Η πιο κατάλληλη λέξη για να περιγράψει κανείς τα γλυπτά της καλλιτέχνιδας Genesis Belanger είναι “αλλόκοτα”. Όταν την ρωτούν για το χαρακτηρισμό αυτό σε σχέση με τα έργα της, απαντά πως «Στόχος μου είναι να δημιουργώ αντικείμενα με τα οποία είναι εύκολο να συσχετιστεί κανείς, αλλά η παραδοχή αυτή είναι άβολη». Τα σουρεαλιστικά αντικείμενα από πηλό που σχεδιάζει θα ξυπνήσουν τις πιο κρυφές σου επιθυμίες.
Για την τελευταία της έκθεση A Strange Relative, στη γκαλερί Perrotin της Νέας Υόρκης, η καλλιτέχνης εστιάζει στην ατομική ψυχολογία μέσα από το πρίσμα του φύλου. Μαζί με την τεξανή καλλιτέχνη Emily Mae Smith και τους παρομοίως αλλόκοτους, σουρεαλιστικούς πίνακές της, η Belanger παρουσιάζει γλυπτά που φανερά υποδηλώνουν οικείες γυναικείες πτυχές: μπουκέτα με λουλούδια, κοσμήματα και αποχρώσεις του ροζ.
Ανάμεσα στα αντικείμενα που εκτίθενται υπάρχουν βάζα που “αγκαλιάζουν” φρούτα ή ένα μπουκάλι από άρωμα τύπου Chanel και μία παλέτα σκιές για τα μάτια. Τα αθώα αυτά κομμάτια περιτριγυρίζονται από άλλα, πιο ενοχλητικά, όπως ένα βάζο με λουλούδια και ανθρώπινα δάχτυλα, μια ροζ γλώσσα που ξεπροβάλλει από ένα κραγιόν και ένα σκέτο μάτι.
Για την Belanger τόσο τα δικά της έργα όσο και αυτά της Smith «Χρησιμοποιούν την αντικειμενοποίηση και την προσωποποίηση ως μέσο να ανοίξουν διάλογο σχετικά με τις εμπειρίες γυναικών μέσα σε μία πατριαρχική κοινωνία». Τα έργα τέχνης ενσωματώνουν την ιδέα της θηλυκότητας ως κάτι μυστηριώδες και σέξι, πηγαίνουν όμως και ένα βήμα πιο πέρα: η θηλυκότητα συνδέεται με το φαλλοκεντρισμό που είναι διάχυτος και ξεπετάγεται εκεί που κανείς δεν το περιμένει, όπως μέσα από ένα μπουκάλι.
Ένα άλλο αγαπημένο θέμα της Belanger είναι ο εθισμός. Μπλε χάπια που θυμίζουν Xanax και παραμορφωμένα, σβησμένα τσιγάρα αποτελούν και αυτά μέρος του σκηνικού. Η ίδια υποστηρίζει πως ο εθισμός είναι αποτέλεσμα την ανισότητας και πως «όταν κάποιος καταπιέζεται μέσα σε έναν πολύ περιορισμένο χώρο, αναγκάζεται να βρει τρόπους διαφυγής».
Η νέα γλώσσα της γλυπτικής, αυτή ακριβώς που μιλά η Belanger, συνδυάζει το σοβαρό με το αστείο, το όμορφο με το αποκρουστικό, το επιφανειακό με το απόλυτα πολύπλοκο. Παίζοντας με την προϋπάρχουσα σχέση μας με τα αντικείμενα, τους δίνει διαφορετικό νόημα και τα μετατρέπει σε υποκατάστατα του εαυτού μας. Στόχος της είναι να ενσωματώσει και να αναδείξει σκοτεινές και πολύπλοκες πτυχές της προσωπικότητάς μας και όχι σημεία για τα οποία είμαστε περήφανοι και θέλουμε να προβάλλουμε.
