BLACK & WHITE GEOMETRY
Text: Vicky Florou | theumbrellakid.com
Ο εκκεντρικός και ιδιόμορφος χαρακτήρας του Umbrella Kid, καθρεπτίζεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας του, ξεκινώντας με την εμμονή του στο μαύρο και το λευκό. Γεννημένος το 1985 στο Basel της Ελβετίας, o ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως ένα νέο αντιπρόσωπο του old school ο οποίος λατρεύει τον μινιμαλισμό και την απόλυτη γεωμετρία. Ο αυτοδίδακτος Σουηδός, έχει ήδη στο ενεργητικό του 10 ομαδικές εκθέσεις και τέσσερις ατομικές και το 2011 κέρδισε το βραβείο φωτογραφίας του ιδρύματος Julius Baer στην κατηγορία Fine Arts με τη σειρά φωτογραφιών του με τίτλο ‘The Sound Body’ με πρωταγωνιστές νεαρούς skateboarders να φιγουράρουν σε ένα αυστηρά τσιμεντένιο περιβάλλον.
Ο UMBRELLA KID ξεκινά:
Γεννήθηκα: Ελεύθερος. Μεγάλωσα στη Neverland, Teenage Wasteland. Πολλά σπασμένα όνειρα. Ο χρόνος, ο ανταγωνιστής μου. Όπλο μου η 1/1000 ταχύτητα κλείστρου. Το φως, ο συνοδοιπόρος μου. Κυνηγώντας το μαύρο από το ασπρόμαυρο. Το άσπρο δεν είναι αρκετά σκούρο. Εμμονή με τις σκιές. Γεωμετρικά όνειρα. Τσιμεντένια νιρβάνα. Η Αnnkey η μούσα μου, έχει το κλειδί της καρδιάς μου. Εγώ, στο δικό μου κόσμο. Εσύ, εκεί δίπλα. Οριζόντιες αυταπάτες, κάθετες μανούβρες, παράλληλες μυθοπλασίες & διαγώνια φαντάσματα. Αναζητώντας την αφαίρεση. Υπολογίζοντας τα πάντα. Φωτογραφικές μηχανές αντίκες. Παλιοί φακοί, Ληγμένα φιλμ. Οράματα με χοντρή υφή. Μισώντας ό,τι ψηφιακό. Επιθυμίες σε βινύλιο. Μια βαθιά αγάπη για το μινιμαλισμό. Τα πράγματα που κατέχεις στο τέλος σε κατέχουν. Η σημαντικότητα της αυθεντικότητας. Εφτά μέρες την εβδομάδα. Αυτοδίδακτος από πεποίθηση. Γράφοντας εικονογραφημένα μυθιστορήματα. Χωρίς τελευταία κεφάλαια. Αυτή δεν είναι η αρχή. Αυτό δεν είναι το τέλος.
