Όπως κάθε ζωγράφος που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και ο Pablo Picasso σχεδίασε μόνος του το πορτραίτο του. Και για την ακρίβεια το έκανε πολλές φορές, ξεκινώντας από την ηλικία των δεκαέξι.
Τα τελευταία πορτραίτα που θα δείτε δεν έχουν καμία σχέση με τα πρώτα και είναι πολύ λογικό, δεδομένης της εξέλιξης οτυ γνωστού ζωγράφου με το πέρασμα των χρόνων. Είναι για την ακρίβεια σαν να είναι έργα διαφορετικού καλλιτέχνη. Ίσως και εποχής. Και η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.
Κάθε πορτραίτο αντιστοιχεί και σε μία καλλιτεχνική εποχή του σπουδαίου ζωγράφου. Ξεκινάει από μία κλασική τεχνοτροπία, καταλήγοντας πλέον στο απόλυτο σπάσιμο και την ολοκληρωτική γεωμετρικοποίηση του προσώπου του. “Οι διαφορετικές τεχνοτροπίες που χρησιμοποιούσα στην τέχνη μου, δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν ως μία εξέλιξη, αλλά ως βήματα προς ένα άγνωστο ιδανικό της ζωγραφικής. Διαφορετικά θέματα αναπόφευκτα χρειάζονται διαφορετικές μεθόδους έκφρασης. Αυτό δεν υπονοεί ούτε εξέλιξη ούτε πρόοδο. Είναι ένα ζήτημα ακολουθίας της ιδέας που κάποιος θέλει να εκφράσει και του τρόπου που κάποιος θέλει να την εκφράσει”.
