Tον γνωρίσαμε μέσω του Athens Video Art Festival και ακόμη περισσότερο με το έργο του «Λίγο χρώμα για την φύση» στον τοίχο του Jason Hotel σε συνεργασία με την Heineken. Ο Μανώλης Αναστασάκος είναι ένας καλλιτέχνης ο οποίος δε σταματά να επαναπροσδιορίζεται και να εξελίσσει τον εαυτό του μέσα από κάθε εγχείρημα.
«Ένας καλλιτέχνης οφείλει να ανακαλύπτει διαρκώς καινούργιες πτυχές του χαρακτήρα του, να μαθαίνει νέες μεθόδους και να πράττει αναλόγως», μας λέει. Γέννημα-θρέμμα της Αθήνας, ο Μανώλης Αναστασάκος, ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζωγραφική από την ηλικία των 14 ετών, στους δρόμους, δημιουργώντας γκραφίτι στις συνοικίες της Καλλιθέας. Μπήκε στο πανεπιστήμιο των Καλων Τεχνών, ενώ κάθε χρόνο αποφοιτούσε πρώτος, κερδίζοντας υποτροφίες και άρα εξασφαλίζοντας τη συνέχεια των σπουδών του, εφόσον δεν είχε την οικονομική άνεση. Θεωρεί ότι η τέχνη είναι στάση ζωής, καθώς μέσα της ζουν όλες οι πεποιθήσεις, οι γνώσεις, οι ιδεολογικές κατευθύνσεις, οι προοπτικές και οι διδαχές που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει μια ζωή με ψυχική ηρεμία. Στο βιογραφικό του αναγράφονται πλην της ζωγραφικής και του street art η σκηνοθεσία, η αγιογραφία στο Ίδρυμα Μπουρζιάνη, η υαλουργία στη Κρήτη, η ξυλογλυπτική στη Λέσβο καθώς και η εικαστική ψυχοθεραπεία με ειδίκευση στα κακοποιημένα παιδια. Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν ξεχωριστά βήματα και σταθμούς, στη συνεχή προσπάθεια του να ανακαλύψει τι εστί τέχνη.
«Είναι ενα ταξίδι υπέροχο. Προτιμώ να αναλώνομαι με τεχνικές, πατίνες, ματιέρες, σύμβολα, μέσα απο τη φυσική και τη χημεία, την αρχιτεκτονική κ.ο.κ.», λέει χαρακτηριστικά στο OzonRaw. «Τι σημαίνει το ‘σημαίνει’ άραγε; Ένα ερώτημα που με κινεί και με κάνει να επανεξετάζω κάθε τι, προσπαθώντας να το δω όχι μόνο από δικές μου διαφορετικές σκοπιές αλλά αν είναι αυτό εφικτό, ακόμη και μέσα από μάτια άλλων», συνεχίζει.
Τα έργα του αποπνέουν ειλικρίνεια, ένω θεωρεί ότι η λεπτομέρεια είναι αυτή που κάνει τη διαφορά «Στην πιο λεπτή και απαρατήρητη ίσως γραμμή φαίνεται αν κάτι είναι ρετούς, αν είναι ωραιοποιημένο, αν είναι διάκοσμο, αν είναι συγκρατημένο, αν είναι διαχυτικό, αν είναι δυναμικό». Μιλά για τα κοινωνικά δρώμενα με έντονο και σχεδόν κάθετο πεσιμισμό, ενώ είναι υπερμάχος της φυσικής ροής των πραγμάτων. «Το ‘απλά συμβαίνει’ είναι η διδαχή της φύσης. Έχει μία ροή η οποία στην τέχνη αποτελεί το αυθόρμητο, διαχυτικό στοιχείο που την κατευθύνει. Την έμπνευση. Σεβόμενοι αυτό το κομμάτι σε συνδυασμό με την μέθοδο, την οργάνωση, την εγκράτεια, τη συγκέντρωση και την κριτική σκέψη μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά στην αλλοτριωμένη εποχή μας».
Δανάη Τερζάκου