Κείμενο: Βάνια Μίχα | Photo: Μάριος Καλαμάρης | Links: SHOBOSHOBO, ATOPOS cvc
Κάποιου είδους περίεργη μετάλλαξη πρέπει να συνέβη στον Mehdi Hercberg, που έχοντας ζήσει ένα χρόνο ως Γάλλος στην Ιαπωνία, επέστρεψε στο Παρίσι ως Shoboshobo! Ο κατά τ’ άλλα συνεσταλμένος 37χρονος Mehdi πίσω από το προσωνύμιο Shoboshobo τα τελευταία δέκα χρόνια έχει διοργανώσει συναυλίες ιαπωνικής πειραματικής μουσικής στο Παρίσι με καλεσμένους avant-garde καλλιτέχνες, έχει γυρίσει την Ιαπωνία μέσα σε ένα λεωφορείο μαζί με άλλους εικαστικούς καλλιτέχνες και μουσικούς, έχει κάνει performances με μουσική που ο ίδιος φτιάχνει και όπου σταθεί σχεδιάζει πολύχρωμα τέρατα, ανθρωπόμορφες φιγούρες, βίαια διαστρεβλωμένες, που είναι όμως σχεδόν χαριτωμένες. Με μία μάλλον πανκ διάθεση τα τελευταία χρόνια μπήκε στον χώρο της μόδας και πλέον τα τερατάκια του κυκλοφορούν στους δρόμους, τυπωμένα πάνω σε T-shirts και φούτερ. Το πολυσύνθετο καλλιτεχνικό σύμπαν του Shoboshobo έχει ξεδιπλωθεί σε εναλλακτικούς χώρους, μουσεία και διεθνή φεστιβάλ στην Ευρώπη, την Ιαπωνία, την Αργεντινή και τις ΗΠΑ και μέχρι να μπει το 2011 θα ξεχειλίζει από τις πόρτες και τα παράθυρα του νεοκλασικού στον αριθμό 72 της οδού Σαλαμίνος, στην έκθεση ‘ZZZzzzZZZz στην ATOPOS Contemporary Visual Culture : Ξυπνά το τέρας μέσα σου’ που εγκαινιάζει το νέο χώρο της ATOPOS cvc.
-Φαίνεται ότι ανακάλυψες το shobo -ένα θανατηφόρο πολεμοφόδιο των νίντζα- κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της περιοδείας σου στην Ιαπωνία και άρχισες να τεμαχίζεις διάφορα Ιαπωνικά τερατάκια μ’αυτό! Πώς σε επηρέασε η εμπειρία σου στην Ιαπωνία;
Το shoboshobo έχει πολλές ερμηνείες στα Ιαπωνικά και η ερμηνεία που χρησιμοποιώ δεν είναι αυτή του όπλου. Θα πρέπει να ψάξετε λίγο περισσότερο για να βρείτε την σωστή. Στην Ιαπωνία έζησα για έναν χρόνο το 2000 και ο shoboshobo γεννήθηκε όταν επέστρεψα στη Γαλλία. Το 2005 ξαναγύρισα στην Ιαπωνία για την πρώτη περιοδεία.
-Γίγαντες που κοιμούνται με μάτια ανοιχτά, φίλοι που αγαπιούνται αλλά που κόβουν ο ένας το λαιμό του άλλου, βίαιες εικόνες με έντονα χαρούμενα χρώματα… Η δουλειά σου είναι γεμάτη αντιθέσεις. Σου αρέσει να παίζεις με το μυαλό μας;
Οι περισσότερες ζωγραφιές μου γίνονται σχεδόν αυτόματα, είναι σχέδια που βγαίνουν κατ’ ευθείαν από το μυαλό μου οπότε δεν με νοιάζει αν δυσαρεστούν ή ευχαριστούν. Είναι αυτό που είναι, αλλά για να πω την αλήθεια δεν μου αρέσουν όταν καταλήγουν ήρεμα ή ευγενικά.
