ημερομηνία έναρξης στις 5/12, και ελπίζουμε ότι οι επισκέπτες θα μάθουν πώς το graffiti έχει μεταμορφώσει τις υποτονικές, βιομηχανικές γειτονιές σε προορισμούς παγκόσμιας κλάσης. Ήρθε η ώρα να γιορτάσουμε τους καλλιτέχνες και τη συνεισφορά τους στον κόσμο της τέχνης και στις κοινότητές μας», δήλωσε η Allison Freidin. «Αυτό είναι το σημαντικότερο καλλιτεχνικό κίνημα του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα», πρόσθεσε ο Ket. «Η τέχνη αυτή αφορά την ακατέργαστη ενέργεια, την επαναστατικότητα και την αυθεντικότητα και είμαστε ενθουσιασμένοι που μοιραζόμαστε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον με τον κόσμο».
Απο τον Δημήτρη Σκιαδά