Κανένα αντικείμενο μέσα σε μια κατοικία δεν έχει μόνο μία χρήση. Κι ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τα παιδιά, τα πάντα μπορούν να γίνουν ένα παιχνίδι για να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους. Αυτό έκαναν και οι δίδυμες κόρες, Laura και Gina, του Eric Klemm, και αποτέλεσαν την πηγή έμπνευσης για το φωτογραφικό The Sweetie Project.
Στις φωτογραφίες του, κουτιά από χαρτομάντηλα γίνονται παπούτσια ή μια γλάστρα κρύβει το πρόσωπο ενός κοριτσιού. Παρ’ όλ’ αυτά οι εκφράσεις των περισσότερων παιδιών είναι λυπημένες, και σίγουρα έρχονται σε αντίθεση με το παιχνίδι το οποίο ήταν και η αφορμή όλου του project. Δημιουργείται ένα αίσθημα ενόχλησης στον θεατή, ενώ οι καθαρές εικόνες και η διαύγεια των χρωμάτων ενισχύουν αυτή την αντίθεση. Ο θεατής αδυνατεί να καταλάβει τι μπορεί να σκέφτεται το παιδί, γιατί είναι κατσουφιασμένο. Μήπως το μάλωσαν οι γονείς του, επειδή δεν αφήνει τίποτα σε ησυχία, ή μήπως δε νιώθει άνετα να φωτογραφίζεται έτσι;
Το παιχνίδι είναι μια ιεροτελεστία, το οποίο όταν προσπαθήσει ένας ενήλικας να καταλάβει, το απαξιώνει και αφαιρεί τη μαγεία του. Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχολογία ενός παιδιού. Το να την αποκρυπτογραφήσει ένας ενήλικας είναι αδύνατο. Ίσως, γι’ αυτό κι ο Klemm να αφήνει αναπάντητο το ερώτημα της έκφρασης των παιδιών του project του. Ίσως, μόνο ένα παιδί να μπορεί να καταλάβει πραγματικά τι σκέφτεται ένα άλλο, τι φαντάζεται όταν χρησιμοποιεί τα βιβλία ως παιχνίδια. Ίσως και όχι.
Το να “ξεκλειδώσει” κανείς τις σκέψεις ενός παιδιού είναι πολύ δύσκολο, και σίγουρα δεν μπορεί και ο ίδιος ο φωτογράφος να το κάνει. Μήπως τελικά βλέπουμε μέσα από το φακό του, την δική του απογοήτευση για την δική του αδυναμία; Ή μήπως αναπολεί τα παιδικά του χρόνια, με μια μικρή δόση ζήλειας;
Eric Lemm, ericklemm.com
