Οι δίδυμοι αδελφοί Gert και Uwe Tobias γεννήθηκαν το 1973 στο χωριό Brasov,της Τρανσυλαβανίας, στην καρδιά των θρυλικών Καρπαθίων και στο σχολείο έμαθαν για τα φοβερά κατορθώματα του μεγάλου εθνικού τους ήρωα Vlad Tepes, την περίοδο του 15ου αιώνα. Το 1985 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Κολωνία, εκεί όπου, ως έφηβοι πλέον, ανακάλυψαν ότι ο χαρακτήρας του Dracula, της ομώνυμης νουβέλας (1897) του Stoker, ήταν βασισμένος στο βίο του αιμοχαρή Vlad… Σπούδασαν τέχνη, αποφοίτησαν το 2002 και από τότε υπογράφουν από κοινού τις δημιουργίες τους. Ξυλογραφίες, αλλά και σχέδια, κολλάζ και κεραμικά γλυπτά, τα οποία έχουν εκτεθεί σε πολλές γκαλερί, αλλά και σε μεγάλα μουσεία της Ευρώπης και της Αμερικής – όπως στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης το 2007. Στην δεύτερη ατομική τους έκθεση στην Αθήνα, στην γκαλερί The Breeder – έως τις 24 Δεκεμβρίου – παρουσιάζουν ένα σετ απο ξυλογραφίες μεγάλων διαστάσεων. Ενα ακόμη δείγμα της πλούσιας οπτικής γλώσσας τους, από εικόνες μίας ιδαίτερης χρωματικής παλέττας, αφηρημένες και παραστατικές ταυτόχρονα και εξ ίσου όμορφες, αλλόκοτες και μυστηριώδεις. Και όπως πάντα «στοιχειωμένες» από αυτό το σκοτεινό, αλλά και γεμάτο χιούμορ, «πνεύμα» των αδελφών Tobias.
Πέρα από την σπάνια και «μυθική» πλευρά της καταγωγής σας, τί σημαίνει για σας το ότι γεννηθήκατε και περάσατε τα πρώτα δώδεκα χρόνια της ζωής σας στο Brasov της Ρουμανίας;
Είχαμε μία υπέροχη νιότη στην εξοχή.
Εργάζεσθε με μία σειρά από διαφορετικά μέσα και τεχνικές – σαν ζωγράφοι, graphicdesigners, χειροτέχνες… Ποιά είναι η κοινή αναφορά όλων αυτών στο τελικό αποτέλεσμα του έργου σας;
Μας ενδιαφέρει το να συνδέουμε τα χαρακτηριστικά αυτών των διαφορετικών μέσων και των διαφορετικών τεχνικών.
Τα έργα σας, ειδικά οι ξυλογραφίες, είναι «τόποι» όπου ο μύθος, η μνήμη και η ιστορία συναντώνται με μερικά από τα πιο σημαντικά εικαστικά κινήματα του 20ου αιώνα. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για έναν «ευρωπαϊκό εξωτισμό»;
Οχι.
Ξυλογραφία. Τι είναι αυτό, που τόσο σας ελκύει στην «αναβίωση» αυτής της παραδοσιακής τεχνικής;
Η ερώτηση για μας είναι μάλλον, το πώς χρησιμοποιούμε την τεχνική της ξυλογραφίας.
Αυτές οι ξυλογραφίες σας έχουν έντονη την αίσθηση του παλαιού και του χειροποίητου, χωρίς κανένα όμως ίχνος νοσταλγίας. Τι είναι αυτό που τις κάνει τόσο σύγχρονες, σαν τις εικόνες μίας αναχρονιστικής-ποπ;
Η επιλογή του χρώματος, το περιεχόμενό τους και φυσικά η τεχνική .
Στην αθηναϊκή έκθεσή σας, στην The Breeder, παρουσιάζετε επίσης και την ξυλογραφία μίας αφίσας της έκθεσης. Ποιος είναι ο ρόλος ενός τέτοιου έργου στις εκθέσεις σας;
Κάνουμε μία ξυλογραφία-Πρόσκληση γιά κάθε ατομική μας έκθεση, κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως ένα ανεξάρτητο κομμάτι της δουλειάς μας. Γιά την ίδια την έκθεση, αυτή η ξυλογραφία έχει επίσης και έναν πληροφοριακό ρόλο.
Το 2004, είχατε δώσει σε μία έκθεσή σας τον τίτλο «Come and see before the Tourists wil do – the Mystery of Transylvania». Πέντε χρόνια αργότερα – και μετά τους τουρίστες – υπάρχει ακόμη κάποιο Τρανσυλβανικό μυστήριο στο έργο σας;
Δεν υπήρχε ποτέ ένα αληθινό μυστήριο για την Τρανσυλβανία. Σε αυτό, το οποίο εμείς αναφερόμαστε είναι το τρανσυλβανικό-κλισέ, όπως αυτό δημιουργήθηκε από την νουβέλα «Dracula» του Bram Stoker ή από τις ταινίες του είδους. Χρησιμοποιούμε τίτλους από διεθνείς βαμπιρικές ταινίες και τις συνδυάζουμε με την εικονογραφία της φολκλορικής τέχνης. Δεν προσπαθούμε να επανα-εικονογραφήσουμε αυτές τις ταινίες ή να εργασθούμε πάνω στο θέμα-Τρανσυλβανία. Μας ενδιαφέρει το φαινόμενο.
thebreedersystem.com