Στην καρδιά του Brooklyn, o Ελβετός καλλιτέχνης Fischer έχει δημιουργήσει ένα studio που δεν θυμίζει καθόλου τον στερεοτυπικό χώρο εργασίας που έχουμε στο μυαλό μας.
Από την μία, αποτελεί τον χώρο στον οποίο στεγάζει τα γλυπτά και τις εκθέσεις του, αλλά από την άλλη, είναι το δεύτερο σπίτι του, ένας χώρος στον οποίο διασκεδάζει με συνεργάτες και φίλους. Ο κύριος χώρος είναι 6 μέτρων και διαθέτει εσωτερική ξύλινη σκάλα που πηγαίνει σε μια υπερυψωμένη κουζίνα. Ο χώρος κοσμείται από πολλά έργα του, όπως μεγάλα αφηρημένα γλυπτά, πολύχρωμους πίνακες και φυτά.
Ο χώρος θυμίζει σκηνή θεάτρου, αφού ο ίδιος σχεδίασε πολλές σκηνές για θέατρο και ταινίες, ενώ ιδιαίτερη έμφαση έδωσε σε μεγάλους κενούς χώρους. «Οι ιδέες χρειάζονται χώρο», λέει ο ίδιος. Ένας μεγάλος bronze βελούδινος καναπές μοιάζει να έχει μόλις βγει από ένα club ενώ στο βάθος υπάρχει μια μεγάλη βιβλιοθήκη γεμάτη παλ γκρι καρέκλες και πουφ. Την cozy γωνιά συμπληρώνει μία σεζλόνγκ που έχει και δική της κουβέρτα, κατάλληλη για μικρούς ύπνους ξεκούρασης.
Ο χώρος είναι γεμάτος από έργα του Fischer, όπως το “Dazzled”, ένα τεράστιο ζευγάρι μοβ μάτια, αλλά και άλλων καλλιτεχνών, όπως πίνακες του Spencer Sweeney και το περίεργο γαλάζιο-ροζ γλυπτό “Urs” του Franz West. Το studio καταλήγει σε μια μεγάλη καταπράσινη αυλή όπου στο κέντρο υπάρχει μια πισίνα και ένα μεγάλο bronze άγαλμα ενός γορίλα. Θέλοντας να δώσει μια fun διάσταση στην έννοια του εργασιακού χώρου, το studio είναι γεμάτο πολύχρωμα έπιπλα και πρωτότυπα έργα τέχνης γιατί όπως λέει ο ίδιος: «Το χιούμορ είναι αυτό που μας βοηθά να τα βγάλουμε πέρα μέσα στην μέρα. Χωρίς αυτό, όλα θα ήταν λίγο μουντά».
Αν και ο ίδιος σπούδασε φωτογραφία, σιχαίνεται τις σχολές καλών τεχνών λέγοντας πως είναι κάτι φρικτό για την ίδια την τέχνη καθώς επιμένει πως δεν είναι κάτι που μπορεί να διδαχθεί. Όταν ήταν ακόμη ανερχόμενος, είχε δημιουργήσει ένα σπίτι φτιαγμένο από ψωμί στην κεντρική πλατεία της Βιέννης. Οι ντόπιοι το μίσησαν, καθώς το παραλλήλισαν με το σώμα του Χριστού και το θεώρησαν βλασφημία. Όταν επαναδημιούργησε το έργο στην Νέα Υόρκη, η αντίδραση ήταν τελείως διαφορετική. «Όλοι θεώρησαν πως είναι μια δήλωση για τις θερμίδες και την υπερφαγία», τονίζει.
Παρά τις αντιδράσεις, ο εκκεντρικός Fischer δεν ξεμένει ποτέ από ιδέες. Όπως επισημαίνει ο ίδιος βέβαια, σκοπός είναι κάποια στιγμή να σταματήσει να ασχολείται με την τέχνη. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντά του είναι ο χορός, η μουσική και το φαγητό. Όπως λέει: «Σκοπός είναι κάποια στιγμή να σταματήσω με όλα αυτά. Η τέχνη, σε κάποιο βαθμό, λειτουργεί ως εξωτερικός σκελετός και ίσως κάποια μέρα να μην το χρειάζομαι πια».
Από την Όλγα Κουτρουμάνου