Η έκθεση «Masculinities: Liberation through Photography» («Αρρενωπότητες: απελευθέρωση μέσα από τη φωτογραφία»), που παρουσιάζεται στο Barbican Centre του Λονδίνου, εξετάζει μέσα από 300 έργα, με την υπογραφή περισσότερων από 50 καλλιτεχνών, με ποιον τρόπο έχει εξελιχθεί και με ποιο περιεχόμενο παρουσιάζεται η έννοια της «αρρενωπότητας».
Περιλαμβάνοντας φωτογραφικά έργα από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα, η έκθεση δεν προσπαθεί να καταλήξει σε ένα αποκρυσταλλωμένο συμπέρασμα, παρά εξετάζει πόσο ολισθηρή μπορεί να είναι η απεικόνιση ενός έμφυλου ρόλου.
Στόχος της, σύμφωνα με την επιμελήτρια Alona Pardo, είναι να εξερευνήσει πώς η αρρενωπότητα «βιώνεται, εκτελείται, κωδικοποιείται και συγκροτείται κοινωνικά». Πρόκειται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα, ειδικά αν λάβουμε υπόψη πόσα διαφορετικά είδη αρρενωπότητας έχουν προκύψει από το δεκαετία του ’60 και εξής, αλλά και το γεγονός ότι η παραδοσιακή εικόνα της υπερ-αρσενικής δύναμης παραμένει πολύ ισχυρή.
Η έκθεση αναπτύσσεται σε έξι τμήματα, υπογραμμίζοντας συνολικά την «ασταθή» φύση και εικόνα του ανδρισμού. Εικόνες όπου το ανδρικό σώμα εμφανίζεται ως έκφραση δύναμης, «όργανο κυριαρχίας» και πατριαρχικής βίας, πορτρέτα Λιβανέζων και Ταλιμπάν μαχητών, φωτογραφίες που αναδεικνύουν τη δυτική, ηγεμονική αντίληψη περί ανδρισμού, έργα που εξερευνούν τον ρόλο του πατέρα, του αδερφού και την ιδέα της οικογένειας, έργα που επικεντρώνονται στον queer ανδρισμό, με τα υποκείμενα να αποδομούν και να παίζουν με το ανδρικό ιδεώδες, εικόνες που επανεξετάζουν τη σχέση του ατόμου με το δυτικό ιδεατό πρότυπο ανδρισμού, αλλά και φωτογραφίες ανδρών που γίνονται αντικείμενα του γυναικείου βλέμματος, σε αντιστροφή του συνηθισμένου ρόλου τους, ξεκινούν ουσιατικά μια συζήτηση για το πώς αντιμετωπίζεται και θεωρείται η έννοια της αρρενωπότητας τις τελευταίες δεκαετίες.
Την εποχή του #MeToo, που ο ρόλος και η ταυτότητα των φύλων επανεξετάζεται σε έναν διάλογο συχνά συγκρουσιακό, αυτή η έκθεση καταγράφει τις περίπλοκες και πολύ συχνά αντικρουόμενες απεικονίσεις του ανδρισμού.