-Πώς αντιδρά ο δίχρονος γιος σου όταν βλέπει τα ανατριχιαστικά πλάσματα που ζωγραφίζει συνέχεια ο μπαμπάς του; Δεν τρομάζει;
Κάθε φορά που βλέπει έναν πίνακα ή μια ζωγραφιά λέει ‘ο μπαμπάς το έκανε’ …
-Πώς προέκυψαν οι μπλούζες και τα t-shirt εκτυπωμένα με τα σχέδια σου και πώς νιώθεις για κάποιον που κάνει fashion statement φορώντας τα;
Δεν με πολύνοιάζει η μόδα, δεν την γνωρίζω πολύ καλά. Σαν πρώην πανκ έφηβος το να ζωγραφίζω στα ρούχα μου ήταν κάτι μάλλον φυσιολογικό και μ’ αυτή τη λογική προέκυψαν οι εκτυπώσεις. Όταν η Maroussia από την ομάδα Andrea μου ζήτησε να σχεδιάσω μερικά μοντέλα πριν δυο περίπου χρόνια, ξεκίνησα να δουλεύω πάλι σε μπλούζες βελτιώνοντας τόσο την μέθοδο αλλά και τα σχέδια.
-Υπάρχει κάποια ανακάλυψη σου τελευταία που σου έχει προξενήσει μεγάλη έκπληξη σαν διοργανωτής experimental electronic συναυλιών στο Παρίσι;
Δυστυχώς τα τελευταία τρία χρόνια δεν διοργάνωσα καμία συναυλία ούτε και πήγα σε πολλά gigs γιατί ήμουν απασχολημένος με τη δουλειά. Παρ’ όλ’ αυτά μπορώ να σου συστήσω αυτές τις δυο καλές μπάντες: τους Moishe Moishe Moishele με εβραϊκή acid hasidic house και το τρίο Michelles Fusain, που συνδυάζουν ζωγραφική και μουσική.
-Γράφεις και παίζεις μουσική. Πώς θα την περιέγραφες και ποια είναι η αντίδραση του κοινού;
Η μουσική μου είναι περισσότερο concept μουσική. Αυτό που με καθοδηγεί δεν είναι το μιούζικαλ ούτε κάποιο είδους ποπ, είναι περισσότερο η ενέργεια που η μουσική απαιτεί αλλά και δημιουργεί, εκεί βρίσκω ενδιαφέρον. Συνήθως δεν επεξεργάζομαι τις ηχογραφήσεις από τα μουσικά μου πρότζεκτ και οι αντιδράσεις του κοινού είναι αυτό που συμβαίνει κατά την διάρκεια των live.
-Τις περισσότερες φορές συνεργάζεσαι με άλλους καλλιτέχνες. Βλέπεις την τέχνη σαν συλλογική δημιουργία ή μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να εργάζεται πάντοτε μόνος του;
Η αλήθεια είναι πως προτιμώ να δουλεύω με άλλους και αν μπορούσα να το κάνω θα μου έλειπε πολύ οπότε προτιμώ να μην το σκέφτομαι! Επιπλέον όταν δουλεύεις με άλλους μπορείς να βοηθήσεις τη δουλειά τους. Είμαι τυχερός που μπορώ να δείξω αυτά που κάνω σε διαφορετικά μέρη και πολλές φορές σε πολύ ενδιαφέροντα μέρη κάτι το οποίο εκμεταλλεύομαι για να κάνω ωραίες συνεργασίες.
-Κάνεις zines, ρούχα, συναυλίες, τέρατα, μουσική, διδάσκεις εφαρμοσμένες τέχνες στην Ecole Estienne… Τι έρχεται μετά;
Το να γεμίσω την ATOPOS cvc με γίγαντες! Το πρότζεκτ που κάνω με την ATOPOS cvc είναι σίγουρα το μεγαλύτερο που έχω κάνει και είμαι ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα. Η δύναμη είναι στην Ελλάδα!