Η διεθνούς φήμης γλύπτρια Σοφία Βάρη, επιστρέφει στις ρίζες της με μια μεγαλοπρεπή έκθεση γλυπτών στην αγορά του ΚΠΙΣΝ. Η συγκεκριμένη δουλειά της γλύπτριας εκπλήσσει ευχάριστα, αφού ξεπερνάει τον εαυτό της τόσο στα υλικά αλλά και στο μέγεθος των έργων.
Οι ασπρόμαυρες μορφές από χαλκό (και όχι από το αγαπημένο της υλικό, το μάρμαρο), με ύψος μέχρι 4 μέτρα, δεσπόζουν μπροστά από την είσοδο της βιβλιοθήκης του ΚΠΙΣΝ, και δένουν υπέροχα με τον περιβάλλοντα χώρο. Βλέποντας τες, τίποτα δεν προδίδει ότι δεν υπήρχαν ανέκαθεν εκεί, και φαίνεται λες και ο χώρος περίμενε την προσθήκη των γλυπτών για να ολοκληρωθεί. Το οποίο φυσικά και ήταν ο στόχος της κυρίας Βάρη. Η ίδια εξηγεί: “Η ενσωμάτωση των μεγάλης κλίμακας γλυπτών μου στο περιβάλλον είναι πρωταρχικής σημασίας. Θέλω να φαίνονται σαν να ήταν εκεί πάντα.”
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ενώ τα γλυπτά αποτελούν παλαιότερες δουλειές της καλλιτέχνιδας (το συγκεκριμένο υλικό χρειάζεται πάνω από έναν χρόνο να πάρει την τελική μορφή), τα χρώματα τους είναι μια προσθήκη που έκανε ειδικά για τη συγκεκριμένη έκθεση. Μελετώντας το ίδρυμα, έκρινε πως μόνο μια τόσο δυνατή αντίθεση όπως το άσπρο-μαύρο θα ταίριαζε. Και το αποτέλεσμα, όπως είπε και η ίδια, την ικανοποίησε απόλυτα και πιστεύει ότι θα το επιχειρήσει ξανά.
Όσον αφορά τις μορφές και το νόημα πίσω από τα γλυπτά, η 78χρονη γλύπτρια δίνει πολύ μεγάλη σημασία στην ονομασία τους. Όλα τα έργα διατηρούν τα αρχικά ονόματα που τους έδωσε η ίδια, στα γαλλικά. “Οι μεταφρασμένοι τίτλοι μου φαίνονται πάντα άσχετοι”, λέει η ίδια. “Όταν ονομάζω το οποιοδήποτε γλυπτό σκέφτομαι τον τίτλο στα γαλλικά. Αν προσπαθήσω να το μεταφράσω στα αγγλικά ή στα ελληνικά μου φαίνεται σα να μη βγάζει νόημα.”
Και από που προκύπτει η κάθε ονομασία; Δυστυχώς, δε μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς πως λειτουργεί το μυαλό της κυρίας Βάρη, αλλά φαίνεται πως έχει σημασία η μορφολογία των γλυπτών. Για παράδειγμα, κάποια γλυπτά της που έχουν ομοιότητες με το ανθρώπινο σώμα έχουν ονόματα όπως “La Femme” ή “La Reine”. Η ίδια εξηγεί ότι ξεκίνησε να ασχολείται με τη γλυπτική ακολουθώντας την κλασική σχολή, οπότε της είναι οικεία η αναπαράσταση μορφών. “Άφησα την κλασική σχολή, και αποφάσισα να ασχοληθώ με την αφηρημένη τέχνη γιατί ήθελα να έχω ελευθερία. Όχι επειδή μπορεί να θεωρείται πιο εύκολο. Έχουμε στη ζωή μας τόσο λίγη ελευθερία. Είναι το πιο ακριβό αγαθό και το πιο δύσκολο. Αν μπορώ τουλάχιστον ως καλλιτέχνις να έχω ελευθερία, είναι ένα δώρο.”
Λίγα λόγια για τη Σοφία Βάρη: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 από Έλληνα πατέρα και Ουγγαρέζα μητέρα. Σπούδασε στην Αγγλία και τη Γαλλία (École des Beaux-Arts, Παρίσι, 1958) όπου γνώρισε τα τότε νέα ρεύματα της γλυπτικής, τον κυβισμό και τον σουρεαλισμό. Το έργο της είναι μία αναζήτηση φόρμας και ισορροπίας, βαθιά επηρεασμένο από την κυκλαδική τέχνη, καθώς και την τέχνη των Μάγια, των αρχαίων Αιγυπτίων, των Ολμέκων και την μπαρόκ αισθητική.
Τα ονόματα πολλών γλυπτών της προέρχονται από την ελληνική μυθολογία, ενώ το καλλιτεχνικό της όνομα, «Βάρη», είναι εμπνευσμένο από τον τόπο καταγωγής της. Από το 1976 είναι παντρεμένη με τον γνωστό Κολομβιανό καλλιτέχνη Φερνάντο Μποτέρο. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί παγκοσμίως σε πολυάριθμα μουσεία και γκαλερί όπως το Palazzo Vecchio στη Φλωρεντία, το Palazzo Bricherassio στο Τορίνο, το Ludwig Museum στο Κόμπλεντς και το Pera Museum στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και σε χώρους όπως η Piazza del Casino στο Μόντε Κάρλο και ο Ναός του Κομφούκιου στο Πεκίνο. Έχει στο ενεργητικό της περισσότερες από 100 προσωπικές εκθέσεις. Σήμερα ζει και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας, Παρισιού, Μονακό και Πιετρασάντα. Γλυπτά της βρίσκονται μεταξύ άλλων στο Παρίσι, τη Ρώμη, το Μόντε Κάρλο, το Μπάντεν Μπάντεν, τη Γενεύη, τη Μαδρίτη και την Καρταχένα της Κολομβίας.
Η έκθεση λειτουργεί καθημερινά από την 1 Σεπτεμβρίου έως τις 7 Οκτωβρίου 06.00-00.00. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Από τη Μαρία Δάτσικα